التغابن ١: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۸:۰۰


ترجمه

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است برای خدا تسبیح می‌گویند؛ مالکیت و حکومت از آن اوست و ستایش از آن او؛ و او بر همه چیز تواناست!

آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است خدا را تسبيح مى‌گويند. فرمانروايى از آن او و ستايش مختص اوست، و او بر هر چيزى تواناست
هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است خدا را تسبيح مى‌گويند. او راست فرمانروايى و او راست سپاس و او بر هر چيزى تواناست.
هر چه در آسمانها و زمین است همه به تسبیح و ستایش خدا مشغولند که سلطنت ملک هستی و ستایش (اهل عالم) برای اوست و او بر هر چیز تواناست.
آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، خدا را [به پاک بودن از هر عیب و نقصی] می ستایند. فرمانروایی ویژه اوست، همه ستایش ها مخصوص اوست، و او بر هر کاری تواناست.
خدا را تسبيح مى‌گويند هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است. فرمانروايى از آنِ اوست و حمد سزاوار اوست و او بر هر چيزى تواناست.
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، خداوند را نیایش کند، فرمانروایی او راست، و سپاس او راست، و او بر هر کاری تواناست‌
آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است خداى را به پاكى مى‌ستايند، او راست پادشاهى- پادشاهى حقيقى و مطلق- و او راست سپاس و ستايش، و او بر هر چيزى تواناست.
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، به تسبیح و تقدیس خدا مشغول است. حاکمیّت و مالکیّت از آن او است، و سپاس و ستایش خاصّ او است. او بر هر چیزی توانا است ...
هر چه در آسمان‌ها و هر چه در زمین است برای خدا تسبیح گویند و او راست پادشاهی و او راست (همه‌ی) سپاس و (هم)او بر هر چیزی بسیار تواناست.
تسبیح گوید برای خدا آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است او را است پادشاهی و از آن وی است سپاس و او است بر همه چیز توانا


سوره التغابن آیه ١ التغابن ٢
سوره : سوره التغابن
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢٠
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«یُسَبِّحُ» (نگا: رعد / ، اِسراء / ، نور / ).


تفسیر

نکات آیه

۱ - همه موجودات جهان (آسمان ها، زمین و...)، به تسبیح و تنزیه خداوند مشغول اند. (یسبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض) «تسبیح»، به معناى تنزیه است.

۲ - تمامى موجودات هستى، شاهدى گویا بر منزّه بودن خداوند از هر عیب و نقص (یسبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض) برداشت یاد شده، بر این اساس است که تسبیح در آیه شریفه، تسبیح تکوینى باشد.

۳ - تسبیح و تنزیه موجودات عالم براى خداوند، مستمر و دایمى است. (یسبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض) آمدن فعل مضارع «یسبّح»، دلالت بر استمرار دارد.

۴ - همه موجودات عالم، از نوعى شعور و آگاهى نسبت به خداوند برخوردارند. (یسبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض)

۵ - جهان طبیعت، داراى آسمان هاى متعدد (السموت)

۶ - فرمان روایى عالم، تنها در انحصار خداوند است. (له الملک)

۷ - فرمان روایى خداوند، حقیقى است و از غیر او، اعتبارى و مجازى و تحت اراده او است. (له الملک) تقدیم مسند (له) بر مسندالیه (الملک) افاده قصر مى کند; یعنى، فرمان روایى تنها از آنِ خداوند است. وجود فرمان روایى هاى دیگر (مانند آنچه در زمین هست)، قرینه است بر این که مراد از «الملک» در آیه شریفه، ملک حقیقى است و آنچه وجود دارد همگى اعتبارى مى باشد.

۸ - همه ستایش ها، از آنِ خداوند است. (له الحمد) «ال» در «الحمد» به اصطلاح جنسیه و مفید استغراق است; یعنى، «له کلّ حمد».

۹ - خداوند، سرچشمه و منشأ همه کمال ها و زیبایى ها است. (له الحمد) «حمد» در برابر زیبایى ها و کمال ها است و به مقتضاى جمله «له الحمد» هر ستایشى، به خداوند اختصاص دارد. بنابراین هر زیبایى و کمالى، از او نشأت گرفته است.

۱۰ - تنها خداوند، سزاوار و باسته ستایش است. (له الحمد)

۱۱ - خداوند داراى قدرت مطلق و توانا بر انجام هر کارى (و هو على کلّ شىء قدیر)

موضوعات مرتبط

  • آسمان: تسبیح آسمان ها ۱; تعدد آسمان ها ۵
  • تسبیح: تداوم تسبیح خدا ۳
  • تسبیح گویان خدا :۱
  • جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۶
  • حاکمیت: حاکمیت غیرخدا ۷
  • حمد: حمد خدا ۸، ۱۰
  • خدا: آثار اراده خدا ۷; اختصاصات خدا ۶، ۸، ۱۰; تنزیه خدا۳; حاکمیت خدا ۶; حقانیت حاکمیت خدا ۷; خدا و عیب ۲; خدا و نقص ۲; گواهان تنزیه خدا ۲; نقش خدا۹; وسعت قدرت خدا ۱۱
  • زمین: تسبیح زمین ۱
  • زیبایى: منشأ زیبایى ۹
  • کمال: منشأ کمال ۹
  • موجودات: تسبیح موجودات ۱، ۳; شعور موجودات ۴; گواهى موجودات ۲

منابع