روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۹۳۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و قال ع :

إِنَّ اَلْغَرِيبَ إِذَا حَضَرَهُ اَلْمَوْتُ اِلْتَفَتَ يَمْنَةً وَ يَسْرَةً وَ لَمْ يَرَ أَحَداً رَفَعَ رَأْسَهُ فَيَقُولُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى مَنْ تَلْتَفِتُ إِلَى مَنْ هُوَ خَيْرٌ لَكَ مِنِّي وَ عِزَّتِي وَ جَلاَلِي لَئِنْ أَطْلَقْتُكَ عَنْ عُقْدَتِكَ‏ لَأُصَيِّرَنَّكَ فِي طَاعَتِي وَ لَئِنْ قَبْضَتُكَ لَأُصَيِّرَنَّكَ إِلَى كَرَامَتِي

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۸۱

و نيز امام عليه السّلام فرمود: غريب چون مرگش فراز آيد، براست و چپ خود مينگرد، و كسى را نمى‏بيند كه سرش را از زمين بردارد، در اين حال خداى عزّ و جلّ ميگويد: «بكدام كس توجّه ميكنى؟ بكسى كه براى تو بهتر از من باشد؟ بعزّت و جلال خودم قسم كه هر آينه اگر تو را از بند بيماريت رها سازم، در مورد طاعت خويشم قرار خواهم داد، و اگر قبض روحت كنم تو را به مورد كرامت خود خواهم برد.