روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۵۷۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الْمَرِيضِ وَ الْمُغْمَى عَلَيْهِ وَ الضَّعِيفِ وَ الْمَبْطُونِ وَ الشَّيْخِ الْكَبِيرِ وَ غَيْرِ ذَلِك

قال الصادق ع :

يُصَلِّي اَلْمَرِيضُ قَائِماً فَإِنْ لَمْ يَقْدِرْ عَلَى ذَلِكَ صَلَّى جَالِساً فَإِنْ لَمْ يَقْدِرْ أَنْ يُصَلِّيَ جَالِساً صَلَّى مُسْتَلْقِياً يُكَبِّرُ ثُمَّ يَقْرَأُ فَإِذَا أَرَادَ اَلرُّكُوعَ غَمَّضَ عَيْنَيْهِ ثُمَّ سَبَّحَ فَإِذَا سَبَّحَ فَتَحَ عَيْنَيْهِ فَيَكُونُ فَتْحُ عَيْنَيْهِ رَفْعَ رَأْسِهِ مِنَ اَلرُّكُوعِ فَإِذَا أَرَادَ أَنْ يَسْجُدَ غَمَّضَ عَيْنَيْهِ ثُمَّ سَبَّحَ فَإِذَا سَبَّحَ فَتَحَ عَيْنَيْهِ فَيَكُونُ فَتْحُ عَيْنَيْهِ رَفْعَ رَأْسِهِ مِنَ اَلسُّجُودِ ثُمَّ يَتَشَهَّدُ وَ يَنْصَرِفُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴

امام صادق عليه السلام فرمود: شخص بيمار ايستاده نماز ميخواند، و اگر بر اين كار قادر نباشد نشسته نماز ميخواند و چنانچه نشسته هم نتواند، بر پشت دراز كشيده نماز بخواند باين نحو كه تكبيرة الاحرام را بگويد آنگاه به قرائت پردازد، و هنگام ركوع چشمهايش را بر هم گذاشته آنگاه تسبيح ركوع را بگويد، و چون تسبيح گفت چشمانش را بگشايد، در اين حال گشودن چشمان بمنزله سر برداشتن از ركوع است، و چون خواهد سجده كند چشمان را بر هم نهد و بعد تسبيح سجده را بگويد، و وقتى تسبيح گفت، چشمها را بگشايد، در اين صورت باز كردن چشمان او بمنزله و بجاى سربرداشتن از سجود است، آنگاه تشهد ميگويد و نمازش را تمام ميكند.