روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۳۵۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَا يُصَلَّى فِيهِ وَ مَا لَا يُصَلَّى فِيهِ مِنَ الثِّيَابِ وَ جَمِيعِ الْأَنْوَاع

و روي عن داود الصرمي انه قال :

سَأَلَ رَجُلٌ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ اَلثَّالِثَ ع‏ عَنِ اَلصَّلاَةِ فِي اَلْخَزِّ يُغَشُّ بِوَبَرِ اَلْأَرَانِبِ فَكَتَبَ يَجُوزُ ذَلِكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۹۷

از داود صرمى روايت شده كه گفت: شخصى از امام هادى عليه السّلام پرسيد: آيا در پوست خزّى كه كرك و موى خرگوش بدان آميخته باشد مى‏توان نماز كرد؟ آن حضرت در پاسخ نوشت: اشكالى ندارد، نماز ميتوان كرد. البتّه اين (جواز نماز در خزّ درآميخته و مغشوش به كرك خرگوش) بر سبيل رخصت آمده هر كس آن را بپذيرد و بكار بندد پاداش طاعت يابد و هر كس آن را ردّ كند گناهى را بر خويش روا داشته (شارح گويد: البته گفته‏اند: اين در صورتيست كه براى شخص مسلم شود آن حكم فرمايش امام عليه السّلام است در اين صورت نفى آن درست نيست، غايتش حمل بر كراهت يا حالت ضرورت است) و أما أصل معمول به (صرف نظر از رخصت) همانست كه پدرم- رحمه اللَّه- در رساله‏اى كه برايم فرستاده متذكر گرديده كه: در پوست خزّ نماز بخوان مشروط بر اينكه به كرك و موى خرگوش در نياميخته باشد يا به عبارت ديگر چيزى از كرك خرگوش و غيره با آن همراه نباشد، و نيز در آن رساله گفته است: در جامه ديبا (كه غالبا از حرير خالص ساخته مى‏شود و منظور از آن جامه منقّش و ملوّن است هر چند از غير حرير تهيّه شده‏ باشد) و حرير خالص، و جامه زربفت (منقّش به زردوزى) و امثال آن و نيز در جامه ابريشمين خالص نماز مگذار مگر آنكه تارش از ابريشم و پودش از پنبه يا كتان باشد.