روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۶۶۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ عِلَّةِ الْوُضُوء

و كتب ابو الحسن علي بن موسي الرضا ع الي محمد بن سنان فيما كتب من جواب مسايله :

أَنَّ عِلَّةَ اَلْوُضُوءِ اَلَّتِي مِنْ أَجْلِهَا صَارَ عَلَى اَلْعَبْدِ غَسْلُ اَلْوَجْهِ وَ اَلذِّرَاعَيْنِ وَ مَسْحُ اَلرَّأْسِ وَ اَلْقَدَمَيْنِ فَلِقِيَامِهِ‏ بَيْنَ يَدَيِ اَللَّهِ‏ تَعَالَى وَ اِسْتِقْبَالِهِ إِيَّاهُ بِجَوَارِحِهِ اَلظَّاهِرَةِ وَ مُلاَقَاتِهِ بِهَا اَلْكِرَامَ اَلْكَاتِبِينَ‏ فَيَغْسِلُ اَلْوَجْهَ‏ لِلسُّجُودِ وَ اَلْخُضُوعِ وَ يَغْسِلُ اَلْيَدَيْنِ لِيُقَلِّبَهُمَا وَ يَرْغَبَ بِهِمَا وَ يَرْهَبَ وَ يَتَبَتَّلَ‏ وَ يَمْسَحُ اَلرَّأْسَ وَ اَلْقَدَمَيْنِ لِأَنَّهُمَا ظَاهِرَانِ مَكْشُوفَانِ يَسْتَقْبِلُ بِهِمَا كُلَّ حَالاَتِهِ وَ لَيْسَ فِيهِمَا مِنَ اَلْخُضُوعِ وَ اَلتَّبَتُّلِ مَا فِي اَلْوَجْهِ وَ اَلذِّرَاعَيْنِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۶

و امام على بن موسى الرّضا عليهما السّلام در پاسخ نامه‏اى در جواب به پرسشهاى محمد بن سنان چنين نوشت: علّت وضو كه بخاطر آن شستن صورت و دستها و مسح سر و پاها بر بندگان واجب شده است همانا بپا خاستن در برابر خداى تعالى و روى نمودن بسوى او با اعضاى ظاهرى و ملاقات همراه با آن اعضاء با فرشتگان نويسنده اعمال است. پس صورت را براى بجا آوردن سجده و حالت خضوع و فروتنى مى‏شويد و دستها را ميشويد تا از گناهان پاك و پاكيزه گردد و به اين جانب و آن جانب برده بدانها حوائج را درخواست و مسألت نموده و مراتب خوف و ترس خود و اخلاص و از غير بريدن را معمول دارد. سر و دو پايش را مسح ميكشد زيرا آشكار و باز است و در تمام حالات خود همراه با آن دو روبرو مى‏شود، ولى آنچه از خضوع و اخلاص و انقطاع از غير كه در دستها و صورت است در آن دو نيست پس به مسح سر و پا اكتفا مى‏شود. شيخ صدوق- مصنّف كتاب- گويد: پدرم- كه خدا از او خشنود باشد- در رساله‏اى كه براى من فرستاده ذكر كرده است: هر گاه پيش از آنكه وضويت را بپايان رسانى، آب تمام شد سپس برايت آب آوردند، اگر مواضعى را كه شسته‏اى هنوز خشك نگرديده، وضويت را ادامه داده و تمام كن. و اگر قسمتهاى شسته شده قبلى خشك شد، بدون آنكه آب در دست تو تمام شود و هنوز مشغول باشى، باقيمانده وضو را ادامه بده و تمام كن خواه آب وضويت خشك شده باشد خواه نشده باشد. (مراد آنست كه افعال وضو بايد پيوسته و بدون وقفه باشد).