روایت:الکافی جلد ۲ ش ۶۷۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن محبوب عن عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع قال :

قَالَ أَوْحَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى‏ دَاوُدَ ع‏ إِنَّ اَلْعَبْدَ مِنْ عِبَادِي لَيَأْتِينِي بِالْحَسَنَةِ فَأُبِيحُهُ جَنَّتِي فَقَالَ‏ دَاوُدُ يَا رَبِّ وَ مَا تِلْكَ اَلْحَسَنَةُ قَالَ يُدْخِلُ‏ عَلَى عَبْدِيَ اَلْمُؤْمِنِ سُرُوراً وَ لَوْ بِتَمْرَةٍ قَالَ‏ دَاوُدُ يَا رَبِّ حَقٌّ لِمَنْ عَرَفَكَ أَنْ لاَ يَقْطَعَ رَجَاءَهُ مِنْكَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۶۱

از امام صادق (ع) فرمود: خدا عز و جل به داود (ع) وحى كرد كه: به راستى بنده‏اى از بندگانم يك حسنه آورد و من بهشتم را بر او مباح كنم، داود عرض كرد: پروردگارا، اين حسنه چيست؟ فرمود: به دل بنده مؤمنم شادى در آورد گو كه با يك خرما باشد، داود عرض كرد: پروردگارا، سزا است هر كه تو را شناسد، اميدش را از تو نبرد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۷۲

امام صادق عليه السلام فرمود خداوند وحى كرد بداود عليه السلام كه براستى كه بنده‏اى از بندگان من حسنه‏اى بجا آورد و بسبب آن بهشت را بر وى مباح گردانم، داود عليه السلام عرض كرد پروردگارا كدام است آن حسنه؟ فرمود بر بنده مؤمن من سرور و خوشحالى وارد سازد اگر چه بيك دانه خرما باشد، داود عليه السلام گفت خداوندا سزاوار است كسى را كه ترا شناسد اميد خود از تو برميگيرد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۷۹

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏محبوب، از عبداللَّه بن سنان، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «خداى عز و جل به سوى داود عليه السلام وحى فرمود كه: بنده‏اى از بندگان من با ثوابى به نزد من مى‏آيد و به سبب آن بهشت خويش را از برايش مباح مى‏گردانم. داود عليه السلام عرض كرد كه: اى پروردگار من! آن ثواب چيست؟ فرمود كه: شادى را بر بنده مؤمن من داخل مى‏كند، و اگرچه به يك دانه خرما باشد. داود عرض كرد كه: اى پروردگار من! سزاوار است از براى كسى كه تو را شناسد، كه اميد خويش را از تو نبرد و به تو اميدوار باشد».