روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۶۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن جعفر بن عثمان عن سماعه عن ابي بصير و غيره قال قال ابو عبد الله ع :

إِنَّ اَلْقَلْبَ لَيَكُونُ‏ اَلسَّاعَةَ مِنَ اَللَّيْلِ وَ اَلنَّهَارِ مَا فِيهِ كُفْرٌ وَ لاَ إِيمَانٌ‏ كَالثَّوْبِ اَلْخَلَقِ قَالَ ثُمَّ قَالَ لِي أَ مَا تَجِدُ ذَلِكَ مِنْ نَفْسِكَ قَالَ ثُمَّ تَكُونُ اَلنُّكْتَةُ مِنَ اَللَّهِ فِي اَلْقَلْبِ بِمَا شَاءَ مِنْ كُفْرٍ وَ إِيمَانٍ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۴۸۳

از ابى بصير و ديگران كه امام صادق (ع) فرمود: راستى ساعتى از شب و روز بر دل گذرد كه نه كفر در آن‏ است و نه ايمان و به مانند يك پارچه كهنه است، گويد: سپس به من فرمود: آيا تو از خود چنين درك نكنى؟ فرمود: سپس از طرف خدا است كه هر طور خواهد به دل نكته‏اى زند كفر باشد يا ايمان.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۴۸

ابو بصير و ديگران از حضرت صادق عليه السّلام حديث كنند كه فرمود: بدرستى كه ساعتى از شب و روز بر دل بگذرد كه نه در آن كفر است و نه ايمان، و بمانند پارچه كهنه است، گويد: سپس بمن فرمود: آيا تو در نفس خودت چنين چيزى را درك نكرده‏اى؟ فرمود: سپس از طرف خدا است كه هر طور بخواهد نقطه‏اى بدل زند (نقطه) كفر باشد يا (نقطه) ايمان. مانند همين خبر از محمد بن أبى عمير حديث شده است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۰۳

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عمير، از جعفر بن عثمان، از سماعه، از ابو بصير و غير او روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود: «به درستى كه دل، در ساعتى از شب و روز چنان مى‏باشد، كه هيچ كفر و ايمان در آن نباشد، مانند جامه كهنه». راوى مى‏گويد كه: پس به من فرمود كه: «آيا اين حالت را از نفس خود نمى‏يابى؟» و فرمود كه: «بعد از آن، نقطه و نشانى از جانب خداى عز و جل در دل موجود مى‏شود، و هستى به هم مى‏رساند، به آنچه خدا خواهد، از كفر و ايمان».