العنكبوت ١٩

أَ وَ لَمْ‌ يَرَوْا کَيْفَ‌ يُبْدِئُ‌ اللَّهُ‌ الْخَلْقَ‌ ثُمَ‌ يُعِيدُهُ‌ إِنَ‌ ذٰلِکَ‌ عَلَى‌ اللَّهِ‌ يَسِيرٌ

ترجمه

آیا آنان ندیدند چگونه خداوند آفرینش را آغاز می‌کند، سپس بازمی‌گرداند؟! این کار برای خدا آسان است!

|آيا نديدند كه خدا چگونه آفرينش را آغاز مى‌كند، سپس آن را باز مى‌گرداند؟ به راستى اين [كار] بر خدا آسان است

آيا نديده‌اند كه خدا چگونه آفرينش را آغاز مى‌كند سپس آن را باز مى‌گرداند؟ در حقيقت، اين [كار] بر خدا آسان است.

آیا (مردم بارها به چشم خود) ندیدند که خدا چگونه ابتدا خلق را ایجاد می‌کند و باز به اصل خود برمی‌گرداند؟ این کار بر خدا بسیار آسان است.

آیا ندانسته اند که چگونه خدا مخلوقات را می آفریند سپس آنان را [پس از مرگشان] باز خواهد گرداند، یقیناً این [کار] بر خدا آسان است.

آيا نمى‌بينند كه خدا چگونه مخلوق را مى‌آفريند و پس از نيستى بازش مى‌گرداند؟ اين كار بر خدا آسان است.

آیا نیندیشیده‌اند که خداوند چگونه آفرینش را آغاز می‌کند و سپس بازش می‌گرداند، بی‌گمان این بر خداوند آسان است‌

آيا نديده‌اند كه چگونه خدا آفرينش آفريدگان را آغاز مى‌كند، سپس آن را باز مى‌گرداند- به زنده‌كردن مردگان در روز رستاخيز-؟ همانا اين كار بر خدا آسان است.

آیا ندیده‌اند که خدا چگونه آفرینش را می‌آغازد و سپس آن را باز می‌گرداند؟ این کار برای خدا سهل و آسان است.

آیا و ندیدند که خدا چگونه آفرینش را آغاز می‌کند، سپس آن را باز می‌گرداند؟ بی‌گمان این کار بزرگ تنها بر خدا آسان است.

آیا نبینند چگونه پدید آرد خدا آفرینش را و سپس بازگرداندش همانا آن است بر خدا آسان‌

العنكبوت ١٨	آیه ١٩	العنكبوت ٢٠
سوره : سوره العنكبوت نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٥ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«لَمْ یَرَوْا»: ندانسته‌اند. ندیده‌اند. رؤیت در اینجا مشاهده با چشم یا مشاهده قلبی و علمی است. «یُبْدِئُ»: می‌آغازد. مراد آفرینش و ایجاد نخستین است، یا مراد زنده شدن زمینهای مرده و روئیدن گیاهان و تولّد اطفال از نطفه و غیره است. «یُعِیدُهُ»: مراد از إعاده، حیات را به ممات تبدیل کردن و زنده گرداندن دوباره و رستاخیز مردگان است. یا این که اشاره به چرخه سالیانه حیات و ممات گیاهان و درختان و حیوانات و انسانها است. «یَسِیرٌ»: سهل و ساده.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ هُوَ الَّذِي‌ يَبْدَأُ الْخَلْقَ‌... (۳)

تفسیر

• آيات ۱۴ - ۴۰، سوره عنكبوت
• بيان اين آيات شريفه كه به هفت داستان از انبياء و آزمايش شده امم ايشان اشاره دارد
• توضيح سخن ابراهيم (عليه السلام ) به قوم خود در مقام دعوت به توحيد و عبادت خدا وابطال بت پرستى
• احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق
• احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق
• بت پرستى دليل و مستندى نداشته ، منشاء آن تقليد و علاقه هاى قومى است
• بيان عاقبت بت پرستى : عابد و معبود يكديگر را تكفير مى كنند
• تنها لوط(ع ) است كه به حضرت ابراهيم (ع ) ايمان آورد
• معنى و مورد استعمال كلمه ((اجر)) و مقصود از اينكه درباره ابراهيم (عليه السلام )فرمود: ((وآتينا اجره فى الدنيا))
• مراد از اتيان رجال ، قطع سبيل و اتيان منكر در نادى كه قوم لوط مرتكب مى شده اند
• نفرين لوط قومش را و به استجابت رسيدن آن
• مقصود ابراهيم (ع ) از (ان فيها لوطا...) خطاب به ملائكه عذاب
• اشاره به امتحان و ابتلاء قوم مدين ، عاد و ثمود و... و گرفتار شدنشان به عذاب الهى
• بحث روايتى (رواياتى در ذيل بعضى آيات گذشته )
• رواياتى درباره عمل قوم لوط و عذاب الهى آنان

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - کافران مکه، از سوى خداوند، به خاطر ژرف نگرى نکردن درباره توانایى خدا بر خلق موجودات، سرزنش شده اند. (أَوَلم یروا کیف یبدئ اللّه الخلق) همزه «أَوَلم یروا» استفهام توبیخى است.

۲ - خداوند، پدیدآورنده عالم است. (یبدئ اللّه الخلق)

۳ - کافران مکه، منکر تحقق معاد بودند. (أَوَلم یروا کیف یبدئ اللّه الخلق ثمّ یعیده) آیه بعد، قرینه است بر این که این آیه، در صدد اثبات تحقق معاد است. دعوت از کافران براى ژرف نگرى در قدرت خدا، نشان از انکار معاد از سوى آنان دارد.

۴ - عالم، حادث و ناپایدار است. (کیف یبدئ اللّه الخلق ثمّ یعیده) «یبدئ» دلالت بر پدیدارى عالم و «یعیده» دلالت بر ناپایدارى آن مى کند.

۵ - عرصه طبیعت، مظهر قدرت نمایى خداوند در ایجاد حیات و مرگ پدیده ها است. (کیف یبدئ اللّه الخلق ثمّ یعیده)

۶ - فرایند پیدایش مستمر موجودات و بازگشت آنان به حالت قبلى، نمودى از قدرت خداوند است. (کیف یبدئ اللّه الخلق ثمّ یعیده) عطف «یعید» بر فعل «یبدئ» نشان مى دهد که تمام موجودات، پس از خلق شدن، باز به حالت سابق شان برمى گردند.

۷ - خلق و مرگ پدیده ها، امرى مدام و مستمر است. (کیف یبدئ اللّه الخلق ثمّ یعیده)

۸ - ژرف نگرى درباره چرخه حیات و مرگ موجودات، برطرف کننده استبعاد معاد است. (أَوَلم یروا کیف یبدئ اللّه الخلق ثمّ یعیده) دعوت از کافران به تعمّق و مطالعه در کیفیت پیدایش موجودات و بازگشت آنها به حالت نخست شان، به منظور راه یافتن به قدرت خدا است و این که خداوندى که بر پدید آوردن و میراندن موجودات، قادر است، توانایى دارد که معاد را تحقق بخشد.

۹ - استفاده از امور محسوس، براى آگاهاندن بشر، به حقیقتى غیرمحسوس، از روش هاى هدایتى قرآن است. (أَوَلم یروا کیف یبدئ اللّه الخلق ثمّ یعیده)

۱۰ - ایجاد مستمر موجودات و برگرداندن آنها به حالت نخست، براى خداوند، آسان است. (یبدئ اللّه الخلق ثمّ یعیده إنّ ذلک على اللّه یسیر)

۱۱ - بى خبرى از قدرت خداوند، مایه انکار معاد است. (أَوَلم یروا کیف یبدئ اللّه الخلق ... إنّ ذلک على اللّه یسیر)

موضوعات مرتبط

• آفرینش: حدوث آفرینش ۴; خالق آفرینش ۲; ناپایدارى آفرینش ۴
• تعقل: تعقل در چرخه حیات ۸; تعقل در زوال موجودات ۸; سرزنش عدم تعقل ۱
• جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۲
• حیات: منشأ حیات ۵
• خدا: آثار جهل به قدرت خدا ۱۱; آسانى افعال خدا ۱۰; خالقیت خدا ۱، ۲; سرزنشهاى خدا ۱; قدرت خدا ۱; نشانه هاى قدرت خدا ۵، ۶
• طبیعت: نقش طبیعت ۵
• کافران مکه: تکذیبگرى کافران مکه ۳; سرزنش کافران مکه ۱
• مرگ: منشأ مرگ ۵
• معاد: عوامل تکذیب معاد ۱۱; عوامل رفع استبعاد معاد ۸; مکذبان معاد ۳
• معقولات: ارائه نمونه عینى براى درک معقولات ۹
• موجودات: آسانى خلقت موجودات ۱۰; استمرار خلقت موجودات ۷; بازگشت موجودات به حالت پیشین ۶، ۱۰; خلقت موجودات ۶; زوال موجودات ۷
• هدایت: روش هدایت ۹