سوره ص: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(Edited by QRobot!) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
{{ سوره | نام =سوره ص | محل نزول =محل نزول::مكه | ترتيب نزول = [[ترتيب نزول::38|٣٨]] | جزء = | کتابت = [[شماره کتابت::38|٣٨]] | آیه = [[تعداد آیات::88|٨٨]] | بعدی = سوره الزمر | قبلی = سوره الصافات | کلمه = [[تعداد کلمات::824|٨٢٤]] | حرف = }} | {{ سوره | نام =سوره ص | محل نزول =محل نزول::مكه | ترتيب نزول = [[ترتيب نزول::38|٣٨]] | جزء = | کتابت = [[شماره کتابت::38|٣٨]] | آیه = [[تعداد آیات::88|٨٨]] | بعدی = سوره الزمر | قبلی = سوره الصافات | کلمه = [[تعداد کلمات::824|٨٢٤]] | حرف = }} | ||
{| width="75%" | {| width="75%" | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| | | | ||
{| | {| | ||
|- align="center" | |- align="center" | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۴: | ||
|} | |} | ||
|} | |} | ||
==متن سوره== | |||
{{قاب | متن = [[ ص ١ | بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ ص وَ القُرإنِ ذِى الذِّكرِ (١) ]] }} | |||
ص. سوگند به قرآن دارای یادواره. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٢ | بَلِ الَّذينَ كَفَروا فى عِزَّةٍ وَ شِقاقٍ (٢) ]] }} | |||
بلکه آنان که کفر ورزیدند در (ژرفای) بزرگ‌منشی، (مخالفت) و جداسازی (از حقّ)اند. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٣ | كَم أَهلَكنا مِن قَبلِهِم مِن قَرنٍ فَنادَوا وَ لاتَ حينَ مَناصٍ (٣) ]] }} | |||
چه بسیار از نسل‌ها (که) پیش از ایشان هلاک(شان) کردیم. پس (ما را) به فریاد خواندند، حال آنکه دیگر مجال گریزی نبود. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٤ | وَ عَجِبوا أَن جاءَهُم مُنذِرٌ مِنهُم وَ قالَ الكٰفِرونَ هٰذا سٰحِرٌ كَذّابٌ (٤) ]] }} | |||
و از اینکه هشداردهنده‌ای از خودشان برایشان آمد در شگفت شدند، و کافران گفتند: «این ساحری بس دروغ‌پرداز است.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٥ | أَجَعَلَ الإلِهَةَ إِلٰهًا وٰحِدًا إِنَّ هٰذا لَشَيءٌ عُجابٌ (٥) ]] }} | |||
«آیا خدایان (متعدّد) را خدایی یکتا قرار داده؟ این به‌راستی چیزی بس شگفت‌انگیز است.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٦ | وَ انطَلَقَ المَلَأُ مِنهُم أَنِ امشوا وَ اصبِروا عَلىٰ إلِهَتِكُم إِنَّ هٰذا لَشَيءٌ يُرادُ (٦) ]] }} | |||
و بزرگانشان (از این گیرودار خستند و) رستند (و گفتند:) «بروید و بر خدایان خود شکیبایی کنید. این (انحصارطلبی) همواره چیزی است (که بر ضد ما) اراده می‌شود.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٧ | ما سَمِعنا بِهٰذا فِى المِلَّةِ الإخِرَةِ إِن هٰذا إِلَّا اختِلٰقٌ (٧) ]] }} | |||
«ما این را در گروه دیگر نشنیدیم. این بجز (بافته‌ای) جعلی نیست.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٨ | أَءُنزِلَ عَلَيهِ الذِّكرُ مِن بَينِنا بَل هُم فى شَكٍّ مِن ذِكرى بَل لَمّا يَذوقوا عَذابِ (٨) ]] }} | |||
«آیا از میان ما یادواره [:قرآن] تنها بر او نازل شده؟» بلکه آنان درباره‌ی یادواره‌ی من دودل‌اند. بلکه هنوز عذاب مرا نچشیده‌اند. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٩ | أَم عِندَهُم خَزائِنُ رَحمَةِ رَبِّكَ العَزيزِ الوَهّابِ (٩) ]] }} | |||
(آیا اینان خود خدایانند؟) یا گنجینه‌های رحمت پروردگار باعزت و عظمتِ بخشایشگرت نزد ایشان است؟ | |||
{{قاب | متن = [[ ص ١٠ | أَم لَهُم مُلكُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ وَ ما بَينَهُما فَليَرتَقوا فِى الأَسبٰبِ (١٠) ]] }} | |||
یا فرمانروایی آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است از آنان است؟ پس باید در اسباب (آسمانی و) بالا روند (تا هر چه خواهند دریابند)! | |||
{{قاب | متن = [[ ص ١١ | جُندٌ ما هُنالِكَ مَهزومٌ مِنَ الأَحزابِ (١١) ]] }} | |||
(این) سپاهکی از دسته‌های دشمن در آنجا (اسباب) در هم شکستنی‌اند. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ١٢ | كَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ وَ عادٌ وَ فِرعَونُ ذُو الأَوتادِ (١٢) ]] }} | |||
پیش از ایشان (هم) قوم نوح و عاد و فرعونِ صاحب بنیان‌ها و نیروها و میخ‌بن‌ها، (پیامبران را) تکذیب کردند. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ١٣ | وَ ثَمودُ وَ قَومُ لوطٍ وَ أَصحٰبُ لـَٔيكَةِ أُولٰئِكَ الأَحزابُ (١٣) ]] }} | |||
و ثمودیان و لوطیان و اصحاب اَیْکَه (نیز به تکذیب پرداختند). اینان احزاب (تکذیب‌کننده)اند. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ١٤ | إِن كُلٌّ إِلّا كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقابِ (١٤) ]] }} | |||
هیچ کدام نبودند جز اینکه پیامبران (ما) را تکذیب کردند. پس عقوبت من (بر آنان) بجا و پای‌برجا آمد. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ١٥ | وَ ما يَنظُرُ هٰؤُلاءِ إِلّا صَيحَةً وٰحِدَةً ما لَها مِن فَواقٍ (١٥) ]] }} | |||
و اینان جز یک فریاد (مرگبار) را انتظار نمی‌برند و نمی‌نگرند (که) هیچ راحت و برگشتی ندارد. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ١٦ | وَ قالوا رَبَّنا عَجِّل لَنا قِطَّنا قَبلَ يَومِ الحِسابِ (١٦) ]] }} | |||
و گفتند: «پروردگارمان! پیش از (رسیدنِ) روز حساب، باشتاب بهره‌ی قطعی (از عذابمان) را برایمان برسان.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ١٧ | اصبِر عَلىٰ ما يَقولونَ وَ اذكُر عَبدَنا داوۥدَ ذَا الأَيدِ إِنَّهُ أَوّابٌ (١٧) ]] }} | |||
بر آنچه می‌گویند شکیبایی کن و داوود، بنده‌ی ما را (که) دارای امکانات و نیروهای گوناگون بود به یاد آور؛ (آری) او بسیار بازگشت‌کننده (سوی خدا) بود. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ١٨ | إِنّا سَخَّرنَا الجِبالَ مَعَهُ يُسَبِّحنَ بِالعَشِىِّ وَ الإِشراقِ (١٨) ]] }} | |||
ما همواره کوه‌ها را با او مسخّر ساختیم. حال آنکه شامگاهان و بامدادان خدا را نیایش می‌کنند. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ١٩ | وَ الطَّيرَ مَحشورَةً كُلٌّ لَهُ أَوّابٌ (١٩) ]] }} | |||
و پرندگان را (نیز با او مسخّر کردیم) که بر گِردش گردآورده شده‌اند (و) همگان برایش بسی بازگشت‌کنندگانند. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٢٠ | وَ شَدَدنا مُلكَهُ وَ إتَينٰهُ الحِكمَةَ وَ فَصلَ الخِطابِ (٢٠) ]] }} | |||
و پادشاهیش را استوار کردیم و او را حکمت و خطابه‌ی فیصله‌دهنده دادیم. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٢١ | وَ هَل أَتىٰكَ نَبَؤُا۟ الخَصمِ إِذ تَسَوَّرُوا المِحرابَ (٢١) ]] }} | |||
و آیا خَبرِ مهم دشمنان، چون از محراب (داوود به سختی) بالا رفتند، به تو رسید؟ | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٢٢ | إِذ دَخَلوا عَلىٰ داوۥدَ فَفَزِعَ مِنهُم قالوا لا تَخَف خَصمانِ بَغىٰ بَعضُنا عَلىٰ بَعضٍ فَاحكُم بَينَنا بِالحَقِّ وَ لا تُشطِط وَ اهدِنا إِلىٰ سَواءِ الصِّرٰطِ (٢٢) ]] }} | |||
چون (ناگهان) بر داوود درآمدند، پس او از آنان به هراس افتاد. گفتند: «مترس (ما) دو دشمنیم؛ یکی از ما بر دیگری تجاوز کرده. پس میان ما به حقّ داوری کن و افراط و پراکنده‌گویی مکن و ما را به میانه‌ی راه راست رهبری کن.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٢٣ | إِنَّ هٰذا أَخى لَهُ تِسعٌ وَ تِسعونَ نَعجَةً وَ لِىَ نَعجَةٌ وٰحِدَةٌ فَقالَ أَكفِلنيها وَ عَزَّنى فِى الخِطابِ (٢٣) ]] }} | |||
«به‌راستی این برادر من است. او را نَودونُه میش و مرا یک میش است. پس (به من) گفت آن (یک) را (هم) به من واگذار و در سخن(اش) با من چیرگی و زورگویی کرد.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٢٤ | قالَ لَقَد ظَلَمَكَ بِسُؤالِ نَعجَتِكَ إِلىٰ نِعاجِهِ وَ إِنَّ كَثيرًا مِنَ الخُلَطاءِ لَيَبغى بَعضُهُم عَلىٰ بَعضٍ إِلَّا الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ وَ قَليلٌ ما هُم وَ ظَنَّ داوۥدُ أَنَّما فَتَنّٰهُ فَاستَغفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ راكِعًا وَ أَنابَ (٢٤) ]] }} | |||
(داوود) گفت: «همانا او در مطالبه‌ی میش تو - (اضافه) بر میش‌های خودش - بر تو همواره ستم کرده. و بی‌گمان بسیاری از شریکان به همدیگر بی‌چون ستم روا می‌دارند؛ جز کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند و اینان اندکند.» و داوود گمان (درستی) برد که ما او را بی‌گمان سخت آزمایش کرده‌ایم. پس از پروردگارش پوشش خواست و در حال رکوعش (به سجده) فرو افتاد و (سوی پروردگار) پیاپی بازگشت. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٢٥ | فَغَفَرنا لَهُ ذٰلِكَ وَ إِنَّ لَهُ عِندَنا لَزُلفىٰ وَ حُسنَ مَـٔابٍ (٢٥) ]] }} | |||
پس برای او این (ماجرا) را پوشاندیم. و به‌راستی برای او پیش ما بسی تقرّب و بازگشتی خوش است. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٢٦ | يٰداوۥدُ إِنّا جَعَلنٰكَ خَليفَةً فِى الأَرضِ فَاحكُم بَينَ النّاسِ بِالحَقِّ وَ لا تَتَّبِعِ الهَوىٰ فَيُضِلَّكَ عَن سَبيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذينَ يَضِلّونَ عَن سَبيلِ اللَّهِ لَهُم عَذابٌ شَديدٌ بِما نَسوا يَومَ الحِسابِ (٢٦) ]] }} | |||
(به او گفتیم:) «داوود! ما تو را در زمین جانشینی (رسالتی از رسولان) گردانیدیم؛ پس میان مردمان بحقّ حکم کن و از هوا(ی نفس) پیروی مکن، که از راه خدا گمراهت کند.» بی‌گمان کسانی که از راه خدا به در می‌روند - به (سزای) آنکه روز حساب را فراموش کرده‌اند - برایشان عذابی سخت است! | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٢٧ | وَ ما خَلَقنَا السَّماءَ وَ الأَرضَ وَ ما بَينَهُما بٰطِلًا ذٰلِكَ ظَنُّ الَّذينَ كَفَروا فَوَيلٌ لِلَّذينَ كَفَروا مِنَ النّارِ (٢٧) ]] }} | |||
و ما آسمان و زمین و آنچه را که میان این دو است باطل نیافریدیم. این گمان کسانی است که کافر شدند. پس وای از آتش برای کسانی که کافر شدند! | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٢٨ | أَم نَجعَلُ الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ كَالمُفسِدينَ فِى الأَرضِ أَم نَجعَلُ المُتَّقينَ كَالفُجّارِ (٢٨) ]] }} | |||
یا (مگر) کسانی را که گرویده و کارهای شایسته کردند، چون مفسدانِ در زمین می‌نهیم، یا پرهیزگاران را چون فاجران قرار می‌دهیم؟ | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٢٩ | كِتٰبٌ أَنزَلنٰهُ إِلَيكَ مُبٰرَكٌ لِيَدَّبَّروا إيٰتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُولُوا الأَلبٰبِ (٢٩) ]] }} | |||
کتابی که آن را سوی تو نازل کردیم مبارک است، تا آیاتش را بیندیشند، و برای اینکه خردمندان ویژه (بدان) پند گیرند. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٣٠ | وَ وَهَبنا لِداوۥدَ سُلَيمٰنَ نِعمَ العَبدُ إِنَّهُ أَوّابٌ (٣٠) ]] }} | |||
و سلیمان را به داوود بخشیدیم. چه نیکو بنده‌ای است. به‌راستی او (سوی آفریدگار) بسی رهسپار است. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٣١ | إِذ عُرِضَ عَلَيهِ بِالعَشِىِّ الصّٰفِنٰتُ الجِيادُ (٣١) ]] }} | |||
چون شباهنگام، اسب‌های اصیل صف‌اندرصف برایش به نمایش گذارده شدند، | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٣٢ | فَقالَ إِنّى أَحبَبتُ حُبَّ الخَيرِ عَن ذِكرِ رَبّى حَتّىٰ تَوارَت بِالحِجابِ (٣٢) ]] }} | |||
پس (سلیمان) گفت: «من به‌راستی دوستی آن خیر [:اسب‌های جهاد] را دوست داشته‌ام [:برگزیده‌ام] (که) نشأت‌گرفته و برخاسته از یاد پروردگار من است. تا اینکه (آن اسبان) در پرده(ی شب) پنهان گشتند.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٣٣ | رُدّوها عَلَىَّ فَطَفِقَ مَسحًا بِالسّوقِ وَ الأَعناقِ (٣٣) ]] }} | |||
(گفت: ) «اسب‌ها را نزد من باز آورید.» پس شروع کرد به دست کشیدن بر ساق‌ها و گردن‌هایشان. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٣٤ | وَ لَقَد فَتَنّا سُلَيمٰنَ وَ أَلقَينا عَلىٰ كُرسِيِّهِ جَسَدًا ثُمَّ أَنابَ (٣٤) ]] }} | |||
و همواره سلیمان را بسی آزمودیم و بر تختش جسدی بیفکندیم ؛ سپس (به ما) پی‌درپی برگشت. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٣٥ | قالَ رَبِّ اغفِر لى وَهَب لى مُلكًا لا يَنبَغى لِأَحَدٍ مِن بَعدى إِنَّكَ أَنتَ الوَهّابُ (٣٥) ]] }} | |||
گفت: «پروردگارم! پوششی برایم بنه و مُلکی به من ببخش که هیچ کس را پس از من سزاوار نباشد. به‌درستی تو (همین) تو بسی بخشنده‌ای.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٣٦ | فَسَخَّرنا لَهُ الرّيحَ تَجرى بِأَمرِهِ رُخاءً حَيثُ أَصابَ (٣٦) ]] }} | |||
پس باد را در اختیار او قرار دادیم، حال آنکه هر جا به‌درستی برفت به فرمان او به نرمی و راهواری روان می‌شد. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٣٧ | وَ الشَّيٰطينَ كُلَّ بَنّاءٍ وَ غَوّاصٍ (٣٧) ]] }} | |||
و شیطان‌ها(ی رام) را (نیز که) هر یک را بنّا و غوّاصند؛ | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٣٨ | وَ إخَرينَ مُقَرَّنينَ فِى الأَصفادِ (٣٨) ]] }} | |||
و دیگرانی (از شیطان‌ها) را که با زنجیرها سخت بسته شده بودند (تحت فرمانش درآوردیم). | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٣٩ | هٰذا عَطاؤُنا فَامنُن أَو أَمسِك بِغَيرِ حِسابٍ (٣٩) ]] }} | |||
(گفتیم:) «این بخشش ماست. پس (آن را) بی‌شمار منّت بگذار یا نگاه دار.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٤٠ | وَ إِنَّ لَهُ عِندَنا لَزُلفىٰ وَ حُسنَ مَـٔابٍ (٤٠) ]] }} | |||
و بی‌گمان برای او در پیشگاهمان به‌راستی تقرب و فرجامی نیکوست. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٤١ | وَ اذكُر عَبدَنا أَيّوبَ إِذ نادىٰ رَبَّهُ أَنّى مَسَّنِىَ الشَّيطٰنُ بِنُصبٍ وَ عَذابٍ (٤١) ]] }} | |||
و بنده‌ی ما ایّوب را به یاد آر، چون پروردگارش را ندا در داد: «شیطان همواره مرا به رنج‌ها و عذابی بزرگ مبتلا کرده.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٤٢ | اركُض بِرِجلِكَ هٰذا مُغتَسَلٌ بارِدٌ وَ شَرابٌ (٤٢) ]] }} | |||
(به او گفتیم:) «با پای خود روان شو (که) این، شستنگاهی سرد و آشامیدنی است.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٤٣ | وَ وَهَبنا لَهُ أَهلَهُ وَ مِثلَهُم مَعَهُم رَحمَةً مِنّا وَ ذِكرىٰ لِأُولِى الأَلبٰبِ (٤٣) ]] }} | |||
و (دوباره) کسانش و مانندشان را، همراهشان بدو بخشیدیم، تا رحمتی از جانبمان و یادواره‌ای برای خردمندان باشد. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٤٤ | وَ خُذ بِيَدِكَ ضِغثًا فَاضرِب بِهِ وَ لا تَحنَث إِنّا وَجَدنٰهُ صابِرًا نِعمَ العَبدُ إِنَّهُ أَوّابٌ (٤٤) ]] }} | |||
و (به او گفتیم:) «یک بسته ترکه‌ی نازک نرم به دستت بگیر. پس (همسرت را) با آن (به نرمی) بزن و سوگند(ت) را مشکن.» ما همواره او را شکیبا یافتیم. چه نیکو بنده‌ای! به‌راستی او بسیار بازگشت‌کننده (سوی ما) است. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٤٥ | وَ اذكُر عِبٰدَنا إِبرٰهيمَ وَ إِسحٰقَ وَ يَعقوبَ أُولِى الأَيدى وَ الأَبصٰرِ (٤٥) ]] }} | |||
و بندگانمان ابراهیم و اسحاق و یعقوب را - که نیرومندان و دیده‌وران بودند- به یاد آور. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٤٦ | إِنّا أَخلَصنٰهُم بِخالِصَةٍ ذِكرَى الدّارِ (٤٦) ]] }} | |||
ما همواره آنان را با پاک‌سازی ویژه‌ای - (که) یادآوریِ سرای (دنیا و آخرت است) - خالص گردانیدیم. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٤٧ | وَ إِنَّهُم عِندَنا لَمِنَ المُصطَفَينَ الأَخيارِ (٤٧) ]] }} | |||
و آنان به‌راستی در پیشگاهمان بی‌گمان از برگزیدگان (و) نیکانند. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٤٨ | وَ اذكُر إِسمٰعيلَ وَ اليَسَعَ وَ ذَا الكِفلِ وَ كُلٌّ مِنَ الأَخيارِ (٤٨) ]] }} | |||
و اسماعیل و یَسَع و ذالکفل را به یاد آور و (اینان) همگان از نیکانند. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٤٩ | هٰذا ذِكرٌ وَ إِنَّ لِلمُتَّقينَ لَحُسنَ مَـٔابٍ (٤٩) ]] }} | |||
این یادواره‌ای است (بزرگ) و همواره برای پرهیزگاران بی‌گمان بازگشتی پیاپی و بس نیک است: | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٥٠ | جَنّٰتِ عَدنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الأَبوٰبُ (٥٠) ]] }} | |||
باغ‌های با درختان سر‌درهم جاودان، حال آنکه درب‌ها(شان) برایشان بس گشوده‌است. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٥١ | مُتَّكِـٔينَ فيها يَدعونَ فيها بِفٰكِهَةٍ كَثيرَةٍ وَ شَرابٍ (٥١) ]] }} | |||
در آنجا تکیه‌زنان، میوه‌های فراوان و نوشیدنی(شان را) بخواهند. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٥٢ | وَ عِندَهُم قٰصِرٰتُ الطَّرفِ أَترابٌ (٥٢) ]] }} | |||
و در نزدشان (همسرانی) با چشمان فروهشته، همسال و همسانند. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٥٣ | هٰذا ما توعَدونَ لِيَومِ الحِسابِ (٥٣) ]] }} | |||
این است آنچه برای روز حساب وعده داده می‌شوید. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٥٤ | إِنَّ هٰذا لَرِزقُنا ما لَهُ مِن نَفادٍ (٥٤) ]] }} | |||
(می‌گویند:) «همواره، این به‌راستی روزیِ ماست. آن را هیچ نابودی نیست.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٥٥ | هٰذا وَ إِنَّ لِلطّٰغينَ لَشَرَّ مَـٔابٍ (٥٥) ]] }} | |||
این است (حال بهشتیان) و (امّا) برای طغیانگران بی‌گمان بدترین بازگشتی است، | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٥٦ | جَهَنَّمَ يَصلَونَها فَبِئسَ المِهادُ (٥٦) ]] }} | |||
جهنم (که) می‌افروزندش. پس چه بد آرامگاهی است. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٥٧ | هٰذا فَليَذوقوهُ حَميمٌ وَ غَسّاقٌ (٥٧) ]] }} | |||
این جوشاب و چرکابی بس گلوگیر است. پس باید آن را بچشند. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٥٨ | وَ إخَرُ مِن شَكلِهِ أَزوٰجٌ (٥٨) ]] }} | |||
و از همین‌گونه، نوعی دیگر همانندهاست! | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٥٩ | هٰذا فَوجٌ مُقتَحِمٌ مَعَكُم لا مَرحَبًا بِهِم إِنَّهُم صالُوا النّارِ (٥٩) ]] }} | |||
این گروهی است که با شما ناگزیر (در آتش) درمی‌آیند (و) هیچ‌گونه شادباشی برایشان نیست. بی‌گمان آنان آتش‌افروزانند. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٦٠ | قالوا بَل أَنتُم لا مَرحَبًا بِكُم أَنتُم قَدَّمتُموهُ لَنا فَبِئسَ القَرارُ (٦٠) ]] }} | |||
گفتند: «بلکه شما هرگز شادباشی برایتان نیست، به سبب آنچه پیش فرستادید. پس چه بد قرارگاهی است.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٦١ | قالوا رَبَّنا مَن قَدَّمَ لَنا هٰذا فَزِدهُ عَذابًا ضِعفًا فِى النّارِ (٦١) ]] }} | |||
گفتند: «پروردگارمان! هر کس این (عذاب) را برای ما پیش فرستاد، عذابش را در آتش چندان کن.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٦٢ | وَ قالوا ما لَنا لا نَرىٰ رِجالًا كُنّا نَعُدُّهُم مِنَ الأَشرارِ (٦٢) ]] }} | |||
و گفتند: «ما را چه شده است، که مردانی را که ما آنان را از (زمره‌ی) اشرار برمی‌شمرده‌ایم (اینجا) نمی‌بینیم؟» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٦٣ | أَتَّخَذنٰهُم سِخرِيًّا أَم زاغَت عَنهُمُ الأَبصٰرُ (٦٣) ]] }} | |||
«آیا آنان را (در دنیا) به ریشخند می‌گرفتیم یا چشم‌ها(ی‌مان) از آنان منحرف و منصرف شده است؟» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٦٤ | إِنَّ ذٰلِكَ لَحَقٌّ تَخاصُمُ أَهلِ النّارِ (٦٤) ]] }} | |||
این (ذلت) به‌راستی راست و بسی پای‌برجاست: مجادله‌ی اهل آتش. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٦٥ | قُل إِنَّما أَنا۠ مُنذِرٌ وَ ما مِن إِلٰهٍ إِلَّا اللَّهُ الوٰحِدُ القَهّارُ (٦٥) ]] }} | |||
بگو: «من تنها هشداردهنده‌ای هستم و جز خدای یگانه‌ی قهّار معبودی دگر نیست.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٦٦ | رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ وَ ما بَينَهُمَا العَزيزُ الغَفّٰرُ (٦٦) ]] }} | |||
«پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است. (همان) عزیزِ بسی پوشنده.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٦٧ | قُل هُوَ نَبَؤٌا۟ عَظيمٌ (٦٧) ]] }} | |||
بگو: «آن خبری مهم (و) بزرگ است.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٦٨ | أَنتُم عَنهُ مُعرِضونَ (٦٨) ]] }} | |||
«شما از آن روی برمی‌تابید.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٦٩ | ما كانَ لِىَ مِن عِلمٍ بِالمَلَإِ الأَعلىٰ إِذ يَختَصِمونَ (٦٩) ]] }} | |||
«مرا درباره‌ی ملأ اعلی هیچ آگاهی نبوده است، چون با هم مجادله می‌کردند.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٧٠ | إِن يوحىٰ إِلَىَّ إِلّا أَنَّما أَنا۠ نَذيرٌ مُبينٌ (٧٠) ]] }} | |||
«به من هیچ (چیز) وحی نمی‌شود، جز اینکه تنها من به‌راستی هشداردهنده‌ای روشنگرم.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٧١ | إِذ قالَ رَبُّكَ لِلمَلٰئِكَةِ إِنّى خٰلِقٌ بَشَرًا مِن طينٍ (٧١) ]] }} | |||
چون پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بی‌گمان آفریننده‌ی بشری از گل هستم.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٧٢ | فَإِذا سَوَّيتُهُ وَ نَفَختُ فيهِ مِن روحى فَقَعوا لَهُ سٰجِدينَ (٧٢) ]] }} | |||
«پس هنگامی‌که درستش کردم و از روح برگزیده(ی آفرینش)ام در او دمیدم، سجده‌کنان برای او (در برابر من) فرو اُفتید.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٧٣ | فَسَجَدَ المَلٰئِكَةُ كُلُّهُم أَجمَعونَ (٧٣) ]] }} | |||
پس فرشتگان همگان با هم سجده کردند. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٧٤ | إِلّا إِبليسَ استَكبَرَ وَ كانَ مِنَ الكٰفِرينَ (٧٤) ]] }} | |||
مگر ابلیس (که) تکبّر جُست و از کافران بود. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٧٥ | قالَ يٰإِبليسُ ما مَنَعَكَ أَن تَسجُدَ لِما خَلَقتُ بِيَدَىَّ أَستَكبَرتَ أَم كُنتَ مِنَ العالينَ (٧٥) ]] }} | |||
فرمود: «ای ابلیس! چه چیز تو را مانع شد برای چیزی که به دو دست (قدرت) خویش آفریدم سجده آوری؟ آیا تکبّر نمودی یا از مهتران و برجستگان بوده‌ای؟» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٧٦ | قالَ أَنا۠ خَيرٌ مِنهُ خَلَقتَنى مِن نارٍ وَ خَلَقتَهُ مِن طينٍ (٧٦) ]] }} | |||
گفت: «من از او بهترم؛ مرا از آتش آفریدی و او را از گل آفریدی.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٧٧ | قالَ فَاخرُج مِنها فَإِنَّكَ رَجيمٌ (٧٧) ]] }} | |||
فرمود: «پس، از آن (باغ) برون شو، پس تو بی‌گمان رانده شده‌ای.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٧٨ | وَ إِنَّ عَلَيكَ لَعنَتى إِلىٰ يَومِ الدّينِ (٧٨) ]] }} | |||
«و تا روز بُروز طاعت [:قیامت] همواره بر تو لعنت و دورباش من است.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٧٩ | قالَ رَبِّ فَأَنظِرنى إِلىٰ يَومِ يُبعَثونَ (٧٩) ]] }} | |||
گفت: «پروردگارم! پس مرا تا روزی که برانگیخته می‌شوند مهلت ده.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٨٠ | قالَ فَإِنَّكَ مِنَ المُنظَرينَ (٨٠) ]] }} | |||
فرمود: «پس بی‌گمان، تو از مهلت‌یافتگانی» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٨١ | إِلىٰ يَومِ الوَقتِ المَعلومِ (٨١) ]] }} | |||
«تا روز وقت معلوم» [:قیامت مرگ]. | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٨٢ | قالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغوِيَنَّهُم أَجمَعينَ (٨٢) ]] }} | |||
گفت: «پس به عزّتت سوگند (که) همگان را بی‌گمان بس گمراه می‌کنم.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٨٣ | إِلّا عِبادَكَ مِنهُمُ المُخلَصينَ (٨٣) ]] }} | |||
«مگر بندگان اخلاص‌یافته‌ات را.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٨٤ | قالَ فَالحَقُّ وَ الحَقَّ أَقولُ (٨٤) ]] }} | |||
فرمود: «پس (من تمامی) حق (هستم) و (همه‌ی) حقّ را می‌گویم (که)،» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٨٥ | لَأَملَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكَ وَ مِمَّن تَبِعَكَ مِنهُم أَجمَعينَ (٨٥) ]] }} | |||
«همواره جهنّم را از تو و از هر کس از آنان که تو را پیروی کرد، از همگیشان، بی‌گمان خواهم انباشت.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٨٦ | قُل ما أَسـَٔلُكُم عَلَيهِ مِن أَجرٍ وَ ما أَنا۠ مِنَ المُتَكَلِّفينَ (٨٦) ]] }} | |||
بگو: «(من) هیچ مزدی بر این (قرآن) از شما نمی‌خواهم. و من از کسانی نیستم که خود را (برای شما) به زحمت و رنج طاقت‌فرسا افکنم.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٨٧ | إِن هُوَ إِلّا ذِكرٌ لِلعٰلَمينَ (٨٧) ]] }} | |||
«این (قرآن) جز یادواره‌ای برای جهانیان نیست.» | |||
{{قاب | متن = [[ ص ٨٨ | وَ لَتَعلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعدَ حينٍ (٨٨) ]] }} | |||
«و همواره پس از چندی خبر بزرگش را به‌راستی خواهید دانست.» | |||
==محتوای سوره== | ==محتوای سوره== | ||
