طه ٤٩: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۴۱
ترجمه
| طه ٤٨ | آیه ٤٩ | طه ٥٠ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«رَبُّکُمَا»: پروردگار شما دو نفر. بیان کلام بدین شیوه نشانه غرور فرعون است.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۴۹ - ۷۹ سوره طه
- بيان ريشه اعتقادى اين سؤ ال فرعون كه گفت :((فمن ربكما يا موسى ((
- توضيحى پيرامون مذهب بت پرستان ديدگاه آنان درباره خدا و روششان در اتخاذ آلهه وارباب ۲۲۸
- اقوال مختلفى كه درباره مذهب و اعتقاد فرعون نقل شده است
- توضيح نكات و دقائق جواب موسى (عليه السلام ) كه در قالب برهان خلق و هدايت همه چيز رب العالمين را معرفى نمود
- بيان تناسب جواب موسى (ع ) با مقضاى مقام و اشاره به وجوه نادرست مفسرين در معناىآيه
- سؤ ال ديگر فرعون : ((فما بال القرون الاولى (( كه معاد را استعباد كره زير سؤال مى برد
- پاسخ موسى (ع ) از استعباد فرعون امر معاد را
- معناى ذيل آيه ((لا يضل ربى و لا ينسى (( و ارتباط آن با صدر آيه
- تتمه داستان هدايت عمومى و ارائه شواهدى روشن براى آن
- گفتگو به متهم ساختن موسى (عليه السلام ) به توطئه و ساحرى منجر مى شود...
- موعظه موسى (عليه السلام ) به فرعون و فرعونيان در نهى از بت پرستى
- بازتاب اندرز موسى (عليه السلام ) و عكسالعمل مردم در برابر آن
- مشاوره فرعون با ايادى خود و اتخاذ تصميمهاى محرمانه
- ترغيب و ترهيب مردم توسط فرعون در مقابله با دعوت موسى (ع )
- روياروئى موسى (ع ) با ساحران در روز موعود
- معناى جمله :((فاوجس فى نفسه خيفه موسى (( و وجوهى كه درباره مقصود از نگران شدن موسى (عليه السلام ) بعد از مشاهده سحر ساحران گفته شده است
- غلبه موسى (عليه السلام ) به ساحران و ايمان آوردن آنان
- ساحران در برابر عظمت آيت الهى به سجده افتادند
- عكس العمل فرعون در برابر ايمان آوردن ساحران بخداىمتعال
- جواب بليغ مؤ منان حاكى از تحول فكرى و معنوى آنان بعد از ايمان مى باشد
- فرعون و ساحران ، و دو ديدگاه مختلف مادى و الهى
- دنباله پاسخ ساحران كه از توبه حقيقى آنان حكايت مى كند
- بحث روايتى
نکات آیه
۱ - موسى و هارون(ع) با ابلاغ پیام هاى وحى الهى به فرعون، مأموریت خویش را به انجام رساندند. (فقولا له ... قال فمن ربّکما ) آیات گذشته، جملگى سخن خداوند با موسى و هارون(ع) بود; ولى از مواجهه آنان با فرعون و آنچه روى داده، در این آیات سخنى نیست. از پاسخ فرعون برمى آید که آنان پیام خویش را به وى رساندند و پاسخ او را دریافت کردند.
۲ - فرعون با گوش فرادادن به سخنان موسى و هارون(ع)، اجازه داد آنان پیام الهى خویش را به او برسانند. (فقولا إنّا رسولا ... قال فمن ربّکما)
۳ - اظهار بى اطلاعى و تجاهل نسبت به پروردگار موسى و هارون، عکس العمل فرعون در برابر سخنان آن دو (إنّا رسولا ربّک ... ب-َایة من ربّک ... قال فمن ربّکما) گرچه موسى و هارون(ع)، مبدأ پیام را با عنوان «ربّک» به فرعون معرفى کردند; ولى فرعون در مقام سؤال «ربّکما» به کار برده است تا ضمن انکار ربوبیت خداوند، نسبت به آن اظهار بى خبرى نیز کرده باشد.
۴ - فرعون با اظهار بى اطلاعى از پروردگار موسى و هارون، رکن اصلى پیام هاى آنان را زیر سؤال برد. (إنّا رسولا ربّک ... أُوحى إلینا ... فمن ربّکما)
۵ - با وجود مشارکت موسى و هارون(ع) در وحى و رسالت، مسؤولیت آن با موسى(ع) بود. (قال فمن ربّکما یموسى) موسى و هارون(ع)، در کلیه مکالمات خود موظف بودند که پیام مشترک خویش را به فرعون ابلاغ کنند و از این رو کلیه ضمایر در آیات گذشته به صورت تثنیه و مشترک آمده است (اذهبا، قولا، لاتخافا، معکما، فقولا، رسولا، جئناک، إنّا، إلینا); ولى فرعون در مطرح کردن سؤال خود در عین مخاطب قرار دادن هر دو، پاسخ را از موسى(ع) طلب مى کند (یا موسى). این قرینه ها نشان دهنده آن است که در عین اشتراک موسى و هارون(ع) در رسالت، رهبرى با موسى(ع) بوده و فرعون به آن پى برده بود.
موضوعات مرتبط
- انبیا: هماهنگى انبیا ۵
- فرعون: آثار تجاهل فرعون ۴; ابلاغ وحى به فرعون ۱، ۲; تجاهل فرعون ۳; شبهه افکنى فرعون ۴
- موسى(ع): انجام رسالت موسى(ع) ۱; رسالت موسى(ع) ۵; رهبرى موسى(ع) ۵; قصه موسى(ع) ۱، ۲، ۳، ۴،۵
- هارون(ع): انجام رسالت هارون(ع) ۱; رسالت هارون(ع) ۵; قصه هارون(ع) ۱، ۲، ۳ ، ۴، ۵
