آل عمران ١٦١: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و نرسد یا نبوده است پیمبری را که خیانت ورزد در بهرههای جنگ و هر کس خیانت کند بیاید با آنچه خیانت کرده است روز قیامت سپس سر به سر پرداخته شود به هر کس آنچه را فراهم کرده است و آنان ستم نشوند | |-|معزی=و نرسد یا نبوده است پیمبری را که خیانت ورزد در بهرههای جنگ و هر کس خیانت کند بیاید با آنچه خیانت کرده است روز قیامت سپس سر به سر پرداخته شود به هر کس آنچه را فراهم کرده است و آنان ستم نشوند | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره آل عمران | نزول = | {{آيه | سوره = سوره آل عمران | نزول = [[نازل شده در سال::15|٣ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::161|١٦١]] | قبلی = آل عمران ١٦٠ | بعدی = آل عمران ١٦٢ | کلمه = [[تعداد کلمات::24|٢٤]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«یَغُلَّ»: خیانت در غنیمت کند. «غَلَّ»: خیانت در غنیمت کرد. «تُوَفَّی»: به تمام و کمال داده میشود. | «یَغُلَّ»: خیانت در غنیمت کند. «غَلَّ»: خیانت در غنیمت کرد. «تُوَفَّی»: به تمام و کمال داده میشود. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۳۶
ترجمه
آل عمران ١٦٠ | آیه ١٦١ | آل عمران ١٦٢ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«یَغُلَّ»: خیانت در غنیمت کند. «غَلَّ»: خیانت در غنیمت کرد. «تُوَفَّی»: به تمام و کمال داده میشود.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
نکات آیه
۱- ساحت پیامبران، پاک و منزّه از هر گونه خیانت است. (و ما کان لنبىّ ان یغلّ) «یغلّ» از ماده غلول و غَلل، به معناى خیانت است.
۲- ناسازگارى خیانت با مقام نبوّت و رسالت الهى (و ما کان لنبىّ ان یغلّ)
۳- امانتدارى پیامبر (ص) در جمع آورى و تقسیم غنایم (و ما کان لنبىّ ان یغلّ) در شأن نزول آیه آمده که تیراندازان گماشته شده بر تپه احد، سنگر خویش را به این پندار رها کردند که پیامبر (ص)، غنایم را بین همه رزمندگان تقسیم نخواهد کرد و هر کس هر چه به دست آورد، از آن او خواهد شد. (مجمع البیان، ذیل آیه).
۴- امانتدارى در جمع آورى و حفظ و تقسیم امکانات عمومى جامعه، از وظایف رهبران الهى* (و ما کان لنبىّ ان یغلّ) با توجّه به شأن نزول ذکر شده براى آیه.
روایات و احادیث
۵- گمان باطل برخى از مسلمانان صدر اسلام مبنى بر خیانت پیامبر (ص) در غنایم جنگى (و ما کان لنبىّ ان یغلّ) در برخى از شأن نزولهاىِ مربوط به آیه آمده که غنیمتى از غنایم جنگى بدر مفقود شد و عدّه اى چنین پنداشتند که پیامبر (ص) آن را تصاحب کرده است. (مجمع البیان، ذیل آیه.) و از امام صادق (ع) نقل شده است که فرمود: ... الم ینسبوا نبیّنا محمّداً (ص) ... الم ینسبوه یوم بدر الى انّه اخذ لنفسه من المغنم قطیفة حمراء حتّى اظهره اللّه عزّ و جلّ على القطیفة و برء نبیّه من الخیانة و انزل بذالک فى کتابه «و ما کان لنبىّ ان یغلّ ... ».[۱]
۶- روز رستاخیز، عرصه حشر خیانتکاران به همراه آنچه (اموال و ... ) در آن خیانت کرده اند. (و من یغلل یأت بما غلّ یوم القیمة) در برداشت فوق، «باء» در «بما غلّ»، باء مصاحبت گرفته شده است.
۷- تجسم رفتار ناپسند خیانتکاران در روز رستاخیز (و من یغلل یأت بما غلّ یوم القیمة) برخى برآنند که مراد از «ما غلّ»، آن مالى که در دنیا مورد خیانت واقع شده، نیست ; بلکه گناه خیانتکارى در قیامت تجسّم مى یابد و خیانتکار همراه آن گناهِ مجسّم در صحنه قیامت حاضر مى شود.
۸- رسوایى و مجازات خیانتکاران در قیامت (و من یغلل یأت بما غلّ یوم القیمة ثمّ توفّى کلّ نفس ما کسبت)
۹- حرمت خیانتکارى (و من یغلل یأت بما غلّ یوم القیمة ثمّ توفّى کلّ نفس ما کسبت)
۱۰- رستاخیز براى انسان، عرصه دریافت کامل سزاى کردار خویش (ثمّ توفّى کلّ نفس ما کسبت)
۱- «توفّى» از مصدر «توفیة» به معناى پرداخت و دریافت کامل است. ۲ در برداشت بالا، بنابر گفته برخى از مفسران، کلمه «جزاء» قبل از «ما کسبت» مقدّر گرفته شده است ; یعنى «توفّى جزاء ما کسبت».
۱۱- خیانتکاران، دریافت کنندگان کامل (بدون کم و زیاد) جزاى رفتار ناپسند خویش، در روز رستاخیز (و من یغلل ... ثمّ توفّى کلّ نفس ما کسبت و هم لایظلمون)
۱۲- در قیامت به حق هیچ کس ظلمى نخواهد شد. (و هم لا یظلمون)
۱۳- پاداش و جزاىِ کردار آدمى در قیامت بر اساس عدل (ثمّ توفّى کلّ نفس ما کسبت و هم لا یظلمون)
۱۴- ضرورت برپایى قیامت و معاد براى دریافت تمامى جزاها و پاداشهاى اعمال* (و من یغلل یأت بما غلّ یوم القیمة ثمّ توفّى کلّ نفس ما کسبت و هم لا یظلمون) جمله «و هم لا یظلمون» (عدالت الهى)، پس از جمله «توفّى کلّ نفس ما کسبت»، بیانگر این است که ستم نشدن بر انسانها در گرو دریافت کامل جزا و پاداش اعمال آنان مى باشد ; و این معنا تنها در قیامت تحقق مى یابد.
۱۵- هر کس در چیزى خیانت کند، در قیامت آنرا در جهنّم دیده و باید در آتش جهنّم رفته و آن را بیرون آورد. (و من یغلل یأت بما غلّ یوم القیمة) امام باقر (ع) درباره آیه فوق فرمود: ... و من غلّ شیئا رآه یوم القیمة فى النّار ثمّ یکلّف ان یدخل الیه فیخرجه من النّار.[۲]
۱۶- به مجازات رسیدن خیانتکاران در اموال امام در قیامت (و من یغلل یأت بما غلّ) امام صادق (ع): الغلول کلّ شىء غلّ عن الامام.[۳]
موضوعات مرتبط
- آخرت:۱۰
- آیات احکام:۹
- اسلام: تاریخ صدر اسلام ۵
- امانتدارى:۳، ۴
- امکانات عمومى:۴
- اموال عمومى: حفظ اموال عمومى ۴
- انبیا: صفات انبیا ۱ ; عصمت انبیا ۱
- بیتالمال: خیانت به بیتالمال ۱۶
- پاداش:۱۳، ۱۴، ۱۶ اخروى ۱۰
- جنگ: غنیمت جنگى ۳، ۵
- جهنّم: آتش جهنّم ۱۵
- حقوق: در قیامت ۱۲
- خائنان: در قیامت ۶، ۷، ۸، ۱۱، ۱۶ ; کیفر خائنان ۸
- خیانت:۱، ۲، ۵، ۱۶ حرمت خیانت ۱، ۲، ۵، ۱۶ ۹ ; کیفر خیانت ۱، ۲، ۵، ۱۶ ۱۱، ۱۵، ۱۶
- رهبرى: امانتدارى رهبرى ۴ ; مسؤولیت رهبرى ۴
- ظلم: در قیامت ۱۲
- عدالت: در قیامت ۱۲، ۱۳، ۱۴
- عقیده: باطل ۵
- عمل: پاداش عمل ۱۳، ۱۴، ۱۶ ; تجسم عمل ۷، ۱۵ ; کیفر عمل ۱۳، ۱۴
- قیامت:۶، ۸، ۱۱، ۱۲، ۱۴، ۱۶ ظهور حقایق در قیامت ۶، ۸، ۱۱، ۱۲، ۱۴، ۱۶ ۷ ; میزان در قیامت ۶، ۸، ۱۱، ۱۲، ۱۴، ۱۶ ۱۳
- کیفر:۸، ۱۱، ۱۳، ۱۴، ۱۵، ۱۶ اخروى ۱۰
- محرمات:۹
- محمّد (ص): افترا به محمّد (ص) ۵ ; امانتدارى محمّد (ص) ۳
- مسلمانان: صدر اسلام ۵
- معاد: ضرورت معاد ۱۴
- نبوت:۲