نمایش مبدأ برای هود ١٠١

{{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::مَا|مَا]] [[شامل این ریشه::ما| ]][[شامل این کلمه::ظَلَمْنَاهُم|ظَلَمْنَاهُمْ‌]] [[کلمه غیر ربط::ظَلَمْنَاهُم| ]] [[شامل این ریشه::ظلم‌| ]][[ریشه غیر ربط::ظلم‌| ]][[شامل این ریشه::هم‌| ]][[ریشه غیر ربط::هم‌| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::لٰکِن|لٰکِنْ‌]] [[شامل این ریشه::لکن‌| ]][[شامل این کلمه::ظَلَمُوا|ظَلَمُوا]] [[کلمه غیر ربط::ظَلَمُوا| ]] [[شامل این ریشه::ظلم‌| ]][[ریشه غیر ربط::ظلم‌| ]][[شامل این کلمه::أَنْفُسَهُم|أَنْفُسَهُمْ‌]] [[کلمه غیر ربط::أَنْفُسَهُم| ]] [[شامل این ریشه::نفس‌| ]][[ریشه غیر ربط::نفس‌| ]][[شامل این ریشه::هم‌| ]][[ریشه غیر ربط::هم‌| ]][[شامل این کلمه::فَمَا|فَمَا]] [[شامل این ریشه::ف‌| ]][[شامل این ریشه::ما| ]][[شامل این کلمه::أَغْنَت|أَغْنَتْ‌]] [[کلمه غیر ربط::أَغْنَت| ]] [[شامل این ریشه::غنى‌| ]][[ریشه غیر ربط::غنى‌| ]][[شامل این کلمه::عَنْهُم|عَنْهُمْ‌]] [[شامل این ریشه::عن‌| ]][[شامل این ریشه::هم‌| ]][[شامل این کلمه::آلِهَتُهُم|آلِهَتُهُمُ‌]] [[کلمه غیر ربط::آلِهَتُهُم| ]] [[شامل این ریشه::اله‌| ]][[ریشه غیر ربط::اله‌| ]][[شامل این ریشه::هم‌| ]][[ریشه غیر ربط::هم‌| ]][[شامل این کلمه::الّتِي|الَّتِي‌]] [[کلمه غیر ربط::الّتِي| ]] [[شامل این ریشه::التى‌| ]][[ریشه غیر ربط::التى‌| ]][[شامل این کلمه::يَدْعُون|يَدْعُونَ‌]] [[کلمه غیر ربط::يَدْعُون| ]] [[شامل این ریشه::دعو| ]][[ریشه غیر ربط::دعو| ]][[شامل این کلمه::مِن|مِنْ‌]] [[شامل این ریشه::من‌| ]][[شامل این کلمه::دُون|دُونِ‌]] [[شامل این ریشه::دون‌| ]][[شامل این کلمه::اللّه|اللَّهِ‌]] [[کلمه غیر ربط::اللّه| ]] [[شامل این ریشه::الله‌| ]][[ریشه غیر ربط::الله‌| ]][[شامل این ریشه::اله‌| ]][[ریشه غیر ربط::اله‌| ]][[شامل این ریشه::وله‌| ]][[ریشه غیر ربط::وله‌| ]][[شامل این کلمه::مِن|مِنْ‌]] [[شامل این ریشه::من‌| ]][[شامل این کلمه::شَيْء|شَيْ‌ءٍ]] [[کلمه غیر ربط::شَيْء| ]] [[شامل این ریشه::شى‌ء| ]][[ریشه غیر ربط::شى‌ء| ]][[شامل این کلمه::لَمّا|لَمَّا]] [[شامل این ریشه::لما| ]][[شامل این کلمه::جَاء|جَاءَ]] [[کلمه غیر ربط::جَاء| ]] [[شامل این ریشه::جى‌ء| ]][[ریشه غیر ربط::جى‌ء| ]][[شامل این کلمه::أَمْر|أَمْرُ]] [[کلمه غیر ربط::أَمْر| ]] [[شامل این ریشه::امر| ]][[ریشه غیر ربط::امر| ]][[شامل این کلمه::رَبّک|رَبِّکَ‌]] [[کلمه غیر ربط::رَبّک| ]] [[شامل این ریشه::ربب‌| ]][[ریشه غیر ربط::ربب‌| ]][[شامل این ریشه::ک‌| ]][[ریشه غیر ربط::ک‌| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::مَا|مَا]] [[شامل این ریشه::ما| ]][[شامل این کلمه::زَادُوهُم|زَادُوهُمْ‌]] [[کلمه غیر ربط::زَادُوهُم| ]] [[شامل این ریشه::زيد| ]][[ریشه غیر ربط::زيد| ]][[شامل این ریشه::هم‌| ]][[ریشه غیر ربط::هم‌| ]][[شامل این کلمه::غَيْر|غَيْرَ]] [[شامل این ریشه::غير| ]][[شامل این کلمه::تَتْبِيب|تَتْبِيبٍ‌]] [[کلمه غیر ربط::تَتْبِيب| ]] [[شامل این ریشه::تبب‌| ]][[ریشه غیر ربط::تبب‌| ]]'''}}
{| class="ayeh-table mw-collapsible mw-collapsed"
	  !کپی متن آیه
|-
|وَ مَا ظَلَمْنَاهُمْ‌ وَ لٰکِنْ‌ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ‌ فَمَا أَغْنَتْ‌ عَنْهُمْ‌ آلِهَتُهُمُ‌ الَّتِي‌ يَدْعُونَ‌ مِنْ‌ دُونِ‌ اللَّهِ‌ مِنْ‌ شَيْ‌ءٍ لَمَّا جَاءَ أَمْرُ رَبِّکَ‌ وَ مَا زَادُوهُمْ‌ غَيْرَ تَتْبِيبٍ‌
|}
'''ترجمه '''
<tabber>
مکارم شیرازی=ما به آنها ستم نکردیم؛ بلکه آنها خودشان بر خویشتن ستم روا داشتند! و هنگامی که فرمان مجازات الهی فرا رسید، معبودانی را که غیر از خدا می‌خواندند، آنها را یاری نکردند؛ و جز بر هلاکت آنان نیفزودند!
|-|بهرامپور=و ما به آنها ستم نكرديم، بلكه آنها [بودند كه‌] به خودشان ستم كردند. پس چون فرمان پروردگارت آمد، خدايانى كه به جاى خدا مى‌خواندند هيچ مشكلى را از آنها دور نكردند و جز بر هلاكشان نيفزودند
|-|فولادوند=و ما به آنان ستم نكرديم، ولى آنان به خودشان ستم كردند. پس چون فرمان پروردگارت آمد، خدايانى كه به جاى خدا[ى حقيقى‌] مى‌خواندند هيچ به كارشان نيامد، و جز بر هلاكت آنان نيفزود.
|-|الهی قمشه‌ای=و آنها که به هلاکت رسیدند نه ما بر آنها بلکه خود بر خویشتن ستم کردند و هنگامی که امر (قهر) خدای تو بر هلاکشان در رسید همه خدایان باطلی که غیر خدا می‌پرستیدند هیچ دفع هلاکت از آنان ننمودند و جز بر خسران و تباهی آنها نیفزودند.
|-|انصاریان=و ما بر آنان ستم نکردیم، ولی آنان بر خویشتن ستم ورزیدند، پس هنگامی که عذاب پروردگارت فرا رسید، معبودانی که به جای خدا می پرستیدند، چیزی [از عذاب را] از آنان دفع نکردند، و به آنان جز خسارت و هلاکت نیفزودند.
|-|آیتی=ما به آنها ستم نكرديم بلكه خود به خود ستم مى‌كردند. و چون امر پروردگار تو فراز آمد، خدايانى كه به جاى خداى يكتا مى‌پرستيدند هيچ به كارشان نيامدند و جز زيانكارى چيزى بر آنان نيفزودند.
|-|خرمشاهی=و ما بر ایشان ستم نکردیم، بلکه خود بر خویشتن ستم کردند، و چون فرمان پروردگارت در رسید خدایانشان که به جای خداوند می‌پرستیدندشان هیچ به کارشان نیامدند، و جز بر خسران ایشان نیفزودند
|-|مجتبوی=و ما بر آنها ستم نكرديم بلكه آنها بر خويشتن ستم كردند پس خدايانشان، كه به جاى خداى يكتا مى‌خواندند، آنگاه كه فرمان پروردگارت- عذاب- بيامد برايشان هيچ سودى نداشتند و آنان را جز هلاكت و تباهى نيفزودند.
|-|خرمدل=ما بدانان ستم نکردیم (و بیهوده نابودشان ننمودیم) و بلکه خودشان (با کفر و فساد و پرستش بتها و غیره) بر خویشتن ستم روا داشتند، و معبودهائی را که بغیر از خدا می‌پرستیدند و به فریاد می‌خواندند، کمترین سودی بدانان نرساندند و هیچ گونه کمکی نتوانستند بدیشان بنمایند (و مثلاً آنان را از هلاک و نابودی برهانند) بدان گاه که فرمان (هلاک ایشان از سوی) پروردگارت صادر گردید، و جز بر هلاک و زیانشان نیفزودند (و تنها مایه‌ی بدبختی و نابودی ایشان شدند و بس). 
|-|صادقی تهرانی=و ما به آنان ستم نکردیم، ولی آنان به خودشان ستم کردند. پس چون فرمان پروردگارت آمد، خدایانی که به جای خدا(ی حقیقی) می‌خواندند هرگز بی‌نیازشان نکردند، و ایشان را جز هلاکت و دور کردن (از خدا) نیفزودند.
|-|معزی=و ستم نکردیم بر ایشان و لیکن ستم کردند خویش را پس بی‌نیاز نکرد از ایشان خدایانشان که می‌خواندند جز خدا به چیزی گاهی که بیامد امر پروردگار تو و نیفزودشان جز تباهی‌
|-|english=<div id="qenag">We did not wrong them, but they wronged themselves. Their gods, whom they invoked besides Allah, availed them nothing when the command of your Lord arrived. In fact, they added only to their ruin.</div>
|-|</tabber>
<div class="audiotable"> 
 <div id="quran_sound">ترتیل: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/parhizgar/011101.mp3"></sound></div>
 <div id="trans_sound">ترجمه: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/makarem/011101.mp3"></sound></div>
</div>
{{آيه | سوره = سوره هود | نزول = [[نازل شده در سال::9|٩ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::101|١٠١]] | قبلی = هود ١٠٠ | بعدی = هود ١٠٢  | کلمه = [[تعداد کلمات::27|٢٧]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
«مَآ أَغْنَتْ عَنْهُمْ»: عذاب خدا را از ایشان دور نکرد. بدیشان سودی نبخشید. «مِن شَیْءٍ»: هیچ چیزی. حرف (مِنْ) در اینجا برای عمومیّت نفی بعد از خود می‌باشد. «تَتْبِیب»: هلاک ساختن. زیانمند کردن.

__TOC__

=== آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک) === 
<div id='arabicrel'>
[[هود ١١٧ | وَ مَا کَانَ‌ رَبُّکَ‌ لِيُهْلِکَ‌...]] (۲) 

[[الأعراف ١٠١ | تِلْکَ‌ الْقُرَى‌ نَقُصُ‌ عَلَيْکَ‌...]] (۱) [[الإسراء ٥٨ | وَ إِنْ‌ مِنْ‌ قَرْيَةٍ إِلاَّ نَحْنُ‌...]] (۰)  
</div>

== تفسیر ==
<tabber>
المیزان=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۱#link1 | آيات ۱۰۰ - ۱۰۸ سوره هود]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۱#link2 | دو احتمال در معناى : أنباء القُرَى»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۱#link3 | مراد از اين كه آلهه مشركان، جز بر هلاكت و تباهى خوانندگان خويش نيفزودند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۱#link6 | چند وجه در معناى: «يَومَ يَأت...»، در آيه شريفه]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۱#link7 | آشکار شدن حقایق، در روز قيامت، براى همگان]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۱#link8 | معناى جمله: «يَومَ يَأتِ لَا تَكَلَّمُ نَفسٌ إلّا بِإذنِهِ»، و معناى تكلم در قيامت]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۱#link9 | دلیل دروغ گفتن مشركان در روز قيامت، از باب ظهور ملكات است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۱#link10 | وجه دیگری، در باره جمع بين این دو دسته از آيات]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۲#link14 | معناى تقسيم انسان ها، به سعادتمند و شقاوتمند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۲#link15 | نقد سخن فخر رازى، در معنای سعادت و شقاوت آدمى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۲#link17 | معناى «زفیر»و «شهيق»، و بيان حال اهل جهنم]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۲#link18 | معناى «خلود» و مشتقات آن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۳#link19 | دو اشكال در باره «خلود»، در آیه شریفه]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۳#link21 | دفع اشكال قاضى بيضاوى، در آيه شريفه]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۳#link22 | بررسی وجوه ديگر، درباره «خلود»، در آيه شريفه]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۳#link23 | معناى استثناء: «إلّا مَا شَاءَ رَبُّك»، در دو آيه مربوط به بهشتيان و دوزخيان]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۳#link24 | وجوه ديگر، در معنای استثناء در آیه خلود]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۴#link25 | نكته لطيفى كه از آيه: «وَ أمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا...» استفاده مى شود]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۴#link27 | بحث روايتى: (روایاتی ذیل آیات گذشته)]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۴#link29 | عالَم هستى، داراى دو وجه است: وجه «ضرورت و تقدير» و وجه «امكان و اختيار»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۱_بخش۴#link32 | بهشت اولياء خدا، با بهشت ديگران تفاوت دارد]]

}}
|-|نمونه=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:نمونه جلد۹_بخش۶۰#link137 | تفسیر آیات]]
}}
|-| تفسیر نور=

===تفسیر نور (محسن قرائتی)===

{{ نمایش فشرده تفسیر|
وَ ما ظَلَمْناهُمْ وَ لكِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَما أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ شَيْ‌ءٍ لَمَّا جاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَ ما زادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ «101»

و ما به آنان ظلم نكرديم، بلكه آنان خود بر خويشتن ستم روا داشتند و چون قهر پروردگارت آمد، پس (آن) خدايانى كه به جاى «اللَّه» مى‌خواندند، سودى به حال آنان نبخشيد و آنان را جز ضرر و هلاكت چيزى نيفزودند.

جلد 4 - صفحه 120

===نکته ها=== 

كلمه‌ى‌ «تَتْبِيبٍ» از «تب» به معناى استمرار در زيان و هلاكت و نابودى است.

===پیام ها===

1- تنبيه و كيفر ظالم، ظلم نيست، بلكه عين عدل است. «وَ ما ظَلَمْناهُمْ»

2- سرنوشت انسان، در گرو اعمال و رفتار خود اوست. «ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ»

3- غير از خداوند، هيچ كس و هيچ‌چيز ديگر، منجى انسان نيست. «فَما أَغْنَتْ»

4- در برابر اراده‌ى الهى، هيچ كس و هيچ‌چيز را تاب مقاومت نيست. «مِنْ شَيْ‌ءٍ»
}}

|-|
اثنی عشری=

===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)===

{{نمایش فشرده تفسیر|


وَ ما ظَلَمْناهُمْ وَ لكِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَما أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ شَيْ‌ءٍ لَمَّا جاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَ ما زادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ (101)

وَ ما ظَلَمْناهُمْ‌: و ما ستم ننموديم اهل اين شهرها را به اهلاك ايشان.

----

«1» تفسير مجمع البيان ج 3 ص 191.

«2» مصدر سابق.

جلد 6 - صفحه 136

وَ لكِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ‌: و لكن ايشان ستم كردند بر نفسهاى خود به سبب كفر و طغيان و عناد كه موجب عذاب ايشان شد. فَما أَغْنَتْ عَنْهُمْ‌: پس بى‌نياز ننمودند و نفع نرسانيدند و قدرت دفع نداشتند از ايشان. آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ‌: بتانى را كه پرستش و طلب حوائج مى‌نمودند از آنها غير از خداوند متعال. مِنْ شَيْ‌ءٍ: هيچ چيز را از جلب نفع و دفع ضرر. حاصل آنكه خدايانى كه از فرط جهالت و غوايت غير از ذات احديت ستايش مى‌نمودند، هيچ فايده براى آنها نداشت. لَمَّا جاءَ أَمْرُ رَبِّكَ‌: وقتى كه آمد فرمان عذاب پروردگار تو به عذاب ايشان. وَ ما زادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ‌: و نيفزود ايشان را جز هلاك رسانيدن و زيان تمام رسانيدن. اضافه هلاكت به اصنام به جهت آنست كه آنها سبب هلاكت شدند، كه اگر آنها را عبادت نمى‌كردند بدين عذاب مبتلا نمى‌شدند.


}}
|-|
روان جاوید=
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)===
{{نمایش فشرده تفسیر|
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى‌ بِآياتِنا وَ سُلْطانٍ مُبِينٍ (96) إِلى‌ فِرْعَوْنَ وَ مَلائِهِ فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ وَ ما أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ (97) يَقْدُمُ قَوْمَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ وَ بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ (98) وَ أُتْبِعُوا فِي هذِهِ لَعْنَةً وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ (99) ذلِكَ مِنْ أَنْباءِ الْقُرى‌ نَقُصُّهُ عَلَيْكَ مِنْها قائِمٌ وَ حَصِيدٌ (100)

وَ ما ظَلَمْناهُمْ وَ لكِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَما أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ شَيْ‌ءٍ لَمَّا جاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَ ما زادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ (101) وَ كَذلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذا أَخَذَ الْقُرى‌ وَ هِيَ ظالِمَةٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِيمٌ شَدِيدٌ (102) إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لِمَنْ خافَ عَذابَ الْآخِرَةِ ذلِكَ يَوْمٌ مَجْمُوعٌ لَهُ النَّاسُ وَ ذلِكَ يَوْمٌ مَشْهُودٌ (103)

ترجمه‌

و بتحقيق فرستاديم موسى را با آيتهاى خودمان و حجّتى آشكار

بسوى فرعون و اتباعش پس پيروى كردند فرمان فرعون را و نبود امر فرعون موجب هدايت‌

پيشرو ميشود قومش را روز قيامت پس وارد نمايد آنها را در آتش و بد است آن مورديكه ورود شده در آن‌

و از پى آورده شدند در اين سراى لعنت را و در روز قيامت بد است آن عطائى كه عطا كرده شده است‌

اين از اخبار بلدها است كه نقل نمائيم آنرا بر تو بعضى از آنها بر پا است و برخى درو شده‌

و ستم ننموديم ما آنها را ولى ستم نمودند آنها بخودشان پس كفايت ننمودند از آنها خدايا نشان كه ميخواندند از غير خدا هيچ چيز چون آمد فرمان پروردگارت و نيفزودند آنها را جز هلاكت و خسارت‌

و اين چنين است گرفتن پروردگارت چون گرفت بلدها را با آنكه آنها ستم كار بودند همانا گرفتن او دردناك سخت است‌

همانا در آن هر آينه عبرت است براى آنكه بترسد از عذاب آخرت آن روزى است كه جمع كرده شوند براى آن مردم و آنروزى است حاضر كرده شده.

تفسير

خداوند حضرت موسى عليه السّلام را با معجزات بسياريكه شمه‌اى از آنها در ضمن قصص راجعه بآن حضرت ذكر شد مبعوث فرمود بر فرعون و اعيان قوم او كه هر يك از آن معجزات باعتبار دلالتشان بر صدق آنحضرت آيه و دليل بودند و باعتبار دلالتشان بر كذب مخالفان او حجت و سلطان و عصا در ميان آنها ممتاز بود بحجّيت واضحه كه موجب سلطنت و غلبه بر خصم بود و باين اعتبار معبّر بلفظ مفرد و معنون بسلطان مبين شده است و بقدرى حب دنيا و تقليد و تعصّب در آنقوم رسوخ پيدا كرده بود كه با مشاهده آن معجزات كثيره ظاهره باز متابعت نمودند امر فرعون را بكفر و اقرار بخدائى او و معلوم است كه چنين امرى موجب رشد و هدايت نيست بلكه موجب غوايت و ضلالت است و در روز قيامت هر مفسد و ضالّ و مضلّى پيشرو و مقدّم و امام اتباع خود است تا خود و پيروان خود را بمنزل اصلى برساند چنانچه هر مصلح و مهتدى و هادى هم پيشرو و مقدّم و امام پيروان خود است تا بمقصد برسند مثلا ابو بكر

----

جلد 3 صفحه 107

و عمر و عثمان ائمّه و پيشروان اهل سنّتند تا آنها را بجايگاه خودشان برسانند و امير المؤمنين و امام حسن و امام حسين عليهم السلام ائمّه و پيشروان شيعيانند تا آنها را بمقام خودشان و اصل فرمايند و پيرو پيروان كفر و ضلال لعنت و محروميّت از رحمت احديّت است در دنيا و آخرت و اين لعنت كه ملازم با عذاب است چون در مقابل عطايا و نعم اهل بهشت است بمنزله عطائى است كه بدوزخيان اعطاء شده و اين اجمالى است از اخبار بلاد و اقواميكه بعذاب الهى در نتيجه طغيان گرفتار شدند كه خداوند بغرض عبرت خلق براى پيغمبر خود نقل فرموده و بعضى از آن بلاد هنوز باقى است باعيان يا آثارشان مانند زراعتى كه بجاى خود ايستاده و ثابت است و بعضى بكلى محو و نابود شده كه اثرى هم از آن باقى نيست مانند مزرعه‌اى كه درو شود و اثرى از زراعت در آن باقى نماند و العياذ باللّه تصوّر نشود خداوند بآنها ظلم نموده كه در دنيا و آخرت از نعمت خود محروم و بعذاب دائم گرفتار فرموده چون آنها خودشان ظلم نمودند در باره خودشان كه سرمايه ترقى و تعالى را از دست دادند و موجبات فنا و زوال و استيصال و استحقاق خلود در عذاب را براى خودشان تهيّه نمودند و بهيچ وجه پرستش خدايان باطل و تبعيّت سلاطين جور براى آنها نافع و مفيد نشد و اينها نتوانستند از پرستش و ستايش كنندگان خودشان دفاع نمايند در موقع ورود عذاب الهى و جز هلاكت و خسارت براى اتباع خودشان چيزى زياد ننمودند و كيفيّت گرفتن خداوند اهل بلاديرا كه ستم نمودند بخودشان و خلق براى انتقام و تعذيب آنستكه بآنها مهلت ميدهد تا بنهايت شقاوت برسند و پس از آن غضب ميكند و از آنها انتقام ميكشد بعذاب دردناك سخت كه رهائى از آن ممكن نيست چنانچه قريب باين معنى در باره هر ظالمى از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نقل شده با تمسّك باين آيه شريفه و در اين اخبار و قصص اقوام سابقه هالكه عبرت است براى كسيكه از عذاب آخرت مى‌ترسد چون معتقد بمعاد است و ميداند كه اينها نمونه‌اى از آن عذاب عظيم است نه كسيكه بكلى غافل است و متوجّه باين معانى نيست و اين روز عذاب و آخرت و روز قيامت روزى است كه خداوند خلق اوّلين و آخرين را براى جمع شدن در آنروز خلق فرموده كه هر كس بكمال لايق و نتيجه عقايد و اعمال خود از خير و شرّ برسد و آنروز مشهود است كه تمام مخلوقات از جنّ و انس و اهل آسمان و زمين‌

----

جلد 3 صفحه 108

آنروز را خواهند ديد و مانند آن روزى نيست و تمام انبياء و رسل شهادت بوقوع آن داده و مى‌دهند چنانچه قمّى ره فرموده و عياشى ره از يكى از صادقين عليهما السلام نقل نموده در تفسير اين آيه كه آنروز قيامت است و آن روز موعود است ..
}}
|-|
اطیب البیان=
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)===
{{نمایش فشرده تفسیر|
وَ ما ظَلَمناهُم‌ وَ لكِن‌ ظَلَمُوا أَنفُسَهُم‌ فَما أَغنَت‌ عَنهُم‌ آلِهَتُهُم‌ُ الَّتِي‌ يَدعُون‌َ مِن‌ دُون‌ِ اللّه‌ِ مِن‌ شَي‌ءٍ لَمّا جاءَ أَمرُ رَبِّك‌َ وَ ما زادُوهُم‌ غَيرَ تَتبِيب‌ٍ (101)

و ‌ما ظلم‌ نكرديم‌ باين‌ امم‌ انبياء ‌که‌ هلاك‌ شدند و لكن‌ ‌خود‌ ‌آنها‌ بنفوس‌ ‌خود‌ ظلم‌ كردند ‌پس‌ بي‌نياز نكرد ‌آنها‌ ‌را‌ خدايان‌ ‌آنها‌ ‌که‌ ميپرستيدند ‌غير‌ ‌از‌ خداي‌ متعال‌ ‌از‌ هيچ‌ گونه‌ عذابي‌ موقعي‌ ‌که‌ آمد امر پروردگار تو و زياد نكردند ‌بر‌ ‌آنها‌ ‌غير‌ ‌از‌ هلاكت‌ و فناء و ‌از‌ ‌بين‌ رفتن‌ ‌آنها‌.

جلد 11 - صفحه 121

وَ ما ظَلَمناهُم‌ ظلم‌ ‌از‌ قبايح‌ عقليه‌ ‌است‌ و محال‌ ‌است‌ ‌از‌ خداوند صادر شود و يكي‌ ‌از‌ معاني‌ عدل‌ همين‌ ‌است‌ ‌که‌ ظلم‌ نميكند و فعل‌ قبيح‌ و لغو ‌از‌ ‌او‌ صادر نميشود ‌بر‌ كافر و فاسق‌ زائد ‌بر‌ استحقاق‌ عذاب‌ نميكند و ‌غير‌ مستحق‌ ‌را‌ عذاب‌ نميفرمايد وَ لكِن‌ ظَلَمُوا أَنفُسَهُم‌ ‌با‌ اينكه‌ خداوند ‌از‌ راه‌ لطف‌ و رحمت‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ انبياء فرستاد و حجت‌ ‌را‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ ‌از‌ ‌هر‌ جهت‌ تمام‌ كرد و راه‌ رستگاري‌ و نجات‌ ‌از‌ مهالك‌ ‌را‌ بآنها نشان‌ داد و ‌آنها‌ علاوه‌ ‌بر‌ اينكه‌ قبول‌ نكردند ‌در‌ مقام‌ اذيت‌ و ظلم‌ بانبياء و گروندگان‌ بآنها ‌هر‌ قدر توانستند كردند و فسق‌ و فجور و طغيان‌ نمودند و مانع‌ ديگران‌ ‌هم‌ شدند و نگذاشتند ‌آنها‌ بشرف‌ ايمان‌ مشرف‌ شوند.

فَما أَغنَت‌ عَنهُم‌ ‌پس‌ بي‌نياز نكرد ‌آنها‌ ‌را‌ ‌از‌ عذاب‌ الهي‌ آلِهَتُهُم‌ُ بتهاي‌ ‌آنها‌ و جلوگيري‌ نكردند ‌از‌ عذاب‌.

الَّتِي‌ يَدعُون‌َ مِن‌ دُون‌ِ اللّه‌ِ خداوند عالم‌ ‌است‌ ‌که‌ قدرت‌ دارد ‌بر‌ دفع‌ شرّ ‌آنها‌ ‌از‌ انبياء و مؤمنين‌ و اينكه‌ دشمنان‌ ‌آنها‌ ‌را‌ هلاك‌ نمايد مِن‌ شَي‌ءٍ هيچگونه‌ نفعي‌ و دفع‌ ضرري‌ ‌اينکه‌ آلهه‌ ‌آنها‌ ‌براي‌ ‌آنها‌ ندارند يك‌ جمادي‌ بيش‌ نيستند.

لَمّا جاءَ أَمرُ رَبِّك‌َ موقعي‌ ‌که‌ مشيّت‌ الهي‌ تعلق‌ گرفت‌ بهلاكت‌ ‌آنها‌ اصنام‌ ‌آنها‌ ‌که‌ جاي‌ ‌خود‌ دارند ‌اگر‌ جن‌ و انس‌ جمع‌ شوند و بخواهند مقابل‌ مشيّت‌ الهي‌ عرض‌ اندام‌ كنند قدرت‌ ندارند.

وَ ما زادُوهُم‌ غَيرَ تَتبِيب‌ٍ تتبيب‌ هلاكت‌ ‌است‌ ‌يعني‌ آلهه‌ ‌آنها‌ سبب‌ شدند ‌بر‌ نزول‌ عذاب‌ الهي‌ ‌اينکه‌ ‌هم‌ باين‌ معني‌ ‌که‌ پرستش‌ اينها آلهه‌ ‌خود‌ ‌را‌ ‌که‌ شرك‌ ‌باشد‌ سبب‌ استحقاق‌ ‌آنها‌ شد ‌بر‌ عذاب‌ ‌آنها‌ ‌هم‌ ‌در‌ دنيا و ‌هم‌ ‌در‌ آخرت‌ و الّا ‌خود‌ آلهه‌ ‌که‌ يك‌ جمادي‌ بيش‌ نيست‌ و منشأ هيچگونه‌ اثري‌ نيستند.
}}
|-|
برگزیده تفسیر نمونه=

===برگزیده تفسیر نمونه===
{{نمایش فشرده تفسیر|
]

(آیه 101)- «اما ما به آنها ستم نکردیم بلکه آنها خودشان به خویشتن ستم روا داشتند» (وَ ما ظَلَمْناهُمْ وَ لکِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ).

آنها به بتها و خدایان دروغینشان پناه بردند «و هنگامی که فرمان مجازات الهی فرا رسید، معبودانی را که غیر از خدا می‌خواندند آنها را یاری نکردند» (فَما أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِی یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ شَیْ‌ءٍ لَمَّا جاءَ أَمْرُ رَبِّکَ).

آری! این خدایان قلابی «جز بر هلاکت آنها نیفزودند» (وَ ما زادُوهُمْ غَیْرَ تَتْبِیبٍ).
}}

|-|تسنیم=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]]
}}

|-|</tabber>

== نکات آیه == 

۱- خداوند ، بر بندگانش ستم نمى کند. <span id='arabicinline'>'''(و ما ظلمنهم)'''</span>

۲- خداوند ، مردمان را به طرف گناهان (شرک ورزى ، انکار پیامبران و ...) سوق نمى دهد. <span id='arabicinline'>'''(و ما ظلمنهم)'''</span>
منظور از ستم نکردن خدا بر بندگان این است که: او آنان را به موجبات هلاکت و عذاب (شرک و ...) وانمى دارد. بنابراین عذابهاى نازل شده بر آنان مقتضاى عملکرد خودشان است. 

۳- شرک ورزى ، انکار پیامبران و ارتکاب گناه ، ستمهایى است که مشرکان ، کافران و گنه کاران در حقِ خود روا مى دارند. <span id='arabicinline'>'''(و لکن ظلموا أنفسهم)'''</span>
مقصود از ظلم به نفس - که جمله «ظلموا أنفسهم» گویاى آن است - هم گناهان و هم آثار و تبعات آن مى باشد. برداشت فوق ناظر به لِحاظ نخست است. 

۴- گرفتارى کافران ، مشرکان و گنه کاران به عذابهاى الهى ، ستم و کیفرى است که آنان خود براى خویشتن فراهم مى کنند. <span id='arabicinline'>'''(و لکن ظلموا أنفسهم)'''</span>
چنان چه گذشت، مقصود از «ظلم به نفس» گناهان و نیز آثار و تبعات گناهان مى باشد; برداشت فوق ناظر به دومین لحاظ است. بنابراین «ظلموا أنفسهم...»; یعنى، نزول عذاب بر کافران - که از آثار و تبعات گناهانشان است - ستمى بود که آنان بر خود روا داشتند. 

۵- اقوام هلاک شده گذشته: قوم نوح ، عادیان ، ثمودیان ، قوم شعیب و لوط و فرعونیان ، با شرک ورزى و انکارِ رسالت پیامبران ، بر خویش ستم کردند. <span id='arabicinline'>'''(و ما ظلمنهم و لکن ظلموا أنفسهم)'''</span>
مراد از ضمیر «هم» و مانند آن در آیه مورد بحث ، اقوامى است که سرگذشت آنان در سوره هود بیان شده است; یعنى: قوم نوح ، عادو ... . 

۶- عذابهاى نازل شده بر اقوام گذشته (فرعونیان ، عادیان و ...) کیفرهایى بود که آنان خود براى خویشتن فراهم آوردند. <span id='arabicinline'>'''(و ما ظلمنهم و لکن ظلموا أنفسهم)'''</span>

۷- مشرکان به هنگام نزول عذابهاى الهى ، از بتها و خدایان دروغین استمداد مى کنند و براى رفع آن ، از آنها یارى مى جویند. <span id='arabicinline'>'''(فما أغنت عنهم ءالهتهم التى یدعون من دون الله من شىء لما جاء أمر ربک)'''</span>
مراد از «أمر ربک» عذاب الهى است. اغناء (مصدر أغنت) به معناى کفایت کردن و برطرف ساختن است. «من شىء» مفعول براى «ما أغنت» مى باشد و مقصود از آن عذاب است. بنابراین «فما أغنت عنهم آلهتهم ... من شىء»; یعنى، خدایانشان آنان را کفایت نکردند و حتى مقدار اندکى از عذاب را از ایشان، برطرف نساختند. 

۸- بتها و خدایان پندارى ، هرگز به فریاد پرستشگران خویش نمى رسند و نمى توانند حتى اندکى از عذابهاى الهى را از آنان دور سازند. <span id='arabicinline'>'''(فما أغنت عنهم ءالهتهم التى یدعون من دون الله من شىء لما جاء أمر ربک)'''</span>

۹- تنها خداوند بر نجات آدمیان از خطرها و عذابها تواناست. <span id='arabicinline'>'''(فما أغنت عنهم ... من دون الله)'''</span>
توصیف «ءالهتهم» به «التى یدعون من دون الله» گویاى این است که: نباید غیر خدا را به یارى طلبید; زیرا هر معبودى غیر از خداى یکتا ، از دفع عذاب ناتوان است. 

۱۰- عذابهاى نازل شده بر مشرکان ، برخاسته از فرمان خداوند است. <span id='arabicinline'>'''(لما جاء أمر ربک)'''</span>

۱۱- نزول عذاب بر مشرکان و گنه پیشگان ، جلوه اى از ربوبیت خدا و در جهت تدبیر امور انسانهاست. <span id='arabicinline'>'''(لما جاء أمر ربک)'''</span>
برداشت فوق ، با توجه به کلمه «رب» (مدبر و مربى) استفاده شده است. 

۱۲- فرمانهاى خدا بدون کمترین تخلف و کاستیى ، تحقق مى یابد. <span id='arabicinline'>'''(لما جاء أمر ربک)'''</span>
تعبیر کردن از عذاب به «أمر» - که به معناى فرمان است - به این نکته اشاره دارد که: آنچه خداوند به تحققش فرمان مى دهد ، عیناً و بدون کمترین کاستیى انجام مى پذیرد ، به گونه اى که گویا آن فعلِ انجام شده همان فرمان است. 

۱۳- خداوند ، مشرکان عصر بعثت و منکران رسالت پیامبر(ص) را به عذاب و کیفر تهدید کرد. <span id='arabicinline'>'''(فما أغنت عنهم ءالهتهم ... لما جاء أمر ربک)'''</span>
خطاب کردن به پیامبر(ص) (لما جاء أمر ربک) و (ذلک من أنباء القرى نقصه علیک) در بیان نتیجه گیرى از سرگذشت اقوام پیشین، حاوى این نکته است که: مشرکان عصر پیامبر نیز در خطر گرفتار شدن به آن گونه عذابها بودند. 

۱۴- پرستش کنندگانِ خدایان دروغین ، مردمانى تباه شده و خسارت دیده اند. <span id='arabicinline'>'''(و ما زادوهم غیر تتبیب)'''</span>
«تتبیب» در لغت به معانى خسارت دیدن ، خسارت زدن ، هلاکت ساختن و نیز نفرین و درخواست هلاکت و خسارت ، آمده است. 

۱۵- استمداد از خدایان دروغین نه تنها سودى براى استمداد کنندگان ندارد; بلکه بر خسارت و تباهى آنان نیز مى افزاید. <span id='arabicinline'>'''(و ما زادوهم غیر تتبیب)'''</span>
در جمله «و ما زادوهم ...» نسبت افزودن خسارت به بتها داده شده است; ولى از آن جا که بتها بر خسارت زدن ناتوانند، مراد از «ما زادوهم ...» به قرینه «التى یدعون ...» این است که: اعتقاد به بتها مایه خسارت است و خواندن آنها و استمداد از آنها به هنگام نزول عذاب الهى، موجب افزایش خسارت استمداد کنندگان خواهد شد. 

== موضوعات مرتبط == 
  
*'''استمداد:'''   استمداد از بتها ۷; استمداد از معبودان باطل ۷; استمداد بى ثمر ۱۵; زیان استمداد از معبودان باطل ۱۵   
*'''اسماء و صفات:'''   صفات جلال ۱، ۲   
*'''انبیا:'''   آثار تکذیب انبیا ۵; ظلم تکذیب انبیا ۳   
*'''انسان:'''   مدبر انسان ها ۱۱   
*'''اهل مدین:'''   ظلم اهل مدین ۵; عذاب اهل مدین ۶; کیفر اهل مدین ۶   
*'''بتها:'''   بتها و نجات از عذاب ۸; عجز بتها ۸   
*'''خدا:'''   اختصاصات خدا ۹; اوامر خدا ۱۰; تنزیه خدا ۱، ۲; تهدیدهاى خدا ۱۳; حتمیت اوامر خدا ۱۲; خدا و ظلم ۱; نجات بخشى خدا ۹; نشانه هاى ربوبیت خدا ۱۱; هدایتگرى خدا ۲   
*'''خود:'''   ظلم به خود ۳، ۴، ۵   
*'''زیانکاران: ۱۴'''  
*'''شرک:'''   آثار شرک ۵; ظلم شرک ۳   
*'''ظالمان: ۳، ۵'''  
*'''ظلم:'''   موارد ظلم ۳   
*'''عذاب:'''   تهدید به عذاب ۱۳; نجات از عذاب ۹   
*'''فرعونیان:'''   ظلم فرعونیان ۵; عذاب فرعونیان ۶; کیفر فرعونیان ۶   
*'''قوم ثمود:'''   ظلم قوم ثمود ۵; عذاب قوم ثمود ۶; کیفر قوم ثمود ۶   
*'''قوم عاد:'''   ظلم قوم عاد ۵; عذاب قوم عاد ۶; کیفر قوم عاد ۶   
*'''قوم لوط:'''   ظلم قوم لوط ۵; عذاب قوم لوط ۶; کیفر قوم لوط ۶   
*'''قوم نوح:'''   ظلم قوم نوح ۵; عذاب قوم نوح ۶; کیفر قوم نوح ۶   
*'''کافران:'''   عوامل عذاب کافران ۴   
*'''کیفر:'''   تهدید به کیفر ۱۳   
*'''گناه:'''   ظلم گناه ۳   
*'''گناهکاران:'''   عذاب گناهکاران ۱۱; عوامل عذاب گناهکاران ۴   
*'''محمد(ص):'''   تهدید مکذبان محمد(ص) ۱۳   
*'''مشرکان:'''   استمداد مشرکان ۷; تهدید مشرکان صدر اسلام ۱۳; زیانکارى مشرکان ۱۴; عذاب مشرکان ۱۱; عوامل عذاب مشرکان ۴; مشرکان هنگام عذاب ۷; منشأ عذاب مشرکان ۱۰; هلاکت مشرکان ۱۴   
*'''معبودان باطل:'''   عجز معبودان باطل ۸; معبودان باطل و نجات از عذاب ۸   

==منابع==
<div style="font-size:smaller"><references/></div>

[[رده:استمداد از بتها]][[رده:استمداد از معبودان باطل]][[رده:استمداد بى ثمر]][[رده:زیان استمداد از معبودان باطل]][[رده:صفات جلال]][[رده:آثار تکذیب انبیا]][[رده:ظلم تکذیب انبیا]][[رده:مدبر انسان ها]][[رده:ظلم اهل مدین]][[رده:عذاب اهل مدین]][[رده:کیفر اهل مدین]][[رده:بتها و نجات از عذاب]][[رده:عجز بتها]][[رده:اختصاصات خدا]][[رده:اوامر خدا]][[رده:تنزیه خدا]][[رده:تهدیدهاى خدا]][[رده:حتمیت اوامر خدا]][[رده:خدا و ظلم]][[رده:نجات بخشى خدا]][[رده:نشانه هاى ربوبیت خدا]][[رده:هدایتگرى خدا]][[رده:ظلم به خود]][[رده:زیانکاران]][[رده:آثار شرک]][[رده:ظلم شرک]][[رده:موارد ظلم]][[رده:تهدید به عذاب]][[رده:نجات از عذاب]][[رده:ظلم فرعونیان]][[رده:عذاب فرعونیان]][[رده:کیفر فرعونیان]][[رده:ظلم قوم ثمود]][[رده:عذاب قوم ثمود]][[رده:کیفر قوم ثمود]][[رده:ظلم قوم عاد]][[رده:عذاب قوم عاد]][[رده:کیفر قوم عاد]][[رده:ظلم قوم لوط]][[رده:عذاب قوم لوط]][[رده:کیفر قوم لوط]][[رده:ظلم قوم نوح]][[رده:عذاب قوم نوح]][[رده:کیفر قوم نوح]][[رده:عوامل عذاب کافران]][[رده:تهدید به کیفر]][[رده:ظلم گناه]][[رده:عذاب گناهکاران]][[رده:عوامل عذاب گناهکاران]][[رده:تهدید مکذبان محمد]][[رده:استمداد مشرکان]][[رده:تهدید مشرکان صدر اسلام]][[رده:زیانکارى مشرکان]][[رده:عذاب مشرکان]][[رده:عوامل عذاب مشرکان]][[رده:مشرکان هنگام عذاب]][[رده:منشأ عذاب مشرکان]][[رده:هلاکت مشرکان]][[رده:عجز معبودان باطل]][[رده:معبودان باطل و نجات از عذاب]]
[[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره هود ]]

{{#seo:
|title=آیه 101 سوره هود
|title_mode=replace
|keywords=آیه 101 سوره هود,هود 101,وَ مَا ظَلَمْنَاهُمْ‌ وَ لٰکِنْ‌ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ‌ فَمَا أَغْنَتْ‌ عَنْهُمْ‌ آلِهَتُهُمُ‌ الَّتِي‌ يَدْعُونَ‌ مِنْ‌ دُونِ‌ اللَّهِ‌ مِنْ‌ شَيْ‌ءٍ لَمَّا جَاءَ أَمْرُ رَبِّکَ‌ وَ مَا زَادُوهُمْ‌ غَيْرَ تَتْبِيبٍ‌,استمداد از بتها,استمداد از معبودان باطل,استمداد بى ثمر,زیان استمداد از معبودان باطل,صفات جلال,آثار تکذیب انبیا,ظلم تکذیب انبیا,مدبر انسان ها,ظلم اهل مدین,عذاب اهل مدین,کیفر اهل مدین,بتها و نجات از عذاب,عجز بتها,اختصاصات خدا,اوامر خدا,تنزیه خدا,تهدیدهاى خدا,حتمیت اوامر خدا,خدا و ظلم,نجات بخشى خدا,نشانه هاى ربوبیت خدا,هدایتگرى خدا,ظلم به خود,زیانکاران,آثار شرک,ظلم شرک,موارد ظلم,تهدید به عذاب,نجات از عذاب,ظلم فرعونیان,عذاب فرعونیان,کیفر فرعونیان,ظلم قوم ثمود,عذاب قوم ثمود,کیفر قوم ثمود,ظلم قوم عاد,عذاب قوم عاد,کیفر قوم عاد,ظلم قوم لوط,عذاب قوم لوط,کیفر قوم لوط,ظلم قوم نوح,عذاب قوم نوح,کیفر قوم نوح,عوامل عذاب کافران,تهدید به کیفر,ظلم گناه,عذاب گناهکاران,عوامل عذاب گناهکاران,تهدید مکذبان محمد,استمداد مشرکان,تهدید مشرکان صدر اسلام,زیانکارى مشرکان,عذاب مشرکان,عوامل عذاب مشرکان,مشرکان هنگام عذاب,منشأ عذاب مشرکان,هلاکت مشرکان,عجز معبودان باطل,معبودان باطل و نجات از عذاب,آیات قرآن سوره هود 
|description=وَ مَا ظَلَمْنَاهُمْ‌ وَ لٰکِنْ‌ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ‌ فَمَا أَغْنَتْ‌ عَنْهُمْ‌ آلِهَتُهُمُ‌ الَّتِي‌ يَدْعُونَ‌ مِنْ‌ دُونِ‌ اللَّهِ‌ مِنْ‌ شَيْ‌ءٍ لَمَّا جَاءَ أَمْرُ رَبِّکَ‌ وَ مَا زَادُوهُمْ‌ غَيْرَ تَتْبِيبٍ‌
|image=Wiki_Logo.png
|image_alt=الکتاب
|site_name=الکتاب
}}