نتایج جستجو

در حال بارگیری... تقدمو پيش افتادن. راغب مى‏گويد: اصل سبق پيش افتادن در راه رفتن است. و به طور مجاز در غير آن به كار مى‏رود مثل «ما سبقونا اليه سبقت من

ظاهرا مراد از آن راه رفتن است مثل [لقمان:18]. مراد از «لاتَمْشِ» نهى از راه رفتن به تكبر و از «وَاقْصِدْ فى مَشْيِكَ» امر به راه رفتن به طور اعتدال است

ظاهرا مراد از آن راه رفتن است مثل [لقمان:18]. مراد از «لاتَمْشِ» نهى از راه رفتن به تكبر و از «وَاقْصِدْ فى مَشْيِكَ» امر به راه رفتن به طور اعتدال است

تکلیف ۱۰ دین: محدوده دین ۱۱ ذلت: اهمیت اجتناب از ذلت ۳ راه رفتن: آداب راه رفتن ۱، ۱۱; اعتدال در راه رفتن ۱ رفتار: پایه هاى رفتار ۱۵ سخن: آداب سخن ۴، ۸، ۱۱;

جَرَب) به گونه اى که «راغب» در «مفردات» گوید، به معناى راه رفتن در سراشیبى است. (به فتح س - ر) رفتن در سرازير و نيز محل سرازير چنانكه راغب گفته است [كهف:61]

پندارد. و اگر مى بینیم به اسب «خیل» گفته مى شود نیز، به خاطر آن است که هنگام راه رفتن شبیه متکبران گام بر مى دارد و به معناى «متکبر» نیز آمده، زیرا تکبر، از

که «راغب» در «مفردات» مى گوید، در اصل به معناى وارد شدن تدریجى در آب و راه رفتن (و شنا کردن) در آن است، ولى بعداً به عنوان کنایه به ورود در سایر امور نیز

دوشیدند و به مهمان مى دادند (از مادّه «سیب» به معناى جریان آب و آزادى در راه رفتن است). سيب‌ (۱ بار) شتريكه نذر مى‏كردند در صورت آمدن مسافر يا شفاى مريض،

الزَّرعُ». * [يس:51]. گويند: «نَسَلَ الْماشِىُ فى مَشْيِهِ: اَسْرَعَ» يعنى راه رو در راه رفتن سرعت كرد «يَنْسِلُونَ» را در آيه بسرعت خارج شدن گفته‏اند يعنى چون

فرس به معنى زحمت است چنانكه گذشت يعنى: در دريا راه خشكى براى آنها بزن و آماده كن از زحمت دريا و راه رفتن در آن نخواهى ترسيد و از رسيدن فرعون بيمى نخواهند

باشد مثل [مائده:38]. يا معقول مثل [بقره:27]. به راه رفتن قطع طريق مى‏گويند گويى راه ممتد در اثر راه رفتن قطعه قطعه مى‏شود[توبه:121]. * [عنكبوت:29]. آيه

باشد مثل [مائده:38]. يا معقول مثل [بقره:27]. به راه رفتن قطع طريق مى‏گويند گويى راه ممتد در اثر راه رفتن قطعه قطعه مى‏شود[توبه:121]. * [عنكبوت:29]. آيه

اسب است مثل ركضت الفرس. و چون به راه رونده نسبت داده شود منظور راه رفتن است [ص:42]. پاى خود را به زمين زن و با پايت راه برو اين (چشمه) شستشو گاه است و خنك

است . در قرآن كريم اين كلمه فقط در جريان آب به كار نرفته بلكه درجريان و راه رفتن كشتى‏ها و حركت باد و آفتاب و ماه و ستارگان نيز استعمال شده است مثل [بقره:164]

باشد مثل [مائده:38]. يا معقول مثل [بقره:27]. به راه رفتن قطع طريق مى‏گويند گويى راه ممتد در اثر راه رفتن قطعه قطعه مى‏شود[توبه:121]. * [عنكبوت:29]. آيه

آیات شامل این کلمه عيى‌ (۲ بار) عجز. راغب گويد: اعياء عجزى است كه از راه رفتن به بدن عارض مى‏شود و عىّ عجز از مباشرت كار و كلام است [ق:15]. آيا به خلقت

این کلمه عيى‌ (۲ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) عجز. راغب گويد: اعياء عجزى است كه از راه رفتن به بدن عارض مى‏شود و عىّ عجز از مباشرت كار و كلام است [ق:15]. آيا به خلقت

[ابراهيم:24]. بيشتر آيات قرآن كلمه ضرب را در همين زمينه به كار برده است و در اين راه رفتن و مسافرت كردن نحو [نساء:94]. ايضاً در حتمى شدن به كار مى‏رود مثل [بقره:61]

بار) کم‌ (۲۲۹۱ بار) تقدمو پيش افتادن. راغب مى‏گويد: اصل سبق پيش افتادن در راه رفتن است. و به طور مجاز در غير آن به كار مى‏رود مثل «ما سبقونا اليه سبقت من

الزَّرعُ». * [يس:51]. گويند: «نَسَلَ الْماشِىُ فى مَشْيِهِ: اَسْرَعَ» يعنى راه رو در راه رفتن سرعت كرد «يَنْسِلُونَ» را در آيه بسرعت خارج شدن گفته‏اند يعنى چون