نتایج جستجو

آیات شامل این کلمه تعبیر به «نَاس» گر چه ظاهراً عموم مردم را شامل مى شود و دلیل بر آن است که همگى در غفلت اند ولى بدون شک، هر گاه که سخن از توده مردم گفته

را فرا مى گیرد به حدى که قادر به انجام حوائج ابتدایى خود نیست; و به همین دلیل، قرآن آن را سال هاى نامطلوب عمر شمرده است. بعضى از مفسران، آن را سن 75 سالگى

جمله «کَبُرَ مَقْتاً» واژه «مَقْت» با «کَبُرَ» که آن نیز دلیل بر شدت و عظمت است، توام شده، و دلیل بر خشم عظیم خدا است نسبت به گفتار خالى از عمل. «علامه طباطبایى»

«مَحَجّة» (بر وزن مودّة) گفته مى شود; زیرا انسان را به مقصد مى رساند. و به دلیل و برهان، «حجت» مى گویند; زیرا مقصود را در بحث روشن مى سازد. و اما این که

این کلمه «برهان» در اصل مصدر «بَرَه» به معناى سفید شدن است; سپس به هر گونه دلیل محکم و نیرومند که موجب روشنایى مقصود شود، برهان گفته شده است. بره‌ (۸ بار)

آیات شامل این کلمه تعبیر به «یَهَبُ»، (مى بخشد) از مادّه «هِبَة» دلیل روشنى است که هم دختران هدیه الهى هستند و هم پسران، و فرق گذاشتن میان این دو، از دیدگاه

و به جاده و راه که مقصود و منظور انسان است، «مَحَجَّه» گفته مى شود; و به دلیل و برهان نیز «حجت»، اطلاق مى گردد; زیرا گوینده قصد دارد به وسیله آن مطلب خود

کوبیدن چیزى است که منتهى به ایجاد حفره و سوراخ شود و «منقار» را نیز به همین دلیل «منقار» گفته اند. بعضى مى گویند: «نَقِیر» همان گودى بسیار کوچکى است که در

«التَّنَاد» (در اصل «اَلْتَّنَادِى» بوده که یاى آن حذف شده، و کسره دال که دلیل بر آن است بر جاى مانده) از مادّه «ندا» به معناى «صدا زدن» است. «تناد» از

مى‌نمود. (ای پیغمبر!) بگو: خدا دارای دلیل روشن و رسا است (بر این که گفتار و کردارتان بی‌پایه و بی‌مایه است، و شما اصلاً دلیل قطعی بر صدق گفتار و درستی کردار

شامل این کلمه «هُنَالِکَ» به معناى «آنجا» و براى اشاره به بعید است، به همین دلیل، جمعى آن را اشاره به شکست مشرکان در جنگ «بدر» مى دانند که در نقطه نسبتاً

روشن و رساست; به طورى که جاى هیچ گونه تردید براى افراد باقى نماند. به همین دلیل، خدا پیامبران را از هر گونه خطا و اشتباه معصوم قرار داده تا هر گونه تردید

توجّه به این که «نَزْغ» به معناى وارد شدن در کارى به قصد فساد و افساد است، دلیل بر این است که وسوسه هاى شیطانى در این گونه ماجراها همیشه نقش مهمى دارد، ولى

مطرح کرده، و در میان ما و پیشینیانمان کاملاً ناشناخته بوده است، و این خود دلیل بر بطلان آن است! خلق‌ (۲۶۱ بار) أَ أُنْزِل إِلاّ هٰذَا عَلَيْه الذّکْر إِن

آیات شامل این کلمه تعبیر به «زَوَّجْنَاکَها» (او را به همسرى تو در آوردیم) دلیل بر این است که این ازدواج یک ازدواج الهى بود، لذا، در تواریخ آمده است که «زینب»

«جرح» گرفته شده که گاهى به معناى «کسب» و گاهى به معناى «زخم» است، و به همین دلیل به حیوانات صیاد، اعم از پرندگان و غیر پرندگان «جارحه» گفته مى شود، که جمع

«قیّم» با توجّه به این که «قیّم» به معناى ثابت و برپا است، در حقیقت اشاره به دلیل این توجّه مستمر به دین است، یعنى چون آئین اسلام آئینى است ثابت و مستقیم،

امورى که باعث درک و فهم مطلب است، اطلاق مى گردد; در سوره «انعام» به معناى دلیل و شاهد و گواه آمده است و مجموعه دلائلى را که در زمینه خداشناسى است در بر

است; اصولاً انسان چیزى را که باور دارد، جدى مى گیرد، اگر آن را جدى نگرفت، دلیل بر این است که باور ندارد. دهن‌ (۵ بار) وَ تَجْعَلُون أَنْتُم رِزْقَکُم الْحَدِيث

معناى زیادى است; و این که به نمازهاى مستحب «نافِلَه» گفته مى شود، به این دلیل است که اضافه بر واجبات است. و همچنین اگر «نَوَه» را «نافله» مى گویند به خاطر