نتایج جستجو

النِّساءِ اَنْفُسَكُمْ فَاِنَّ ذلَكُمْ يُكَسِّرُكُمْ عَنِ الْغَزْوِ» يعنى خود را از يادآورى زنان منع كنيد چون آن شما را از جهاد باز مى‏دارد. اين كلمه نهج

مخفّف از ثقيله مثل [مزّمل:20]، كه در اصل اِنَّ بود، مُفَسِّرِه كه ماقبل خود را تفسير مى‏كند مثل [مؤمنون:27]. تأكيد مطلب و اغلب پس از حرف لمّا واقع مى‏شود

مراد از شعائر شتران قربانى اند كه كوهان آنها را از طرف راست مى‏شكافند و با خود از ميقات سوق مى‏دهند و اين عمل را اشعار و سياق گويند. آيه دوم «لَكُمْ فيها

آنكه طلب نمائيم و پيروى كنيم خواهش‌هاى نفس خود را پس بزحمت و مشقت گرفتار شويم يا آنكه عمل نمائيم بآراء خود پس هلاك شويم و از امير المؤمنين (ع) نقل شده

و نسیان، وجود انسان را فرا مى گیرد به حدى که قادر به انجام حوائج ابتدایى خود نیست; و به همین دلیل، قرآن آن را سال هاى نامطلوب عمر شمرده است. بعضى از مفسران،

حكم مى‌كند كه تنها بايد او را پرستيد و از او كمك خواست. نه بنده هوى و هوس خود بود و نه بنده زر و زور ديگران. در نماز، گويا شخص نمازگزار به نمايندگى از تمام

آيه [بقره:273] منظور عدم علم است . * [يوسف:89] برادران يوسف از كار و عمل خود بى خبر نبودند بلكه جهالت آنها همان بى اعتنائى بود زيرا كه آنها يوسف را مى‏شناختند

از وعده من تخلّف كرديد؟ گفتند: ما به اراده خود از وعده تو نخلّف نكرديم بلكه محموله هائى از زيور فرعونيان با خود آورده بوديم كه آنهارا در آتش بيافكنديم و

عجم نام ماه‏هاى خود را از نام آن شهرها گرفته است. در هر شهر از آن صنوبر دانه‏اى كاشته و آب چشمه فوق را بر آن جارى كردند آب آن چشمه را بر خود و چهار پايان

بشارت دهنده عيسى بود و پيشواى قوم خود و پارسا و پيغمبر خدا و از شايستگان و صلحا بود [آل عمران:39] بعضى از بزرگان در تفسير خود «حصور» را كنار گيرنده از زنان

يعنى يتيم را به ظلم و جفا دفع كرد و از خود راند. معنى آيه اوّل چنين است: مكذّب بدين كسى است كه يتيم را به قهر از خود ميراند و به درد او نمى‏رسد و معنى آيه

قطع مو (تراشيدن) به كار رفته است. [بقره:196] سر خود را نتراشيد (و از احرام خارج نشويد) تا قربانى به محل خود برسد. آيه درباره كسى است كه محصور شده و قربانى

تَسْبيحَهُ»روشن مى‏كند كه آنها با زبان خود و از روى فهم و علم خداى خويش را تسبيح مى‏كنند ما انسانها وقتيكه از وجود و احتياج خود و ديگر موجودات مى‏فهميم خداوند

ابن كثير در تفسير خود چنين گفته است: ديگران سلام على آل ياسين خوانده‏اند يعنى آل محمد «صلى اللّه عليه و آله و سلم» بيضاوى نيز در تفسير خود به آن اشاره كرده

منطبق است بر اهل مدينه كه ايمان آوردند و مهاجران را پذيرفته و در خانه‏هاى خود جا دادند و معيشت آنها را تأمين كردند. ريشه دين به وسيله آنها ثابت گرديدو ديگران

در اثر اختلاف حرارت خورشيد، خود را از وسط اقيانوسها مى‏پاشند «وَالذّارياتِ ذَرْواً» و چون روان شدند رطوبت و بخار آب را با خود بر ميدارند و سنگين مى‏شوند

الشَّديدُ الْحَرارَةِ» [انعام:70] . در مفردات گويد: آب گرمى را كه از منبع خود مى‏شود، حمّه گويند. و بدين اعتبار به عرق انسان و حيوان حميم آب گرم و يا به

به سراغ هواپرستى مى‌روند مهر مى‌زند. بنابراين مهر الهى نتيجه‌ى انتخاب بدِ خود انسان است، نه آنكه يك عمل قهرى و جبرى از طرف خدا باشد. مراد از قلب در قرآن،

بيشتر تثبيت مى‏كرد [بقره:265] ظاهراً مراد آنست كه اموال خود را براى خوشنودى خدا خرج مى‏كنند و نفس خود را با ابتغاء مرضاة خدا ثابت مى‏كنند و با منّت و اذيت

والاجتهاد ص 182») براى هيچ پيغمبرى تبوده كه اسيران داشته باشد تاآنگاه كه در زمين خود را نيرومند كند شما متاع دنيا را مى‏خواهيد و خدا آخرت را، خدا توانا و حكيم