۸٬۹۳۳
ویرایش
(Edited by QRobot) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/خَشْيَتِه | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/خَشْيَتِه | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
«خشیت» به معناى ترس توأم با تعظیم و احترام است و از همین رو با «خوف» که این ویژگى در آن نیست، متفاوت است; و گاه، به معناى مطلق ترس نیز به کار مى رود. | |||
در بعضى از مؤلفات محقق «طوسى» سخنى در تفاوت این دو واژه آمده است که در حقیقت ناظر به معناى عرفانى آن مى باشد، نه معناى لغوى آن، مى گوید: «خشیت و خوف»، هر چند در لغت به یک معنا (یا نزدیک به یک معنا) مى باشند، ولى در عرف صاحبدلان در میان این دو فرقى است، و آن این که «خوف» به معناى ناراحتى درونى از مجازاتى است که انسان به خاطر ارتکاب گناهان یا تقصیر در طاعات، انتظار آن را دارد، و این حالت براى اکثر مردم حاصل مى شود، هر چند مراتب آن بسیار متفاوت است، و مرتبه اعلاى آن جز براى گروه اندکى حاصل نمى شود. | |||
اما «خشیت» حالتى است که به هنگام درک عظمت خدا و هیبت او، و ترس از مهجور ماندن از انوار فیض او، براى انسانى حاصل مى شود، و این حالتى است که جز براى کسانى که واقف به عظمت ذات پاک و مقام کبریاى او هستند و لذت قرب او را چشیده اند حاصل نمى گردد; و لذا در قرآن این حالت را مخصوص بندگان عالم و آگاه شمرده است. | |||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === |
ویرایش