تفسیر:المیزان جلد۹ بخش۱۸: تفاوت میان نسخه‌ها

«'''كيْف وَ إِن يَظهَرُوا عَلَيْكمْ لا يَرْقُبُوا فِيكُمْ إِلاًّ وَ لا ذِمَّةً ...'''»:

راغب در مفردات گفته است: كلمه «الال» به معناى همبستگى و رابطه ايست كه از عهد و حلف به وجود مى آيد. و جمله «قرابه تئل» به معناى قرابتى است كه از روشنى قابل انكار نباشد، و به همين معنا آمده است در آيه «لا يرقبون فيكم الا و لا ذمه».  

و در جمله «اءل الفرس» كه به معناى «سرعت كرد اسب» مى باشد نيز معناى روشنى خوابيده، چون سرعت كردن اسب در حقيقت ظهور و بروز آنست. اين تعبير استعاره اى است كه در باب سرعت كردن به كار مى بريم و مى گوئيم فلانى برقى زد و جست.

و در معناى كلمه «ذمه» گفته است: «ذمام» - با كسر ذال - به معناى آن توبيخ و مذمتى است كه متوجه انسان در برابر عهدشكنى اش ‍ مى شود، و همچنين كلمه ذمه و مذمه همچنانكه گفته شده است: «لى مذمه فلا تهتكها : مرا مذمتى است كه مبادا پرده از رويش بر دارى» و گفته شده است: «اذهب مذمتهم بشئ يعنى در مقابل ذمه اى كه دارى چيزى به ايشان بده» و از اين معنائى كه راغب در باره ذمه كرده به خوبى برمى آيد كه كلمه مذكور از ماده «ذم» كه مقابل مدح است اشتقاق يافته.