۱۶٬۲۷۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۲۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مراد از حكمت و فصل الخطاب كه به داوود «ع» داده شده بود
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
<span id='link183'><span> | <span id='link183'><span> | ||
==مراد از حكمت و فصل | ==مراد از حكمت و فصل الخطاب، كه به داوود «ع» داده شده بود == | ||
و كلمه «حكمت»، در اصل به معناى نوعى از حكم است، و مراد از آن، معارف حق و متقنى است كه به انسان سود بخشد و به كمال برساند. | و كلمه «حكمت»، در اصل به معناى نوعى از حكم است، و مراد از آن، معارف حق و متقنى است كه به انسان سود بخشد و به كمال برساند. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
«'''وَ هَلْ أَتَاكَ نَبَؤُا الْخَصمِ إِذْ تَسوَّرُوا الْمِحْرَاب'''»: | «'''وَ هَلْ أَتَاكَ نَبَؤُا الْخَصمِ إِذْ تَسوَّرُوا الْمِحْرَاب'''»: | ||
كلمه «خصم»، مانند كلمه «خصومت»، مصدر است و در اين جا، منظور اشخاصى است كه خصومت در بينشان افتاده. و كلمۀ «تَسَوّر»، به معناى بالا رفتن بر ديوار بلند است. مانند كلمه «تَسَنّم»، كه به معناى بالا رفتن بر كوهان شتر است. و كلمۀ «تذرى»، كه به معناى بالا رفتن بر بلندى كوه است. مفسران، كلمۀ «محراب» را، به بالاخانه و شاه نشين معنا كرده اند. و استفهام «هَل أتَاكَ»، به منظور به شگفتى واداشتن و تشويق به شنيدن خبر است. | كلمه «خصم»، مانند كلمه «خصومت»، مصدر است و در اين جا، منظور اشخاصى است كه خصومت در بينشان افتاده. و كلمۀ «تَسَوّر»، به معناى بالا رفتن بر ديوار بلند است. مانند كلمه «تَسَنّم»، كه به معناى بالا رفتن بر كوهان شتر است. و كلمۀ «تذرى»، كه به معناى بالا رفتن بر بلندى كوه است. | ||
مفسران، كلمۀ «محراب» را، به بالاخانه و شاه نشين معنا كرده اند. و استفهام «هَل أتَاكَ»، به منظور به شگفتى واداشتن و تشويق به شنيدن خبر است. | |||
و معناى آيه اين است كه: اى محمّد! آيا اين خبر به تو رسيده كه قومى متخاصم، از ديوار محراب داوود «عليه السلام» بالا رفتند؟ | و معناى آيه اين است كه: اى محمّد! آيا اين خبر به تو رسيده كه قومى متخاصم، از ديوار محراب داوود «عليه السلام» بالا رفتند؟ | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۵: | ||
«'''إِذْ دَخَلُوا عَلى دَاوُدَ فَفَزِعَ مِنهُمْ ...'''»: | «'''إِذْ دَخَلُوا عَلى دَاوُدَ فَفَزِعَ مِنهُمْ ...'''»: | ||
كلمه «إذ»، ظرف است براى جمله «تَسَوّرُوا»، همچنان كه «إذ» اوّلى، ظرف است براى جملۀ «نَبَؤُا الخَصم»، و حاصل معنا اين است كه: اين قوم داخل شدند بر داوود، در حالى كه آن جناب در محرابش بود، و اين قوم از راه معمولى و عادى بر او وارد نشدند، بلكه از ديوار محراب بالا رفتند، و از آن جا بر وى در آمدند. و به همين جهت، داوود از ورود ايشان به فزع و وحشت در آمد. چون ديد آنان، بدون اجازه و از راه غير عادى وارد شدند. | كلمه «إذ»، ظرف است براى جمله «تَسَوّرُوا»، همچنان كه «إذ» اوّلى، ظرف است براى جملۀ «نَبَؤُا الخَصم»، و حاصل معنا اين است كه: | ||
اين قوم داخل شدند بر داوود، در حالى كه آن جناب در محرابش بود، و اين قوم از راه معمولى و عادى بر او وارد نشدند، بلكه از ديوار محراب بالا رفتند، و از آن جا بر وى در آمدند. و به همين جهت، داوود از ورود ايشان به فزع و وحشت در آمد. چون ديد آنان، بدون اجازه و از راه غير عادى وارد شدند. | |||
<span id='link184'><span> | <span id='link184'><span> | ||
