۱۶٬۲۸۸
ویرایش
خط ۱۸۰: | خط ۱۸۰: | ||
==بحث روایی: (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته)== | ==بحث روایی: (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته)== | ||
در تفسير | در تفسير قمى، در ذيل آيه: «إذَا مَسّهُ الشَّرّ جَزُوعاً» فرموده: «شرّ»، عبارت است از فقر و فاقه، و «خير» در جمله: «وَ إذَا مَسّهُ الخَيرُ مَنُوعاً» عبارت است از غنا و وسعت. | ||
و در روايت ابى | و در روايت ابى الجارود، از ابوجعفر «عليه السلام» آمده كه فرمود: سپس با جمله «إلّا المُصَلّين»، نمازگزاران را استثنا كرد و آنان را به بهترين اعمالشان، كه همان مداومت در نماز است، ستود و فرمود: «الّذِينَ هُم عَلى صَلاتِهِم دَائِمُون»، مى فرمايد: وقتى نمازى مستحبى را بر خود واجب مى كنند، بر آن مداومت دارند. | ||
مؤلف: امام | مؤلف: امام «عليه السلام»، مسأله نذر و واجب كردن نماز مستحبى بر خود را، از اضافۀ «صَلاة» بر «هُم» - نمازشان - استفاده كرده، كه در سابق هم به اين نكته اشاره كرديم. | ||
و در | و در كافى، به سند خود، از فضيل بن يسار روايت آورده كه گفت: از امام ابوجعفر «عليه السلام»، از كلام خداى عزّوجلّ پرسيدم كه مى فرمايد: «وَ الّذِينَ هُم عَلى صَلاتِهِم يُحَافِظُون» فرمود: منظور نمازهاى واجب است. عرضه داشتم: در آيه: «الّذِينَ هُم عَلى صَلاتِهِم دَائِمُون» چطور؟ فرمود: نماز نافله است. | ||
و در مجمع | و در مجمع البيان، در ذيل آيه: «وَ الّذِينَ فِى أموَالِهِم حَقٌّ مَعلُوم» مى گويد: از ابوعبد اللّه «عليه السلام» روايت شده كه فرمود: حق معلوم، زكات واجب نيست، بلكه آن مقدار صدقه اى است كه يا جمعه به جمعه از مالت بيرون مى كنى، و يا همه روزه كه هر صاحب فضيلتى، فضل خود را دارد. | ||
آنگاه مى گويد: و نيز از آن جناب روايت شده كه فرمود: وقتى در اموالت | آنگاه مى گويد: و نيز از آن جناب روايت شده كه فرمود: وقتى در اموالت حقّ معلومى دارى كه صلۀ خويشاوندان كنى، | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۶ </center> | ||
و به كسى كه محرومت | و به كسى كه محرومت كرد، عطا كنى، و با كسى كه در حقت دشمنى كرد، دوستى كنى. | ||
مؤلف: اين معنا را صاحب كافى | مؤلف: اين معنا را صاحب كافى هم، از امام ابوجعفر و ابوعبد اللّه «عليهما السلام» به چند طريق نقل كرده. صاحب محاسن هم، آن را از امام ابوجعفر «عليه السلام» روايت كرده است. | ||
و در | و در كافى، به سند خود، از صفوان جمال، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه در ذيل جملۀ «لِلسّائِلِ وَ المَحرُوم» فرمود: محروم، كاسبى است كه خريد و فروش ندارد، او مى خواهد از دسترنج خود استفاده كند، اما كسى به او مراجعه نمى كند. | ||
كلينى مى گويد در روايتى | كلينى مى گويد: در روايتى ديگر، از امام باقر و امام صادق «عليهما السلام» آمده كه فرمودند: محروم، مردى است كه عقلش به جاست، ولى كاسبى است كه خدا روزيش را تنگ گرفته است. | ||
و در مجمع | و در مجمع البيان، در ذيل آيه: «وَ الّذِينَ هُم عَلى صَلاتِهِم يُحَافِظُون» مى گويد: محمد بن فضيل، از حضرت ابى الحسن «عليه السلام» روايت كرده كه فرمود: اينان، آن افراد از شيعيان ما هستند كه داراى پنجاه ركعت نمازند. | ||
مؤلف: شايد اساس اين كلام رواياتى باشد كه از حضرات | مؤلف: شايد اساس اين كلام رواياتى باشد كه از حضرات رسيده، كه فرموده اند: تشريع نافله هاى يوميه، به منظور تكميل نمازهاى واجب بوده است. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۷ </center> | ||
<span id='link17'><span> | <span id='link17'><span> |
ویرایش