گمنام

تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۴۶: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۶۰: خط ۶۰:
<span id='link439'><span>
<span id='link439'><span>


==(روايتى درباره مفاد سوره ايلاف ) صفحه ==
==روايتى درباره مفاد سوره إيلاف ==
در تفسير قمى در ذيل آيه «'''لايلاف قريش '''» آمده كه : اين سوره در باره قريش نازل شده ، چون قريش معاششان از دو رحلت تابستانى و زمستانى به يمن و شام تاءمين مى شد، از مكه پوست و محصولات دريايى و كالاهايى كه در ساحل دريا پياده مى شده از قبيل فلفل و امثال آن را بار مى كردند و به شام مى بردند، و در شام جامه و آرد خالص و حبوبات غلط مشهور است ، و صحيح آن حبوب است كه در روايت آمده )، خريدارى مى كردند، و همين مسافرت باعث مى شد وحدت و الفتى در بينشان بر قرار گردد، هر وقت به يكى از اين دو سفر دست مى زدند يكى از بزرگان قريش را رئيس خود مى كردند، و زندگيشان از اين راه تاءمين مى شد.
در تفسير قمى، در ذيل آيه «'''لإيلاف قريش'''» آمده كه:  
بعد از آنكه خداى تعالى رسول گراميش را مبعوث فرمود: مردم قريش ‍ بى نياز از سفر شدند، چون از اطراف حجاز مردم رو به آن جناب نهاده ، هم آن حضرت را زيارت مى كردند، و هم خانه خدا را، و لذا در اين سوره فرمود: «'''فليعبدوا رب هذا البيت الذى اطعمهم من جوع '''» پس رب اين خانه را بپرستند، كه ايشان را از گرسنگى نجات داد، و ديگر احتياج ندارند به شام بروند، «'''و امنهم من خوف '''» يعنى راهزنان بپاس حرمت كعبه كارى به كار آنان ندارند.
 
مؤ لف : اينكه فرمود: «'''بعد از آنكه خداى تعالى رسول گراميش را مبعوث فرمود'''» انطباقش با سياق آيات سوره روشن نيست ، چون گفتيم سياق همه از داستان ابرهه و قبل از ولادت آن حضرت سخن دارد، و چه بسا اين قسمت جزو كلام امام نبوده ، و مرحوم قمى آن را از بعضى روايات ابن عباس استفاده كرده باشد.
اين سوره، در بارۀ قريش نازل شده. چون معاش قريش، از دو رحلت تابستانى و زمستانى به يمن و شام تأمين مى شد. از مكّه، پوست و محصولات دريايى و كالاهايى كه در ساحل دريا پياده مى شده، از قبيل فلفل و امثال آن را بار مى كردند و به شام مى بردند. و در شام، جامه و آرد خالص و حبوبات (غلط مشهور است و صحيح آن، حبوب است كه در روايت آمده)، خريدارى مى كردند. و همين مسافرت باعث مى شد وحدت و الفتى در بينشان برقرار گردد. هر وقت به يكى از اين دو سفر دست مى زدند، يكى از بزرگان قريش را رئيس خود مى كردند، و زندگی شان از اين راه تأمين مى شد.
سوره ماعون
 
بعد از آن كه خداى تعالى، رسول گراميش را مبعوث فرمود، مردم قريش ‍ از سفر بى نياز شدند، چون از اطراف حجاز، مردم رو به آن جناب نهاده، هم آن حضرت را زيارت مى كردند، و هم خانۀ خدا را. و لذا در اين سوره فرمود: «'''فليعبدوا ربّ هذا البيت الّذى أطعمهم من جوع'''». پس ربّ اين خانه را بپرستند، كه ايشان را از گرسنگى نجات داد، و ديگر احتياج ندارند به شام بروند، «'''و آمنهم من خوف'''». يعنى راهزنان به پاس حرمت كعبه، كارى به كار آنان ندارند.
مؤلّف: اين كه فرمود: «'''بعد از آن كه خداى تعالى رسول گراميش را مبعوث فرمود'''»، انطباقش با سياق آيات سوره روشن نيست. چون گفتيم سياق همه از داستان ابرهه و قبل از ولادت آن حضرت سخن دارد، و چه بسا اين قسمت جزو كلام امام نبوده، و مرحوم قمى، آن را از بعضى روايات ابن عبّاس استفاده كرده باشد.
 
* «'''سورۀ ماعون'''»:
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۶۳۲ </center>
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۶۳۲ </center>
<span id='link440'><span>
<span id='link440'><span>
==آيات ۱ - ۷  سوره ماعون ==
==آيات ۱ - ۷  سوره ماعون ==
سوره «ماعون»، مدنى يا مكى است و هفت آيه دارد.
سوره «ماعون»، مدنى يا مكى است و هفت آيه دارد.
۱۶٬۲۷۸

ویرایش