نوح ١: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۳#link24 | آيات ۱ - ۲۴، سوره نوح]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۳#link24 | آيات ۱ - ۲۴، سوره نوح]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۳#link25 | دعوت نوح (عليه السلام ) به اصول سه گانه دين : ((ان اعبدو الله و اتقوه و اطيعون))]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۳#link25 | دعوت نوح (عليه السلام ) به اصول سه گانه دين : ((ان اعبدو الله و اتقوه و اطيعون))]] | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۱: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۴#link36 | روايتى درباره اينكه استغفار سبب وسعت رزق ونعمت مى شود، مراد از ((لا ترجون للّه وقارا))، تبعت قوم نوح (عليه السّلام ) از اغنياء، بت هاى آن قوم و...]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۴#link36 | روايتى درباره اينكه استغفار سبب وسعت رزق ونعمت مى شود، مراد از ((لا ترجون للّه وقارا))، تبعت قوم نوح (عليه السّلام ) از اغنياء، بت هاى آن قوم و...]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۲۵_بخش۳#link27 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۲۵_بخش۳#link27 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ «1» قالَ يا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ «2» أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ «3» | |||
همانا ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه قوم خود را قبل از آنكه عذابى دردآور به سراغشان بيايد هشدار بده. (نوح) گفت: اى قوم من! همانا من براى شما هشدار دهنده‌اى آشكارم. خدا را بپرستيد و از او پروا داشته باشيد و مرا اطاعت كنيد. | |||
===نکته ها=== | |||
داستان حضرت نوح به طور تفصيل در سوره‌هاى اعراف، هود، مؤمنون، شعراء، قمر و نوح آمده و مفصل‌ترين آن در سوره هود از آيه 25 تا 49 است. | |||
قوم نوح، نسبت گمراهى به آن حضرت دادند. «إِنَّا لَنَراكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ» «1» دائماً او را مسخره مى‌كردند. «كُلَّما مَرَّ عَلَيْهِ مَلَأٌ مِنْ قَوْمِهِ سَخِرُوا» «2» سبك مغز و ديوانه‌اش خواندند. «مَجْنُونٌ وَ ازْدُجِرَ» «3» امّا آن حضرت باز هم آنان را هدايت مى‌كرد. | |||
بالاترين رسالت انبيا، دعوت به توحيد «أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ» اطاعت از رهبر آسمانى، «وَ أَطِيعُونِ» و رعايت تقواست. «و اتقوا» | |||
---- | |||
«1». اعراف، 60. | |||
«2». انبياء، 36. | |||
«3». قمر، 9. | |||
جلد 10 - صفحه 229 | |||
تبليغ بايد گام به گام باشد. حضرت نوح ابتدا به قوم خود هشدار داد «إِلى قَوْمِهِ» ولى كم‌كم رسالت خود را به تمام مردم ابلاغ كرد و بعد از سرسختى به آنان نفرين كرد. «لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً» «1» | |||
ويژگى‌هاى حضرت نوح عليه السلام در قرآن | |||
- سلام مخصوص خداوند به او: «سَلامٌ عَلى نُوحٍ فِي الْعالَمِينَ» «2» خداوند به ابراهيم و موسى و هارون و الياس و بندگان صالحش سلام كرده، ولى در هيچ يك از اين سلام‌ها كلمه «فِي الْعالَمِينَ» نيامده است. | |||
- تنها پيامبرى است كه مدت نبوّت او در قرآن ذكر شده است. (950 سال) | |||
- تنها پيامبرى است كه همسر و فرزند و قومش با او مخالفت كردند. | |||
- تنها پيامبرى كه بيشترين عمر را كرد، به امر خدا كشتى ساخت، بقاى حيوانات به وسيله كشتى او بود و وسيله نجات نسل بشر شد و به نام ابوالبشر ثانى ملقب شد. | |||
- اولين پيامبرى‌كه داراى كتاب و شريعت جهانى شد. «3» | |||
- پيامبرى كه خداوند با نفرين او زمين را در آب غرق كرد. | |||
- پيامبرى كه بعد از 950 سال، ياران او به ده نفر هم نرسيد. | |||
===پیام ها=== | |||
1- در نقل تاريخ گذشتگان، بايد به قسمتهاى سازنده اكتفا كرد و نقل جزئيات مكانى و زمانى، در تربيت نقشى ندارد. «أَرْسَلْنا نُوحاً» | |||
2- براى افراد غافل، هشدار لازم است نه بشارت. «أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ» | |||
3- عقاب قبل از بيان، جايز نيست. «أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ» | |||
4- هشدارهاى دينى، بايد شفاف و دلسوزانه باشد. «إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ» | |||
5- پيروى از انبيا، نتيجه و ثمره ايمان به خدا و معاد است. اول توحيد و تقوا، سپس اطاعت از پيامبر. «أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ» | |||
---- | |||
«1». نوح، 26. | |||
«2». صافات، 79. | |||
«3». كنز العمال، حديث 32391. | |||
تفسير نور(10جلدى)، ج10، ص: 230 | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ | |||
إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ «1» | |||
---- | |||
«1»- به نقل از نور الثقلين، جلد 5، صفحه 420. | |||
جلد 13 - صفحه 324 | |||
إِنَّا أَرْسَلْنا: بدرستى كه ما فرستاديم، نُوحاً إِلى قَوْمِهِ: حضرت نوح عليه السّلام را به سوى قوم او كه آل قابيل بودند، أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ: و گفتيم كه بترسان قوم خود را، مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ: پيش از آنكه بيايد ايشان را، عَذابٌ أَلِيمٌ: عذابى دردناك كه طوفان است يا عذاب آخرت. | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ | |||
إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ «1» قالَ يا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ «2» أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ «3» يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرْكُمْ إِلى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذا جاءَ لا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ «4» | |||
قالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلاً وَ نَهاراً «5» فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعائِي إِلاَّ فِراراً «6» وَ إِنِّي كُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصابِعَهُمْ فِي آذانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْباراً «7» ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهاراً «8» ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَ أَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْراراً «9» | |||
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً «10» يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً «11» وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً «12» ما لَكُمْ لا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقاراً «13» وَ قَدْ خَلَقَكُمْ أَطْواراً «14» | |||
ترجمه | |||
همانا ما فرستاديم نوح را بسوى قومش كه بيم ده قوم خود را پيش از آنكه بيايد آنها را عذابى دردناك | |||
گفت اى قوم من همانا من براى شما بيم دهنده‌اى هستم آشكارا | |||
كه بندگى كنيد خدا را و بترسيد از او و اطاعت كنيد مرا | |||
مى‌آمرزد براى شما گناهانتان را و تأخير مى‌اندازد هلاك شما را تا مدّت نامبرده شده همانا مدّت نامبرده خدا وقتى كه آمد تأخير افكنده نميشود اگر باشيد كه بدانيد | |||
گفت پروردگارا همانا من خواندم قوم خود را شب و روز | |||
پس نيفزود آنانرا خواندن من مگر گريختن | |||
و همانا من هرگاه خواندم آنها را تا بيامرزيشان قرار دادند انگشتان خود را در گوشهاشان و بسر كشيدند جامه‌هاشان را و پا فشارى كردند و سركشى نمودند سركشى نمودنى | |||
پس همانا من خواندم آنها را به آواز بلند | |||
پس همانا من دعوت را آشكار نمودم براى آنها و پنهان نمودم | |||
---- | |||
جلد 5 صفحه 278 | |||
براى آنان پنهان نمودنى | |||
پس گفتم آمرزش بطلبيد از پروردگارتان همانا او است بسيار آمرزنده | |||
ميفرستد بر شما باران پى در پى | |||
و مدد ميكند شما را بمالها و پسران و پديد ميآورد براى شما باغها و پديد ميآورد براى شما نهرها | |||
چيست براى شما كه نميترسيد مر خدا را از جهت عظمت | |||
با آنكه بتحقيق آفريد شما را بطورهاى مختلف با يكديگر. | |||
تفسير | |||
خداوند متعال حضرت نوح را كه اوّل انبياء اولوا العزم است برسالت نزد قوم خود فرستاد تا آنها را بترساند از عذاب خدا در صورت مخالفت از اوامر او قبل از آنكه نازل شود بر آنها و او مأموريّت خود را انجام داد و با كمال ملاطفت بآنها فرمود اى قوم و قبيله من همانا من از جانب خداوند مأمورم كه شما را بترسانم با بيّنه و برهان از عذاب خدا كه بر شما نازل خواهد شد در صورتى كه دست از پرستش بت و ساير اعمال قبيحه خود بر نداريد پس بايد عبادت كنيد خداى يگانه را و از او بترسيد و اطاعت كنيد مرا در آنچه از جانب او براى شما از احكام بيان مينمايم تا خداوند گناهان گذشته شما را بيامرزد و گفته‌اند كلمه من براى تبعيض است تا شامل نشود گناهان آينده آنها را و موجب غرور آنها و جرئت بر معصيت نگردد و ظاهرا من زائده باشد براى تقويت عامل چون لكم فاصله شده و اگر كلمه من هم نبود كلام دلالت بر مغفرت گناهان آينده نداشت و نيز تأخير بيندازد هلاك شما را به اجلهاى معلّقه بر معاصى و بعذاب دنيوى تا برسد اجل حتمى شما كه قابل تأخير نيست چون اين قسم اجل مقدّر الهى وقتى برسد مهلت نميدهد و تأخير نمى‌افتد و اگر شما دانا بوديد ميدانستيد كه اجل معلّق بتوبه و اعمال صالحه دفع ميگردد و اجل حتمى چاره‌اى ندارد و چون آنها نصايح مشفقانه آنحضرت را بسمع قبول تلقّى ننمودند عرضه داشت پروردگارا من آنها را شبانه روز دعوت نمودم ولى مع الاسف نيفزود دعوت من بر سلوك آنها مگر تنفّر و فرار از اطاعت و قبول را و هر چه من خواندم آنها را بسوى تو كه ايمان بياورند و بسبب آن تو از معاصى آنان بگذرى انگشتها در گوشها نهادند و جامه‌ها بر سر كشيدند كه مرا نه بينند و صداى مرا نشنوند و باقى ماندند بر كفر و ضلالت و سركشى | |||
---- | |||
جلد 5 صفحه 279 | |||
كردند و عازم شدند بر معصيت ولى باز من بوظيفه خود عمل نمودم و با صوت بلند آنها را خواندم و هر قسم ممكن بود از علنى و سرّى در ارشاد و نصيحت آنها كوتاهى نكردم باين بيانات كه بيائيد توبه كنيد خدا آمرزنده و مهربان است مزارع و باغهاى شما كه خشك شده و از دست رفته بواسطه نيامدن باران و زنان شما كه نازا شده‌اند چنانچه در سوره هود گذشت از رحمت الهى و باران فراوان پى در پى آباد خواهد شد و نهرهاى شما جارى خواهد گرديد مانند آنكه خداوند تازه آنها را بشما عنايت فرموده و اموال شما بفضل الهى زياد ميشود و زنان شما اولاد آور ميگردند و پسرانى كه كمك شما باشند خداوند بشما كرم ميفرمايد چه ميشود شما را كه از عظمت خدا نميترسيد چنانچه قمّى ره از امام باقر عليه السّلام در ذيل اين آيه نقل نموده و اهل لغت تصريح نموده‌اند كه رجاء در اينجا بمعناى خوف است و اگر اين تصريحات نبود رجاء بمعناى اعتقاد انسب بود و وقار بمعناى ثبات يعنى چرا معتقد به ثبات خدا نسبت بمواعيدش نيستيد و بعضى هم گفته‌اند و اطوار در روايت قمّى ره باختلاف اهواء و ارادات و مشيّات تفسير شده و بعضى آنرا بأطوار خلقت از خاك و نطفه و علقه و مضغه و عظام و لحوم و خلق آخر كه دلالت بر عظمت قدرت حق دارد تفسير نموده‌اند و ظاهرا اعمّ از اينها و احوال مختلفه و عوارض طاريه تا آخر عمر باشد و اللّه اعلم. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيمِ | |||
إِنّا أَرسَلنا نُوحاً إِلي قَومِه‌ِ أَن أَنذِر قَومَك‌َ مِن قَبل‌ِ أَن يَأتِيَهُم عَذابٌ أَلِيمٌ «1» | |||
فضلها- از إبن بابويه مسندا از حضرت صادق (ع) فرمود: | |||
(من کان يؤمن باللّه | |||
- و در نسخه ديگر: | |||
(و اليوم الاخر) و يقرأ كتابه لا يدع قراءة انا أرسلنا نوحا الي قومه فأي عبد قرأها محتسبا صابرا في فريضة او نافلة اسكنه اللّه في مساكن الأبرار و أعطاه ثلاث جنان مع جنته كرامة من اللّه و زوجه مأتي حوراء و اربعة آلاف ثيب ان شاء اللّه تعالي). | |||
و نيز از آن حضرت روايت كرده فرمود: | |||
(من أدمن قراءتها ليلا و نهارا لم يمت حتي يري مقعده في الجنة و اذا قرأت في وقت طلب حاجة قضيت باذن اللّه) | |||
و از حضرت رسالت روايت كرده: | |||
(من قرأها و طلب حاجة سهل اللّه قضائها). | |||
إِنّا أَرسَلنا نُوحاً إِلي قَومِه‌ِ قضاياي نوح را در بسيار از سور خداوند بيان فرموده مخصوصا در سوره هود از آيه 27 الي آيه 50 و ما در آنجا مفصلا شرح كرده‌ايم بآنجا مراجعه فرمائيد، و خلاصه آن اينكه حضرت روز وفات آدم بدنيا آمد که هزار سال عمر آدم بود و بعد از هفتصد سال مبعوث برسالت شد و نهصد و پنجاه سال قوم را دعوت كرد و فقط هفتاد و كسري ايمان آوردند و بقيه غرق شدند و پس از طوفان هشتصد و پنجاه سال عمر كرد که تمام عمر نوح دو هزار و پانصد سال طول كشيد ميفرمايد: محققا ما فرستاديم نوح را بسوي قوم خود. | |||
أَن أَنذِر قَومَك‌َ اينكه انذار كند و بترساند قوم خود را. تعبير بقوم با اينكه نوح اولين پيغمبر اولوا العزم بود و بر جميع افراد مبعوث شده بود براي اينکه است | |||
جلد 17 - صفحه 203 | |||
که تمام از اولاد آدم بودند و از يك فاميل، و انذار قوم به اينكه دست از شرك و كفر برداريد و اطاعت اوامر من بكنيد تا بعذاب الهي گرفتار نشويد. | |||
مِن قَبل‌ِ أَن يَأتِيَهُم عَذابٌ أَلِيمٌ ممكن است مراد عذاب غرق باشد که يك مرتبه تمام هلاك شوند، و بعيد نيست مراد عذاب قيامت باشد که تمام شدني نيست حضرت نوح حسب الامر پروردگار: | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 1)- گفتیم این سوره بیانگر آن قسمت از حالات نوح است که مربوط به مسأله دعوت او می‌باشد. | |||
نخست از مسأله بعثت او شروع کرده، می‌فرماید: «ما نوح را به سوی قومش فرستادیم، و گفتیم: قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید» (انا ارسلنا نوحا الی قومه ان انذر قومک من قبل ان یأتیهم عذاب الیم). | |||
این عذاب دردناک ممکن است عذاب دنیا باشد یا عذاب آخرت، و مناسبتر این که هر دو باشد، هر چند به قرینه آیات آخر سوره بیشتر منظور عذاب دنیاست. | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
