نَمَارِق
«نَمَارِق» جمع «نُمْرقه» (بر وزن غُلغُله)، به معناى پشتى کوچک است که بر آن تکیه مى کنند، و معمولاً به هنگام استراحت کامل از آنها استفاده مى شود، و تعبیر به «مَصْفُوفَة» اشاره به تعدد و نظم خاصى است که بر آنها حاکم است.
ریشه کلمه
- نمرق (۱ بار)
قاموس قرآن
[غاشيه:16-15]. نمرق ونمرقه به معنى و ساده و پشتى است در مصباح گفته:«النُمْرُق:الوسادة» جمع آن نمارق است يعنى در بهشت پشتى هايى است رديف هم و فرشهايى است گسترده، نمارق نكره است نمىشود مثل پشتىهاى دنيا باشد. در نهج البلاغه حكمت 109 فرموده: «نَحْنُ النُّمْرُقَهُ الْوُسْطى بِها يَلْحَقُ التَّالى وَاِلَيْهايَرْجِعُ الْغالى» يعنى ما پشتى وسط هستيم آينده به آن ملحق مىشود و غلوكننده به آن بر مى گردد. محمد عبده در تفسير اين كلام گويد:همانطور كه به پشتى براى راحتى و آرامش تكيه مىكنند اهل بيت (عليهم السلام) نيز مانند و سادهاند كه مردم در امور دين به آنها استناد كنند و وسطى اند يعنى معتدل و حد وسط اند كه قاصر به آنها لاحق شده و متجاوز به آنها برمى گردد، نمارق فقط يكبار در قرآن مجيد آمده است.
