مَسْحُورا
در بیان معناى «مَسْحُور» مفسران دو تفسیر گفته اند: بعضى آن را به معناى «ساحر» دانسته اند به شهادت آیات دیگر قرآن که مى گوید: فرعون و فرعونیان همه جا او را متهم به ساحر بودن کردند. و آمدن اسم مفعول به معناى فاعل در لغت عرب شبیه و نظیر دارد مانند «مَشْئُوم» به معناى «شائم» کسى که مایه بدبختى است، و «میمون» به معناى «یامن» کسى که مایه خوشبختى است.
ولى جمعى دیگر از مفسران «مَسْحُور» را به همان معناى مفعولى واگذاشته اند، به معناى کسى که سحر در او اثر گذاشته، چنان که از آیه 39 «ذاریات» استفاده مى شود که هم نسبت سحر به او دادند و هم جنون.
به هر حال این روش همیشگى مستکبران است که مردان الهى را به خاطر نوآوریها، حرکت بر ضد مسیر جامعه هاى فاسد، و همچنین نشان دادن خارق عادات، متهم به سحر و یا جنون مى کردند، تا در افکار مردم ساده دل نفوذ کنند و آنها را از گرد پیامبران پراکنده سازند یا نگذارند کسى به آنها ایمان آورد.
ریشه کلمه
- سحر (۶۳ بار)
