غُلْف
«غُلْف» جمع «اغلف» به معناى «غلاف دار» است.
ریشه کلمه
- غلف (۲ بار)
قاموس قرآن
(بر وزن فلس) پوشاندن و قرار دادن در غلاف. در قاموس گفته: «غَلَفَ الْقارُورَةَ: جَعَلَها فى غِلافٍ» در اقرب الموارد گويد: «غَلَفَ الْقارُورَةَ» يعنى شيشه را پوشاند و مستور كرد و در غلافى قرار داد اغلف (بر وزن اكبر) مرد ختنه نشده را گويند كه آلت رجوليت او در غلاف است. [بقره:88]. [نساء:155]. مجمع در ذيل آيه اول فرموده: قرائت مشهور «غُلْف» بر وزن قفل است و ندرتاً به ضم غين و لام نيز خواندهاند. بنابر قرائت اول، غُلْف جمع اَغْلَف است مثل اَحْمَر و حُمْر و چون شمشير در غلاف باشد آن را اغلف گويند. و بنابر قرائت دوم آن جمع غلاف است مثل: مثال و مثل. پس اغلف يعنى در غلاف شده و غلف يعنى در غلاف شدهها بنابر قرائت مشهور. در قاموس گفته «قلب اغلف» گوئى به قلب غلافى پوشاندهاند كه چيزى نمىفهمد و آن را در خود جاى نمىدهد. معنى آيه اين است: و گفتند دلهاى ما در غلاف و پرده است و كلام تو را نمىفهميم و به دل ما وارد نمىشود بلكه خدا در اثر كفر لعنتشان كرده لذا كم ايمان مىآورند اين دو آيه نظير آيه [فصّلت:5]. گفتند قلبهاى ما در محفظههائى است از آنچه ما را بدان مىخوانى و در گوشهاى ما سنگينى هست، ميان ما و تو پردهاى وجود دارد يعنى قادر به فهم كلام تو نيستيم. اين لفظ فقط دو بار در قرآن آمده است.
