ظَلْت
ریشه کلمه
- ظلل (۳۵ بار)
قاموس قرآن
(بفتح ظاء و تشديد لام) دوام و پيوستگى (اقرب). [طه:97].در مجمع گفته: اصل آن ظلت و در آن دو قول است: فتح ظاء را به حال خود گذاشته و هر كه با كسر آن خوانده كسر لام را به ظاء نقل كرده است. در اقرب گويد: با ضمير رفع«ظَللت» بفتح ظاء و «ظلتُ» بفتح و كسر ظاء خوانده مىشود. ناگفته نماند: در آيه فوق و آيه [واقعة:65]. بفتح آمده است. در آيه اول آنرا دوام معنى كردهاند يعنى: بمعبودت كه پيوسته ملازم آن بودى بنگر و در آيه دوم شايد بمعنى شروع باشد يعنى: شروع مىكرديد به تعجب و گفتن اينكه: ما غرامت زده شديم و شايد بمعنى دوام باشد. ايضاً ظلّ بمعنى «صار» آمده است مثل [نحل:58].[شعراء:4].راغب گويد ظلت و ظللت با آنها از آنچه در روز ميشود تعبير مىآورند و بجاى «صار»است. *[شعراء:71].يعنى: گفتند بتهائى را ستايش مىكنيم و پيوسته ملازم آنهائيم. *[روم:51]. «ظَلُّوا» بمعنى «صارُوا»است و ضمير «فَرَأوهُ» به زرع راجع است معنى آيه در «صفر» گذشت.
