روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۴۷۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

روي الحسن بن محبوب عن علي بن رياب عن زراره قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ مَاتَ وَ عَلَيْهِ دَيْنٌ بِقَدْرِ ثَمَنِ كَفَنِهِ قَالَ يُجْعَلُ مَا تَرَكَ فِي ثَمَنِ كَفَنِهِ إِلاَّ أَنْ يَتَّجِرَ عَلَيْهِ بَعْضُ اَلنَّاسِ‏ فَيُكَفِّنُونَهُ وَ يُقْضَى مَا عَلَيْهِ مِمَّا تَرَكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۲

حسن بن محبوب، از علىّ بن رئاب، از زراره روايت كرده است كه از آن امام در باره مردى سؤال كردم كه بميرد، در حالى كه دينى برابر بابهاى كفنش‏ را بر ذمّه داشته باشد، فرمود: تركه او را صرف كفنش ميكنند، مگر آنكه يكى از مردم طلب اجر كند و بتبرّع بهاى كفن او را بپردازد، كه در اين صورت تركه او را بمصرف اداء دينش ميرسانند.