روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۲۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي الحسن بن محبوب عن ابي ايوب عن محمد بن مسلم عن ابي جعفر ع قال :

عَوْرَةُ اَلْمُؤْمِنِ عَلَى اَلْمُؤْمِنِ حَرَامٌ وَ قَالَ مَنِ اِطَّلَعَ عَلَى مُؤْمِنٍ فِي مَنْزِلِهِ فَعَيْنَاهُ مُبَاحَتَانِ لِلْمُؤْمِنِ فِي تِلْكَ اَلْحَالِ وَ مَنْ دَمَرَ عَلَى مُؤْمِنٍ فِي مَنْزِلِهِ بِغَيْرِ إِذْنِهِ فَدَمُهُ مُبَاحٌ‏ لِلْمُؤْمِنِ فِي تِلْكَ اَلْحَالِ وَ مَنْ جَحَدَ نَبِيّاً مُرْسَلاً نُبُوَّتَهُ وَ كَذَّبَهُ فَدَمُهُ مُبَاحٌ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ أَ رَأَيْتَ مَنْ جَحَدَ اَلْإِمَامَ مِنْكُمْ مَا حَالُهُ فَقَالَ مَنْ جَحَدَ إِمَاماً بَرِئَ مِنَ اَللَّهِ وَ بَرِئَ مِنْهُ وَ مِنْ دِينِهِ فَهُوَ كَافِرٌ مُرْتَدٌّ عَنِ‏ اَلْإِسْلاَمِ‏ لِأَنَّ اَلْإِمَامَ مِنَ اَللَّهِ وَ دِينَهُ دِينُ اَللَّهِ وَ مَنْ بَرِئَ مِنْ دِينِ اَللَّهِ فَهُوَ كَافِرٌ وَ دَمُهُ مُبَاحٌ فِي تِلْكَ اَلْحَالِ إِلاَّ أَنْ يَرْجِعَ وَ يَتُوبَ إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِمَّا قَالَ‏ قَالَ وَ مَنْ فَتَكَ‏ بِمُؤْمِنٍ يُرِيدُ مَالَهُ وَ نَفْسَهُ فَدَمُهُ مُبَاحٌ لِلْمُؤْمِنِ فِي تِلْكَ اَلْحَالِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۷۰

محمّد بن مسلم گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود: نظر كردن بعورت مؤمن، بر مؤمن حرام است، و نيز فرمود: هر كس بخانه و كاشانه مؤمنى سر بكشد، ديده‏گانش بر آن مؤمن در آن حال مباح باشد (ميتواند كورش كند)، و هر كس بى‏اجازه و اذن (بصورت حمله) بر خانه مؤمنى هجوم برد، در آنجا ريختن خونش بر آن مؤمن جايز باشد، و هر كس پيامبر مرسلى را از انبياء (كه در قرآن بنبوّت او تصريح شده يا در خبر متواتر) انكار كند و يا او را تكذيب نمايد او نيز خونش مباح خواهد بود. راوى گويد:عرضكردم: اگر كسى امام و پيشوائى كه از شما خاندانست منكر شود حالش چگونه است؟ فرمود: هر كس امام حقّ را منكر شود او از خداوند بيزارى جسته و همين طور از او و از دين او، و او كافر است و از اسلام بازگشته و مرتد شده است. زيرا امام از جانب خداوند است، و دين او دين خداست و هر كس از دين خدا براءت جويد پس او كافر است، و خونش در چنين حالى مباح باشد مگر اينكه توبه كند و بسوى حق باز گردد و از خداوند عزّ و جلّ معذرت خواهد از آنچه گفته است، و نيز فرمود: هر كس سوء قصد كند بمؤمنى براى بردن مالش يا ريختن خونش، كشتن او بر آن مؤمن در آنجا جايز باشد.