روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۰۲
از الکتاب
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات
و سال سماعه ابا عبد الله ع :
من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۰۱ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۰۳ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۵۹
و سماعة بن مهران از امام صادق عليه السّلام پرسيد در باره گفتار خداوند عزّ و جلّ كه فرموده است: «هر كس مؤمنى را عمدا بكشد پس جزايش جهنم است» (نساء: ۹۳) امام فرمود: مراد آنست كه كسى مؤمنى را براى دينش بكشد، پس او را متعمّد گويند كه خداوند بزرگ در كتاب خود ذكر كرده و عقوبتى بس بزرگ براى او آماده نموده است، عرض كردم: مرد گاهى ميان وى با ديگرى نزاعى مىشود و او را با شمشير ميزند و مىكشد؟ حكم چيست فرمود: اين آن متعمّدى كه خداوند در آيه فرموده است، نيست.