روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۹۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

قال ع :

وَ فِي رَجُلٍ رَهَنَ عِنْدَهُ رَجُلٌ مَمْلُوكاً فَجُذِمَ أَوْ رَهَنَ عِنْدَهُ مَتَاعاً فَلَمْ يَنْشُرْ ذَلِكَ اَلْمَتَاعَ وَ لَمْ يَتَعَاهَدْهُ وَ لَمْ يُحَرِّكْهُ فَأُكِلَ يَعْنِي‏ أَكَلَهُ اَلسُّوسُ‏ هَلْ يَنْقُصُ مِنْ مَالِهِ بِقَدْرِ ذَلِكَ قَالَ لاَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۲۴

و سؤال شد در باره مردى كه شخص ديگرى غلامى نزد او رهن نهاده بود و آن غلام به مرض جذام مبتلا گشت، يا متاعى بود كه احتياج به باز كردن‏ و هوا دادن داشت و مرتهن آن را در جاى گذارده و باز نكرد و هوا نداد و در آن بيد افتاد و ضايع گشت، آيا به قدر خسارت از طلب او كسر مى‏شود. امام فرمود: نه.