روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۶۸۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي الحسن بن محبوب عن خالد عن ابي الربيع قال :

وَ سُئِلَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلرَّجُلِ يَتَقَبَّلُ اَلْأَرْضَ مِنَ اَلدَّهَاقِينِ فَيُؤَاجِرُهَا بِأَكْثَرَ مِمَّا يَتَقَبَّلُهَا بِهِ وَ يَقُومُ فِيهَا بِحَظِّ اَلسُّلْطَانِ فَقَالَ لاَ بَأْسَ بِهِ‏ إِنَّ اَلْأَرْضَ لَيْسَتْ مِثْلَ اَلْأَجِيرِ وَ لاَ مِثْلَ اَلْبَيْتِ إِنَّ فَضْلَ اَلْأَجِيرِ وَ اَلْبَيْتِ حَرَامٌ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۳۶

ابو الرّبيع شامى گويد: از امام صادق عليه السّلام سؤال كردند: شخصى از كشاورزان زمينى را براى كشت با دهاقين (صاحبانش) قرارداد بسته (به سهمى معيّن از محصول يا غير آن) سپس آن را به ديگرى اجاره داده به بيش از آن سهم و اداء خراج سلطان را خود پذيرفته است، حكمش چيست؟ فرمود: اشكالى ندارد، چون زمين مانند اجير و مانند خانه نيست و زياده در اجير و خانه حرام است.