روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۶۶۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

ساله سماعه :

وَ عَنْ رَجُلٍ زَارَعَ‏ مُسْلِماً أَوْ مُعَاهَداً فَأَنْفَقَ فِيهِ نَفَقَةً ثُمَّ بَدَا لَهُ فِي بَيْعِهِ أَ لَهُ ذَلِكَ قَالَ يَشْتَرِيهِ بِالْوَرِقِ فَإِنَّ أَصْلَهُ طَعَامٌ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۲۶

و سماعة بن مهران گويد: از آن حضرت عليه السّلام سؤال كردم‏ صاحب زمينى با مسلمان يا اهل ذمّه‏اى مزارعه نموده (يعنى زمين و آب را در اختيار كشاورز گذارده است در مقابل سهمى از گندم يا كشت زمين) سپس اين فكر برايش پديد آمده كه حصّه و سهم گندم خود را قبل از موقع برداشت بفروشد آيا مى‏تواند؟ فرمود: مشترى بايد با پول معامله كند (يعنى نه با گندم) زيرا آنچه داده نيز در اصل گندم است.