روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۵۷۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي عن ميسر بياع الزطي قال :

وَ قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِنَّا نَشْتَرِي اَلْمَتَاعَ بِنَظِرَةٍ فَيَجِي‏ءُ اَلرَّجُلُ فَيَقُولُ بِكَمْ تَقَوَّمَ‏ عَلَيْكَ فَأَقُولُ تُقَوَّمُ بِكَذَا وَ كَذَا فَأَبِيعُهُ بِرِبْحٍ قَالَ إِذَا بِعْتَهُ مُرَابَحَةً كَانَ لَهُ مِنَ اَلنَّظِرَةِ مِثْلُ مَا لَكَ قَالَ فَاسْتَرْجَعْتُ وَ قُلْتُ هَلَكْنَا فَقَالَ مِمَّا قُلْتُ لِأَنَّ مَا فِي اَلْأَرْضِ ثَوْباً أَبِيعُهُ مُرَابَحَةً فَيُشْتَرَى مِنِّي وَ لَوْ وُضِعْتُ مِنْ رَأْسِ اَلْمَالِ حَتَّى أَقُولَ تُقَوَّمُ بِكَذَا وَ كَذَا قَالَ فَلَمَّا رَأَى مَا شَقَّ عَلَيَّ قَالَ أَ فَلاَ أَفْتَحُ لَكَ بَاباً يَكُونُ لَكَ فِيهِ فَرَجٌ قُلْتُ بَلَى قَالَ قُلْ قَامَ عَلَيَّ بِكَذَا وَ كَذَا وَ أَبِيعُكَ بِكَذَا وَ كَذَا وَ لاَ تَقُلْ بِرِبْحٍ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۸۹

ميسّر بيّاع زطّى گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: ما متاع را وعده‏اى به مدّت مى‏خريم و مشترى مى‏آيد و مى‏پرسد براى تو چند تمام شده است؟ مى‏گويم به فلان مبلغ، و به او با منفعت مى‏فروشم. فرمود: اگر به بيع مرابحه يعنى صدى چند فروخته‏اى بايد همان مدّت را به مشترى بدهى، گويد: گفتم: إنّا للَّه و إن إليه راجعون، هلاك شديم، امام فرمود: از چه روى؟ عرض كردم: از اين جهت كه در اين سرزمين لباسى نفروخته‏ام كه از من خريده باشند مگر اينكه معيّن كردم كه چقدر خريده‏ام هر چند از رأس مال هم قيمت را كمتر تعيين كرده باشم، حضرت چون ديد بر من سخت گران آمد فرمود: آيا راهى براى تو باز كنم كه از اين دشوارى برهى؟ عرض كردم: بفرمائيد، فرمود: بگو اين مقدار خرج برداشته است و به اين قيمت به تو مى‏فروشم و قيمتى را خود تعيين كن و مگو كه چقدر سود برده‏اى. شرح: «مقصود اين است كه به هنگام معامله، قيمت تمام‏شده جنس و درصد سودى را كه بر آن كشيده‏اى معيّن مكن. زيرا در صورت تصريح بدانها، معامله به صورت مرابحه درخواهد آمد و الا نه».