روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۴۹۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي ابو البختري وهب بن وهب عن جعفر بن محمد عن ابيه ع قال :

وَ قَضَى‏ عَلِيٌّ ع‏ فِي رَجُلٍ مَاتَ وَ تَرَكَ وَرَثَةً فَأَقَرَّ أَحَدُ اَلْوَرَثَةِ بِدَيْنٍ عَلَى أَبِيهِ‏ أَنَّهُ يَلْزَمُهُ ذَلِكَ فِي حِصَّتِهِ بِقَدْرِ مَا وَرِثَ وَ لاَ يَكُونُ ذَلِكَ فِي مَالِهِ كُلُّهُ فَإِنْ أَقَرَّ اِثْنَانِ مِنَ اَلْوَرَثَةِ وَ كَانَا عَدْلَيْنِ أُجِيزَ ذَلِكَ عَلَى اَلْوَرَثَةِ وَ إِنْ لَمْ يَكُونَا عَدْلَيْنِ أُلْزِمَا فِي حِصَّتِهِمَا بِقَدْرِ مَا وَرِثَا وَ كَذَلِكَ إِنْ أَقَرَّ بَعْضُ اَلْوَرَثَةِ بِأَخٍ أَوْ أُخْتٍ إِنَّمَا يَلْزَمُهُ فِي حِصَّتِهِ وَ قَالَ‏ عَلِيٌّ ع‏ مَنْ أَقَرَّ لِأَخِيهِ فَهُوَ شَرِيكٌ فِي اَلْمَالِ وَ لاَ يَثْبُتُ نَسَبُهُ وَ إِذَا أَقَرَّ اِثْنَانِ فَكَذَلِكَ إِلاَّ أَنْ يَكُونَا عَدْلَيْنِ فَيُلْحَقُ نَسَبُهُ وَ يُضْرَبُ فِي اَلْمِيرَاثِ مَعَهُمْ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۵۵

وهب بن وهب از امام ششم از پدرش عليهما السّلام روايت كرده كه فرمود: على عليه السّلام در مورد مردى كه فوت كرده بود و بازماندگانى داشت و يكى از آنها اقرار كرده بود كه پدرش يعنى متوفّى فلان مقدار به كسى مديون است، امير مؤمنان عليه السّلام وى را به اندازه سهمش از دين در ميراث ملزم ساخت و از او كم گذاشت و همه دين را از سهم ميراث او كم نفرمود، و اگر دو تن از ورثه كه عادل باشند اقرار كنند كه ميّت مديون است، شهادت محسوب مى‏شود و دين را از همه ميراث كم مى‏كنند، و اگر عادل نبودند فقط از نصيب خود ايشان به مقدارى كه سهمشان است كم مى‏شود، و همچنين اگر بعضى از ميراث‏خواران اقرار به بودن برادرى يا بودن خواهرى كند سهم آن برادر يا خواهر به نسبت از سهم او كم مى‏شود، و امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: هر كس اقرار كند كه فلان شخص برادر من است در مال او شريك مى‏شود امّا نسب بدان ثابت نمى‏شود، و اگر دو تن اقرار كنند باز آن شخص مدّعى له شريك در مال مى‏شود مگر اينكه آن دو تن شاهد عادل باشند آن وقت نسبش ثابت و در سهام با همه ورثه شريك خواهد بود و مانند ديگر ورثه با او رفتار خواهد شد.