روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۵۵۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الطَّلَاق

روي محمد بن الفضيل عن ابي الصباح الكناني عن ابي عبد الله ع قال :

إِذَا طَلَّقَ اَلرَّجُلُ اِمْرَأَتَهُ قَبْلَ أَنْ يَدْخُلَ بِهَا فَلَهَا نِصْفُ مَهْرِهَا وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ سَمَّى لَهَا مَهْراً فَ مَتََاعٌ بِالْمَعْرُوفِ‏ عَلَى اَلْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَ عَلَى اَلْمُقْتِرِ قَدَرُهُ‏ وَ لَيْسَ لَهَا عِدَّةٌ تَتَزَوَّجُ مَنْ شَاءَتْ مِنْ سَاعَتِهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۹۴

ابو الصباح كنانى گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: هر گاه مردى زوجه‏اش را پيش از اينكه از وى كام گيرد طلاق دهد، نيم مهريّه را زن طلبكار است، و چنانچه مهر تعيين نشده باشد بطور متعارف حساب كنند و نيم آن را بزن بدهد «بر كسى كه وسعت دارد مطابق وضعش و بر كسى كه تهى دست است مطابق توانائيش» و آن زن لازم نيست عدّه نگهدارد، هر وقت ميتواند بازدواج كسى كه بخواهد درآيد از همان دم كه طلاق جارى شود.