روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۵۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ نَوَادِرِ الشَّهَادَات

: 

وَ قِيلَ‏ لِلصَّادِقِ ع‏ إِنَ‏ شَرِيكاً يَرُدُّ شَهَادَتَنَا فَقَالَ لاَ تُذِلُّوا أَنْفُسَكُمْ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۹۴

به حضرت صادق عليه السّلام عرض شد: شريك (بن عبد اللَّه نخعى قاضى سنّى) شهادت ما را نمى‏پذيرد، حضرت فرمود: خود را به شهادت دادن نزد او (و امثال او) خوار و ذليل نسازيد. مؤلف اين كتاب- رحمه اللَّه- گويد: حضرت مرادش اين نيست كه اقامه شهادت نكنيد چون اقامه شهادت واجبست، بلكه منظور اين است كه تحمّل شهادت نكنيد. يعنى اگر كسى از شما خواست كه شاهد باشيد نپذيريد زيرا در وقت اداء شهادت نزد آن كس كه از شما نمى‏پذيرد دچار سرشكستگى و ذلّت خواهيد شد، و از ابو كهمس نقل شده كه گفت: نزد شريك قاضى رفتم براى شهادتى كه گردنگيرم شده بود، بمن گفت: چگونه شهادت تو را بپذيرم با آن نسبتى كه تو به آن منسوبى؟ ابو كهمس گويد: پرسيدم آن نسبت چيست؟ گفت: رافضى بودن تو، گويد گريستم و گفتم مرا به كسانى نسبت مى‏دهى كه مى‏ترسم از آنها نباشم (و بدروغ منسوب به آنها باشم) ناچار شهادتم را پذيرفت، و همانند اين قصّه براى عبد اللَّه بن ابى يعفور و فضيل سكرة نيز اتّفاق افتاده است.