روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۲۱۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ النِّكَاح

روي عن محمد بن اسماعيل بن بزيع قال :

وَ سَأَلْتُ‏ اَلرِّضَا ع‏ عَنِ اِمْرَأَةٍ اُبْتُلِيَتْ بِشُرْبِ نَبِيذٍ فَسَكِرَتْ فَزَوَّجَتْ نَفْسَهَا رَجُلاً فِي سُكْرِهَا ثُمَّ أَفَاقَتْ فَأَنْكَرَتْ ذَلِكَ ثُمَّ ظَنَّتْ أَنَّهُ‏ يَلْزَمُهَا فَوَرِعَتْ مِنْهُ‏ فَأَقَامَتْ مَعَ اَلرَّجُلِ عَلَى ذَلِكَ‏ اَلتَّزْوِيجِ أَ حَلاَلٌ هُوَ لَهَا أَوِ اَلتَّزْوِيجُ فَاسِدٌ لِمَكَانِ اَلسُّكْرِ وَ لاَ سَبِيلَ لِلرَّجُلِ عَلَيْهَا فَقَالَ إِذَا أَقَامَتْ مَعَهُ بَعْدَ مَا أَفَاقَتْ فَهُوَ رِضَاهَا فَقُلْتُ وَ هَلْ يَجُوزُ ذَلِكَ اَلتَّزْوِيجُ عَلَيْهَا فَقَالَ نَعَمْ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۶

و محمّد بن اسماعيل بن بزيع گويد: از حضرت رضا عليه السّلام پرسيدم: زنى به نوشيدن نبيذ (نوعى شراب) مبتلاست و در حال مستى خود را بزوجيّت مردى در آورد و بعد بهوش آمد و انكار كرد، سپس به اين فكر افتاد كه اين زوجيّت گردنگيرش ميباشد و از انكار دست كشيد و با همان تزويجى كه شده بود با مرد باقى ماند. آيا اين مرد براى او حلال است يا اينكه به جهت مستى نكاح باطل است و مرد حقّى بر او ندارد؟ امام عليه السّلام فرمود: چنانچه پس از بهوش آمدن با مرد ماند و او را رها نكرد پس اين دليل رضاى اوست، گويد: پرسيدم: آيا اين تزويج بر آن زن جايز است؟ فرمود: آرى.