روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۰۸۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الْأَيْمَانِ وَ النُّذُورِ وَ الْكَفَّارَات

قال الصادق ع :

وَ اَلْيَمِينُ عَلَى وَجْهَيْنِ أَحَدُهُمَا أَنْ يَحْلِفَ اَلرَّجُلُ عَلَى شَيْ‏ءٍ لاَ يَلْزَمُهُ أَنْ يَفْعَلَ فَيَحْلِفُ أَنَّهُ يَفْعَلُ ذَلِكَ اَلشَّيْ‏ءَ أَوْ يَحْلِفَ عَلَى مَا يَلْزَمُهُ أَنْ يَفْعَلَ فَعَلَيْهِ اَلْكَفَّارَةُ إِذَا لَمْ يَفْعَلْهُ‏ وَ اَلْأُخْرَى عَلَى ثَلاَثَةِ أَوْجُهٍ فَمِنْهَا مَا يُؤْجَرُ اَلرَّجُلُ عَلَيْهِ إِذَا حَلَفَ كَاذِباً وَ مِنْهَا مَا لاَ كَفَّارَةَ عَلَيْهِ وَ لاَ أَجْرَ لَهُ وَ مِنْهَا مَا لاَ كَفَّارَةَ عَلَيْهِ فِيهَا وَ اَلْعُقُوبَةُ فِيهَا دُخُولُ اَلنَّارِ فَأَمَّا اَلَّتِي يُؤْجَرُ عَلَيْهَا اَلرَّجُلُ إِذَا حَلَفَ‏ كَاذِباً وَ لاَ تَلْزَمُهُ اَلْكَفَّارَةُ فَهُوَ أَنْ يَحْلِفَ اَلرَّجُلُ فِي خَلاَصِ اِمْرِئٍ‏ مُسْلِمٍ‏ أَوْ خَلاَصِ مَالِهِ مِنْ مُتَعَدٍّ يَتَعَدَّى عَلَيْهِ مِنْ لِصٍّ أَوْ غَيْرِهِ وَ أَمَّا اَلَّتِي لاَ كَفَّارَةَ عَلَيْهِ فِيهَا وَ لاَ أَجْرَ لَهُ فَهُوَ أَنْ يَحْلِفَ اَلرَّجُلُ عَلَى شَيْ‏ءٍ ثُمَّ يَجِدُ مَا هُوَ خَيْرٌ مِنَ اَلْيَمِينِ فَيَتْرُكُ اَلْيَمِينَ وَ يَرْجِعُ إِلَى اَلَّذِي هُوَ خَيْرٌ وَ أَمَّا اَلَّتِي عُقُوبَتُهَا دُخُولُ اَلنَّارِ فَهُوَ أَنْ يَحْلِفَ اَلرَّجُلُ عَلَى مَالِ اِمْرِئٍ‏ مُسْلِمٍ‏ أَوْ عَلَى حَقِّهِ ظُلْماً فَهَذِهِ يَمِينٌ غَمُوسٌ تُوجِبُ اَلنَّارَ وَ لاَ كَفَّارَةَ عَلَيْهِ فِي اَلدُّنْيَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۰۳

امام صادق عليه السّلام فرمود: سوگند بر دو قسم است، يكى از آن دو آنست كه: مرد كارى را كه بر او عملش واجب نيست، سوگند خورد كه آن را عمل كند يا سوگند خورد كارى كه بر او انجام آن واجب بوده است، عمل كند، كه در اين دو صورت اگر انجام ندهد بايد كفّاره بدهد. و دوم: خود بر سه قسم است. يك، آنكه شخصى اگر به دروغ سوگند ياد كند پاداش گيرد، دوم، آنكه: نه كفّاره بر تركش تعلّق گيرد نه پاداشى در انجامش. و سوم، آنكه: كفّاره‏اى در اين جهان ندارد امّا سزايش آتش دوزخ است. أمّا آنكه اگر بدروغ گفته باشد پاداش دارد و كفّاره ندارد آنست كه شخص براى خلاص مسلمانى يا خلاص مال او از چنگال ظالمى كه بر او ستم كرده، چه دزد و چه غير دزد سوگند ياد كند. و أمّا آنكه نه كفّاره‏اى دارد و نه پاداشى براى اوست، آنست كه مرد به انجام امرى سوگند ياد كند سپس بهتر از آن را بيابد و آن را رها كرده بهتر را بجاى آورد، و أمّا آنكه عقوبت و سزايش آتش دوزخ است آنست كه شخص براى تصرّف مال مسلمانى يا بردن حقّى از وى به ستم، سوگند ياد كند كه اين را «يمين غموس» گويند و موجب دوزخ است و كفّاره‏اى هم در دنيا بر آن تعلّق نگيرد. و اطعام صغير و كودك در كفّاره حنث قسم درست نباشد مگر آنكه هر دو تن صغير را يك تن كبير بحساب آورد، و هر كس براى پرداخت كفّاره مستحقّى نيافت مگر يك شخص و يا دو شخص پس بهمان دو مكرّر إطعام كند تا ده بار كامل گردد.