روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۹۷۲
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج
روي منصور الصيقل عن ابي عبد الله ع قال :
من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۹۷۱ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۹۷۳ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۹۳
منصور بن صيقل از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: حاجّ در نظر ما بر سه قسمند: حاجّ متمتّع (يعنى حاجّى كه حجّ تمتّع بجا مىآورد) و حاج مفرد براى حج (يعنى حاجّى كه حجّ افراد انجام ميدهد) و حاجى كه هدى (يعنى قربانى) بسوى كعبه ميراند (يعنى حاجّى كه حجّ قران ميگزارد). و راننده هدى، قارن است. و براى اهل مكّه و حاضران در آن شهر تمتّع بعمره بسوى حجّ جايز نيست. و ايشان جز از حجّ قرآن يا حجّ افراد بهرهاى ندارد، زيرا خداى عزّ و جلّ در اين باره فرموده است: پس كسى كه، بعد از انجام عمره، از چيزهائى كه در زمان احرام بر او حرام بود متمتّع شود، تا آنكه زمان محرمشدنش براى حجّ فرا رسد، ميبايد تا هر قربانى را كه براى او ميسّر باشد تقديم كند. و پس از آن گفته است: اين، براى كسى است كه خانه و خانوادهاش از حاضران مسجد الحرام نباشند. و حاضران مسجد الحرام كسانى هستند كه در مكّه و حوالى آن شهر، تا مسافت چهل و هشت ميل سكونت دارند، و كسى كه از اين محدوده خارج باشد، حجّ او جز بصورت متمتّع بعمره بسوى حجّ نيست، (يعنى حجّ تمتّع بايد بجاى آورد) و خدا غير آن را قبول نميكند.