روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۸۶۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي محمد بن سنان عن اسماعيل بن جابر قال :

كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ بِمَكَّةَ إِذْ جَاءَهُ رَجُلٌ مِنَ‏ اَلْمَدِينَةِ فَقَالَ لَهُ مَنْ صَحِبَكَ فَقَالَ مَا صَحِبْتُ أَحَداً فَقَالَ لَهُ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ أَمَا لَوْ كُنْتُ تَقَدَّمْتُ إِلَيْكَ لَأَحْسَنْتُ أَدَبَكَ‏ ثُمَّ قَالَ وَاحِدٌ شَيْطَانٌ‏ وَ اِثْنَانِ شَيْطَانَانِ وَ ثَلاَثَةٌ صَحْبٌ وَ أَرْبَعَةٌ رُفَقَاءُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۵۲

و محمّد بن سنان از اسماعيل بن جابر روايت كرده است كه گفت: در مكّه نزد امام صادق عليه السّلام بودم، بهنگامى كه مردى از مدينه بنزد او آمد، پس امام از او پرسيد: چه كسى، همسفر تو بود؟ آن مرد گفت: با كسى همسفر نبودم. امام فرمود: اگر من بر تو فرمان ميراندم هر آينه تو را نيكو ادب ميكردم. سپس گفت: يكى، شيطانست، و دو تا دو شيطانند، و سه نفر يارانند، و چهار نفر رفيقانند.