روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۷۴۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي عن سعيد بن عبد الله الاعرج عن ابي عبد الله ع انه قال :

إِنَ‏ قُرَيْشاً فِي‏ اَلْجَاهِلِيَّةِ هَدَمُوا اَلْبَيْتَ‏ فَلَمَّا أَرَادُوا بِنَاءَهُ حِيلَ بَيْنَهُ وَ بَيْنَهُمْ وَ أُلْقِيَ فِي رُوعِهِمُ اَلرُّعْبُ حَتَّى قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ لِيَأْتِ كُلُّ رَجُلٍ مِنْكُمْ بِأَطْيَبِ مَالِهِ وَ لاَ تَأْتُوا بِمَالٍ اِكْتَسَبْتُمُوهُ مِنْ قَطِيعَةِ رَحِمٍ أَوْ حَرَامٍ فَفَعَلُوا فَخُلِّيَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ بُنْيَانِهِ فَبَنَوْهُ حَتَّى اِنْتَهَوْا إِلَى مَوْضِعِ‏ اَلْحَجَرِ اَلْأَسْوَدِ فَتَشَاجَرُوا فِيهِ أَيُّهُمْ يَضَعُ‏ اَلْحَجَرَ فِي مَوْضِعِهِ حَتَّى كَادَ أَنْ يَكُونَ بَيْنَهُمْ شَرٌّ فَحَكَّمُوا أَوَّلَ مَنْ يَدْخُلُ مِنْ بَابِ اَلْمَسْجِدِ فَدَخَلَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ فَلَمَّا أَتَاهُمْ أَمَرَ بِثَوْبٍ فَبَسَطَ ثُمَّ وَضَعَ‏ اَلْحَجَرَ فِي وَسَطِهِ ثُمَّ أَخَذَتِ اَلْقَبَائِلُ بِجَوَانِبِ اَلثَّوْبِ فَرَفَعُوهُ ثُمَّ تَنَاوَلَهُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَوَضَعَهُ فِي مَوْضِعِهِ فَخَصَّهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۰۰

و از سعيد بن عبد اللَّه اعرج از امام صادق عليه السّلام روايت شده است كه فرمود: قريش در جاهليّت بيت را ويران كردند، پس چون خواستند آن را بنا كنند، عاملى ميان آن كار و ايشان حائل شد، و بيم و هراس بدلهاشان افتاد، چندان كه يكى از ايشان گفت: همى بايد تا هر يك از شما پاكيزه‏ترين مال خود را بياورد، و مالى را كه از طريق قطع رحم يا راه حرام بدست آورده‏ايد نياوريد، پس چنين كردند تا مانعى كه در ميان بود، و از قيام بساختن بيت منع ميكرد از ميان رفت، پس بكار ساختن آن پرداختند، تا بمحلّ نصب حجر الأسود رسيدند، و در اين موقع در باره نصب‏ حجر مشاجره‏اى ميان ايشان درگرفت، چندان كه نزديك بود كه شرّى در ميان ايشان پديد آيد، پس براى فصل خصومت توافق كردند كه نخستين كسى كه از در مسجد وارد مى‏شود ميان ايشان حكم باشد. و در اين هنگام رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله از در درآمد، و چون بجمع ايشان پيوست، و ماجراى آنان را دريافت، فرمود تا جامه‏اى آوردند، و آنگاه سنگ را در ميان آن نهاد، و پس از آن سران قبائل اطراف آن جامه را گرفتند، و آن را از جاى برداشتند، و سپس پيمبر صلّى اللَّه عليه و آله آن را برداشت، و بجاى خود قرار داد، و از اين رو خداى عزّ و جلّ او را به اين امر اختصاص داد.