روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۴۷۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر

و روي عن البزنطي عن هشام بن سالم عن سعد الخفاف عن ابي جعفر ع قال :

كُنَّا عِنْدَهُ ثَمَانِيَةَ رِجَالٍ فَذَكَرْنَا رَمَضَانَ‏ فَقَالَ لاَ تَقُولُوا هَذَا رَمَضَانُ‏ وَ لاَ ذَهَبَ‏ رَمَضَانُ‏ وَ لاَ جَاءَ رَمَضَانُ‏ فَإِنَ‏ رَمَضَانَ‏ اِسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لاَ يَجِي‏ءُ وَ لاَ يَذْهَبُ إِنَّمَا يَجِي‏ءُ وَ يَذْهَبُ اَلزَّائِلُ وَ لَكِنْ قُولُوا شَهْرُ رَمَضََانَ‏ فَالشَّهْرُ مُضَافٌ إِلَى اَلاِسْمِ وَ اَلاِسْمُ اِسْمُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هُوَ اَلشَّهْرُ اَلَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ‏ اَلْقُرْآنُ‏ جَعَلَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَثَلاً وَ عِيداً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۲۶

و از بزنطى، از هشام بن سالم، از سعد خفّاف، از امام ابو جعفر عليه السّلام روايت شده است كه گفت ما هشت نفر مرد در محضر آن امام بوديم، پس سخن از رمضان به ميان آورديم، آن حضرت عليه السّلام فرمود: مگوئيد: اين رمضان است، يا رمضان رفت، يا رمضان آمد، زيرا رمضان نامى از نامهاى خداى عزّ و جلّ است، كه نه مى‏آيد، و نه مى‏رود، بلكه اين امر زوال پذير است كه مى‏آيد و مى‏رود، بلكه بگوئيد ماه رمضان، زيرا ماه اضافه به اسم است، و اسم اسم خداى عزّ و جلّ است، و آن ماهى است كه قرآن در آن نازل شده است، و خداى عزّ و جلّ آن را مثلى- يعنى حجّتى- و عيدى قرار داده است.