روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۴۵۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي محمد بن حمران عن سفيان بن السمط قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ اَللَّيَالِي اَلَّتِي يُرْجَى فِيهَا مِنْ‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ فَقَالَ‏ تِسْعَ عَشْرَةَ وَ إِحْدَى وَ عِشْرِينَ‏ وَ ثَلاَثٌ وَ عِشْرِينَ‏ قُلْتُ فَإِنْ أَخَذَتْ إِنْسَاناً اَلْفَتْرَةُ أَوْ عِلَّةٌ مَا اَلْمُعْتَمَدُ عَلَيْهِ مِنْ ذَلِكَ فَقَالَ‏ ثَلاَثٌ وَ عِشْرِينَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۰۷

و محمّد بن حمران، از سفيان بن سمط روايت كرده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره شبهاى اميدوارى در ماه رمضان سؤال كردم، امام فرمود آن شبها شب نوزدهم و بيست و يكم و بيست و سوّم است، گفتم: پس اگر رخوتى يا علّتى دامنگير انسانى شود، كدام يك از اين سه شب مى‏تواند مورد اعتماد باشد؟ امام فرمود: بيست و سوّم.