روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۲۲۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي جميل بن دراج عنه ع انه قال :

مَنْ دَخَلَ عَلَى أَخِيهِ وَ هُوَ صَائِمٌ فَأَفْطَرَ عِنْدَهُ‏ وَ لَمْ يُعْلِمْهُ بِصَوْمِهِ فَيَمُنَّ عَلَيْهِ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ صَوْمَ سَنَةٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۰۳

و جميل بن درّاج از آن امام عليه السّلام روايت كرده است، كه فرمود: كسى كه به برادرش وارد شود، در حالى كه روزه‏دار باشد، پس نزد او روزه‏اش را بگشايد، و او را از روزه داشتنش آگاه نسازد كه منّتى بر او بگذارد خدا ثواب يك سال روزه را به حساب او مى‏نويسد.مصنّف اين كتاب رحمة الله گفت: آنچه در اينجا آمده است همگى در باره سنّت و تطوّع است يعنى در باره روزه مستحبى است و پدرم رضى اللَّه عنه درنامه‏اى كه براى من فرستاد نوشت كه: چون قصد سفر كنى، و بخواهى كه چيزى از روزه سال را بجلو بيفكنى، تا در طى سفر كه گرفتن روزه مستحب مكروه است به گرفتن روزه نياز پيدا نكنى- پس سه روز براى آن ماه كه در ظرف آن قصد خروج به سفر دارى، روزه بگير.