روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۵۶۲
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج
روي زرعه عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع قال :
| من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۵۶۱ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۵۶۳ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۴۲
زرعه از ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: «چون بموقف آمدى روى خود را بسوى بيت متوجه ساز، و خداى تعالى را صد بار تسبيح و صد بار تكبير بگوى، و آنگاه صد بار بگو:
«ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ» . و صد بار بگو: «أشهد أن لا اله الّا اللَّه وحده لا شريك له، له الملك و له الحمد، يحيى و يميت و يميت و يحيى، بيده الخير و هو على كلّ شىء قدير»
. سپس ده آيه از اوّل سوره بقره را بخوان، و آنگاه قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ را سه بار تلاوت كن، و آية الكرسى را تا پايان آن بخوان، و پس از آن بخواندن آيه سخره بپرداز، و آن آيه چنين است: «إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ، ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ، يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثاً- الى آخرها» پس از آن سورههاى قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ، و قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ را ميخوانى تا از آنها فراغت يابى. و آنگاه خدا عزّ و جلّ را در برابر هر نعمتى كه بر تو انعام فرموده است حمد ميكنى، و آنچه از نعمتهايش را كه احصاء كردهاى يك يك بياد مىآورى، و در برابر اهل و عيال و مال و منالى كه بر تو انعام فرموده او را حمد ميكنى، و همچنين در برابر شادى و خوشحالىاى كه بهره تو ساخته است بحمد مىپردازى، و ميگوئى:
«اللّهمّ لك الحمد على نعمائك الّتى لا تحصى بعدد و لا تكافى بعمل»
. و با هر آيه از آيات قرآن كه در آن آيه براى خود ذكر حمد كرده است او را حمد همى گوئى، و با هر تسبيح كه در قرآن خود را به آن ياد كرده است تسبيح ميكنى، و با هر تكبير كه در قرآن خود را به آن ياد كرده است تكبير ميكنى، و با هر تهليل كه در قرآن خود را به آن تهليل نموده است تهليل ميكنى، و بر محمّد و آل محمّد درود ميفرستى و طلب رحمت ميكنى، و در اين كار كوشش و تكرار بسيار ميكنى، و خداى عزّ و جلّ را بهر نامى كه در قرآن خود را به آن خوانده است و بهر نامى كه خود ميدانى همى خوانى، و او را به آن نامهائى كه در آخر سوره حشر آمده است ميخوانى، و ميگوئى:
«أسألك يا اللَّه يا رحمان بكلّ اسم هو لك، و أسألك بقوّتك و قدرتك و عزّتك، و بجميع ما أحاط به علمك، و بجمعك و بأركانك كلّها، و بحقّ رسولك صلواتك عليه و آله، و باسمك الأكبر الأكبر، و باسمك العظيم الّذي من دعاك به كان حقّا عليك أن تجيبه، و باسمك الأعظم الأعظم الأعظم الّذي من دعاك به كان حقّا عليك أن لا تردّه و ان تعطيه ما سال، أن تغفر لي جميع ذنوبي في جميع علمك فيّ».
ترجمه دعا: «اى خدا، اى مهربان و كارساز همگان، از تو مسألت ميكنم بهر اسمى كه از آن تو است، و از تو مسألت ميكنم بقوّت و قدرت و عزّتت، و بهمگى چيزهائى كه علم تو آن را فرا گرفته است و بجمع تو و بهمگى اركان تو، و بحقّ پيمبرت كه درود و رحمت تو بر او و خاندانش باد و به آن اسم اكبر اكبرت، و به آن اسم عظيمت كه هر كس تو را بدان بخواند بر تو واجب است كه او را اجابت كنى، و به آن اسم اعظم اعظم اعظمت كه هر كس تو را به آن بخواند بر تو واجب است كه او را از خود نرانى و هر چه را خواسته است به او عطا كنى. بحرمت همگى اين اسماء و مقدّسات از تو مسألت ميكنم كه تمامى آن گناهان مرا كه در جميع علمت در باره من محفوظ است بر من بيامرزى». و در اين حال همگى حوائج خود را از امر آخرت و دنيا از خدا مسألت ميكنى، و ورود خود در سال آينده و هر سال را از او ميطلبى، و هفتاد بار بهشت را از او مسألت مينمائى، و هفتاد بار بسوى او توبه ميكنى و ميبايد از جمله دعاهايت اين دعا باشد:
«اللّهمّ فكّني من النّار، و أوسع علىّ من رزقك الحلال الطّيّب، و ادرأ عنّي شرّ فسقة الجنّ و الانس، و شرّ فسقة العرب و العجم».
پس اگر اين دعا پايان يافت و هنوز آفتاب غروب نكرده است، همين دعا را از اوّل تا آخرش اعاده كن، و از دعاء و زارى و مسألت ملول مشو.
