روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۵۵۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي محمد بن سنان عن المفضل بن عمر عن ابي عبد الله ع قال :

مَنْ رَكِبَ زَامِلَةً ثُمَّ وَقَعَ مِنْهَا فَمَاتَ دَخَلَ‏ اَلنَّارَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۱۱

و محمّد بن سنان، از مفضّل بن عمر، از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است، كه فرمود: كسى كه بر شتر يا هر مركب مخصوص حمل بار و بنه سوار شود، و آنگاه از آن بيفتد و بميرد بدوزخ داخل مى‏شود. مصنّف اين كتاب- رضى اللَّه عنه- گفت: مردم بر «زوامل»- يعنى چهارپايان مخصوص حمل بار و بنه- سوار ميشدند، پس چون يكى از ايشان ميخواست فرود آيد، از مركب بزير مى‏افتاد، زيرا دستاويزى بجهاز نداشت. از اين رو از اين كار نهى شدند، تا كسى از ايشان عمدا فرو نيفتد كه بميرد، و قاتل جان خود باشد، و در اثر اقدام به اين كار مستوجب دخول دوزخ شود. پس معنى حديث اينست، و حكمت آن اينست كه مردم در زمان پيمبر صلّى اللَّه عليه و آله و ائمّه (صلوات اللَّه عليهم) بر زوامل سوار ميشدند، و كسى ايشان را منع نميكرد، و انكار نمينمود.