روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۲۱۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي ابن محبوب عن علي بن رياب عن حمران بن اعين عن ابي جعفر ع :

فِي رَجُلٍ كَانَ عَلَيْهِ طَوَافُ اَلنِّسَاءِ وَحْدَهُ فَطَافَ مِنْهُ خَمْسَةَ أَشْوَاطٍ بِالْبَيْتِ‏ ثُمَّ غَمَزَهُ بَطْنُهُ فَخَافَ أَنْ يَبْدُرَهُ فَخَرَجَ إِلَى مَنْزِلِهِ فَنَفَضَ‏ ثُمَّ غَشِيَ جَارِيَتَهُ قَالَ يَغْتَسِلُ ثُمَّ يَرْجِعُ فَيَطُوفُ‏ بِالْبَيْتِ‏ تَمَامَ مَا بَقِيَ عَلَيْهِ مِنْ طَوَافِهِ وَ يَسْتَغْفِرُ رَبَّهُ وَ لاَ يَعُودُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۸۱

و ابن محبوب از على بن رئاب از حمران بن اعين از ابو جعفر عليه السّلام در باره مردى روايت كرده است كه تنها طواف نساء بر ذمّه او بوده، پس پنج شوط آن را گرد كعبه انجام داده است، سپس شكمش بر او فشار آورده، چندان كه ترسيده است كه بر او سبقت گيرد، از اين رو بمنزل خود روان شده، و قضاء حاجت كرده، و آنگاه با كنيزك خود مقاربت نموده است. امام گفت: بايد غسل كند، و بازگردد، تا بقيّه طوافى را كه بر ذمّه داشته است انجام دهد، و از خداى خود آمرزش بطلبد، و بازنگردد.