روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۰۱۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي ابن مسكان عن ابي بصير قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلْمُحْرِمِ يُرِيدُ أَنْ يَعْمَلَ اَلْعَمَلَ فَيَقُولُ لَهُ أَصْحَابُهُ وَ اَللَّهِ لاَ تَعْمَلْهُ فَيَقُولُ وَ اَللَّهِ لَأَعْمَلَنَّهُ‏ فَيُحَالِفُهُ مِرَاراً فَيَلْزَمُهُ مَا يَلْزَمُ صَاحِبَ اَلْجِدَالِ فَقَالَ لاَ إِنَّمَا أَرَادَ بِهَذَا إِكْرَامَ أَخِيهِ إِنَّمَا يَلْزَمُهُ مَا كَانَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَعْصِيَةً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۱۹

و ابن مسكان از ابو بصير روايت كرده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره شخص محرمى پرسيدم، كه ميخواهد بياران خود خدمتى كند، و براى ايشان خدمتى انجام دهد، ولى يارانش از روى تواضع- به او ميگويند، تو را بخدا اين كار را مكن، پس او ميگويد: بخدا قسم هر آينه اين كار را خواهم كرد، و اين عبارت قسم همچنان در آن ميان تكرار مى‏شود. در اين صورت آيا آن كفّاره‏اى كه بر صاحب جدال لازم مى‏آيد، بر او نيز لازم مى‏شود؟ امام فرمود: نه. زيرا كه منظور او از اين تكرار اكرام برادر دينى است. و حكم صاحب جدال در صورتى بر او لازم مى‏آيد كه معصيت خداى عزّ و جلّ در كار باشد.