روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۱۰۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ ثَوَابِ الصَّلَاةِ الَّتِي يُسَمِّيهَا النَّاسُ صَلَاةَ فَاطِمَةَ ع وَ يُسَمُّونَهَا أَيْضاً صَلَاةَ الْأَوَّابِين

و اما محمد بن مسعود العياشي رحمه الله فقد روي في كتابه عن عبد الله بن محمد عن محمد بن اسماعيل بن السماك عن ابن ابي عمير عن هشام بن سالم عن ابي عبد الله ع قال :

مَنْ صَلَّى أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ فَقَرَأَ فِي كُلِّ رَكْعَةٍ بِخَمْسِينَ مَرَّةً قُلْ هُوَ اَللََّهُ أَحَدٌ كَانَتْ صَلاَةَ فَاطِمَةَ ع‏ وَ هِيَ صَلاَةُ اَلْأَوَّابِينَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۹۲

و أما محمّد بن مسعود عيّاشى- رحمه اللَّه- در كتاب خود روايت كرده است از عبد اللَّه بن محمّد، و او با چند واسطه از هشام بن سالم، و او از امام صادق عليه السّلام كه فرمود: هر كس چهار ركعت نماز كند، و در هر ركعت (پس از حمد) پنجاه بار سوره توحيد را بخواند، اين نماز، نماز فاطمه زهرا عليهما السّلام است، و همين نماز توبه‏كنندگان است (يعنى همين نماز بمنزله توبه باشد براى آمرزش گناهان). و استاد ما محمّد بن حسن بن وليد- رضي اللَّه عنه- همين نماز و ثوابش را روايت ميكرد با اين تفاوت كه ميفرمود: البته من اين نماز را به عنوان نماز فاطمه زهرا عليها السّلام نمى‏شناسم، و اما اهل كوفه آنان اين نماز را نماز فاطمه عليها السّلام ميدانند. اين نماز و ثوابش را أبو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است.