روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۶۲
از الکتاب
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الْكُسُوفِ وَ الزَّلَازِلِ وَ الرِّيَاحِ وَ الظُّلَمِ وَ عِلَّتِهَا
و قال ع :
من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۶۱ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۶۳ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۶۲
و نيز آن حضرت فرمود: خداوند عزّ و جلّ بادى را بحركت در نمىآورد مگر از سر رحمت يا براى عذاب، پس هر گاه با آن برخورد كرديد اين دعا را بخوانيد: اللهمّ انا نسألك خيرها و خير ما ارسلت له، و نعوذ بك من شرها و شر ما ارسلت له.
(يعنى: بار خدايا ما از تو خير اين باد و نيكوترين آنچه را كه اين باد براى آن فرستاده شده درخواست مىكنيم، و پناه مىبريم به تو از شرّ آنچه كه اين بادى براى آن فرستاده شده است) و پس از دعا تكبير بگوئيد و صداى تكبيرتان را بلند سازيد كه اين كار شدّت و سورت باد را مىشكند.