روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۹۳۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَا يَقُولُ الرَّجُلُ إِذَا اسْتَيْقَظَ مِنَ النَّوْم

: 

كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ إِذَا أَوَى إِلَى فِرَاشِهِ قَالَ‏ بِاسْمِكَ اَللَّهُمَّ أَحْيَا وَ بِاسْمِكَ أَمُوتُ فَإِذَا اِسْتَيْقَظَ قَالَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي أَحْيَانِي بَعْدَ مَا أَمَاتَنِي‏ وَ إِلَيْهِ اَلنُّشُورُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۷۰

رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله هر گاه به بستر خويش مى‏رفت اين دعا را مى‏خواند: «باسمك اللّهم احيا و باسمك اموت» يعنى: بارخدايا بنام تو زنده‏ام و بنام تو جان مى‏سپارم، و چون از خواب برميخاست اين دعا را مى‏خواند: «الحمد للَّه الّذى احيانى بعد ما اماتنى و اليه النّشور» يعنى: همه حمدها و ستايش‏ها مخصوص خداوند است كه مرا پس از آنكه (بخواب) از دنيا برده بود دوباره زندگى بخشيد، و بازگشت و رستاخيز بسوى اوست.